♦ Η στήλη παρεκκλίνει καμιά φορά, και από τους απτούς τοίχους μεταφέρεται στους ηλεκτρονικούς. Οταν αξίζει τον κόπο. Ο ΟΟΣΑ, λοιπόν, δημοσίευσε τα πιο πρόσφατα στοιχεία (τρίτο τετράμηνο του 2015) για την εξέλιξη της ανεργίας στις χώρες μέλη του (https://www.oecd.org/employment/ministerial/employment-in-figures.htm). Θυμίζουμε ότι αυτή η καταγραφή είναι ψευδής, διότι στηρίζεται στις εθνικές στατιστικές, το μοντέλο των οποίων προβλέπει ότι και μία ώρα εργασίας κατά τη βδομάδα που έγινε η σχετική έρευνα αρκεί για να καταγράψει το συγκεκριμένο άτομο στους εργαζόμενους και όχι στους άνεργους. Ο μέσος όρος του γενικού δείκτη ανεργίας στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ είναι 6,7%. Η Ελλάδα αναδεικνύεται… δευτεραθλήτρια, με ποσοστό ανεργίας 24,7%. Την ξεπερνά μόνο η Νότια Αφρική, με ποσοστό ανεργίας 25,4%. Ομως στη μακροχρόνια ανεργία η Ελλάδα αφήνει πίσω κάθε άλλη χώρα και κατακτά το… χρυσό μετάλλιο με 73,7% (δεύτερη η Σλοβακία με 67%, τρίτη η Νότια Αφρική με 65%, τέταρτο το Μαρόκο με 64,5%). Ως μακροχρόνια ανεργία ορίζεται το ποσοστό των ανέργων που παραμένουν άνεργοι για περισσότερο από ένα χρόνο, ως προς το σύνολο των ανέργων. Στην Ελλάδα της ανεργίας, λοιπόν, ο ένας στους τέσσερις είναι άνεργος και από τους ανέργους οι τρεις στους τέσσερις είναι μακροχρόνια άνεργοι!
♦ Εσείς μέτρα – εμείς πέτρα (σύνθημα με υπογραφή αστέρι, σε ρολό καταστήματος, στην οδό Αβέρωφ στα Γιάννενα)
Γιατί να διαφωνήσουμε με το σύνθημα; Ενα αγωνιστικό κάλεσμα είναι. Υποδεικνύει ένα μαχητικό δρόμο αντίστασης στη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική. Αλλο είναι το πρόβλημα. Οτι εδώ και χρόνια έχουμε μόνο μέτρα. Κι αν «φεύγει» και καμιά πέτρα, αυτή ούτε αμυχή δεν προκαλεί στην ακολουθούμενη πολιτική. Και δε φταίει ο συνθηματογράφος γι' αυτό. Ενόψει αυτής της κατάστασης, οφείλουμε να προβληματιστούμε όλοι (και ο συνθηματογράφος μαζί) επί της τακτικής. Αρκούν τα αγωνιστικά καλέσματα; Η ζωή δείχνει πως δεν αρκούν. Εκτός από την προπαγάνδα και τη ζύμωση, χρειάζεται και η πείρα των μαζών, έγραψε πριν από έναν αιώνα ο σοφός Λένιν. Φέρνοντας αυτό το απόφθεγμα στα «καθ' ημάς», πρέπει κατά κάποιο τρόπο να το αντιστρέψουμε. Να πούμε πως η όποια πείρα των μαζών αντανακλάται στρεβλά στη συνείδησή τους και τη διαστρέφει, όταν δεν έχει φωτιστεί από τη σωστή προπαγάνδα και ζύμωση. Πάρτε για παράδειγμα το Ασφαλιστικό. Πόσοι εργάτες και εργαζόμενοι μισθωτοί έχουν καταλάβει σε βάθος τι τους μέλλεται; Λίγοι; Η προπαγάνδα και η ζύμωση της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων αντιτίθενται στο νέο αντιασφαλιστικό σχέδιο είναι -με το συμπάθειο- άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Γενικόλογες καταγγελίες, χωρίς κανέναν ειρμό, χωρίς καμιά μεθοδική παρουσίαση, έτσι που ο εργαζόμενος να καταλαβαίνει τι επέρχεται. Ετσι, τα παπαγαλάκια του αστικού Τύπου καταφέρνουν να υποβαθμίζουν τις καταστροφικές συνέπειες, να διαστρέφουν την ουσία (παρουσιάζουν το αντιασφαλιστικό σχέδιο σαν να αφορά κυρίως τις εισφορές των ελευθεροεπαγγελματιών και όχι τις συντάξεις των μισθωτών και των φτωχών ελευθεροεπαγγελματιών!). Κι ο εργατόκοσμος, με το σύνδρομο της ήττας να βαραίνει τα πόδια, είναι γεμάτος ερωτηματικά και απορίες, με αποτέλεσμα τα πόδια να γίνονται ακόμα πιο βαριά. Ακόμα και τα δημαγωγικά ψέματα του Κατρούγκαλου (π.χ. πλήρης εθνική σύνταξη για όλους ή «προσωπική διαφορά» στις υπάρχουσες συντάξεις, που αποκλείεται να κοπούν) τα καταπίνουν αμάσητα και τα αναπαράγουν, χωρίς να μπουν στον κόπο να ψάξουν λίγο το θέμα. Γιατί αν το έψαχναν λίγο (όπως κάναμε εμείς), θα διαπίστωναν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην πετσοκοπούν άμεσα οι υπάρχουσες συντάξεις και πως δεν υπάρχει περίπτωση να δίνεται σε όλους η εθνική σύνταξη των 384 ευρώ, ανεξάρτητα από τα χρόνια ασφάλισης που έχουν. Και τότε θα ξεμπρόστιαζαν την κυβέρνηση, αποκαλύπτοντας τον πονηρό σχεδιασμό της, με αποτέλεσμα οι αγωνιστικές εκκλήσεις να απευθύνονται σε εργαζόμενους πλήρως ενημερωμένους και όχι γεμάτους ερωτηματικά και επιφυλάξεις.