Το κόλπο είναι παλιό: βάζουμε μια διάταξη σε νομοσχέδιο που να φαίνεται κάπως ισορροπημένη και την τελευταία στιγμή, λίγο πριν την ψηφοφορία στη Βουλή, όταν δεν υπάρχει καν χρόνος για ν' αναπτυχθεί ουσιαστική αντιπαράθεση, φέρνουμε μια «νομοτεχνική βελτίωση», η οποία αλλάζει ριζικά το περιεχόμενο της διάταξης. Αυτό το πράγμα, βέβαια, δεν είναι νομοτεχνική βελτίωση, αλλά αλλαγή ουσίας. Ομως οι κυβερνήσεις το έχουν καθιερώσει εδώ και χρόνια, στηριζόμενες στην πλειοψηφία που διαθέτουν. Οταν το έκαναν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεσήκωνε σαματά μεγάλο και κατήγγειλε «κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα». Μόλις έγινε κυβέρνηση και άρχισε να νομοθετεί, εφαρμόζοντας το Μνημόνιο που υπέγραψε τον περασμένο Αύγουστο, άρχισε να κάνει το ίδιο.
Με το κόλπο της νομοτεχνικής βελτίωσης, λοιπόν, άλλαξε προς το χειρότερο μια διάταξη που αφορά τη δόση που πρέπει να καταβάλλει ο δανειολήπτης στεγαστικού δανείου που μπαίνει σε ρύθμιση. Ετσι, η περιβόητη προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς έγινε αποτελεσματικότερο εργαλείο στα χέρια των τραπεζιτών, προκειμένου να εκβιάζουν τους ανήμπορους δανειολήπτες. Σύμφωνα με την τελική διάταξη που ψηφίστηκε, «το σχέδιο διευθέτησης οφειλών θα προβλέπει ότι ο οφειλέτης θα καταβάλει το μέγιστο της δυνατότητας αποπληρωμής του και ότι καταβάλλει ποσό τέτοιο ώστε οι πιστωτές του δεν θα βρεθούν, χωρίς τη συναίνεσή τους, σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτήν στην οποία θα βρίσκονταν σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης».
Ακόμη, η αξία του ακινήτου σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης (δηλαδή, πόσο θα έπιανε το ακίνητο αν έβγαινε σε πλειστηριασμό) δε θα καθορίζεται από ειδικό εμπειρογνώμονα που επιλέγει το δικαστήριο, όπως προέβλεπε αρχικά το νομοσχέδιο, αλλά από «κατευθύνσεις» της Τράπεζας της Ελλάδος, με τις οποίες «ορίζονται η διαδικασία και τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για τον προσδιορισμό της μέγιστης ικανότητας αποπληρωμής του οφειλέτη και τον προσδιορισμό του ποσού το οποίο θα ελάμβαναν οι πιστωτές σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης, καθώς και για τον προσδιορισμό της ενδεχόμενης ζημίας των πιστωτών».
Τι σημαίνουν αυτές οι αλλαγές; Οτι οι τράπεζες έχουν και το πεπόνι και το μαχαίρι. Αυτές θα καθορίζουν τη δόση και ο δικαστής θα έχει δεμένα τα χέρια και θα είναι αναγκασμένος να βάλει το δανειολήπτη να πληρώνει αυτή τη δόση. Ετσι, ένα μέρος των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων αναμένεται να «πρασινίσει», ενώ όποια δεν μπουν σ' αυτή την αναγκαστική ρύθμιση θα βγαίνουν αυτόματα στο σφυρί.
