Τελικά τι είναι ο Ντράγκι; Ο άνθρωπος που παρανόμως εφάρμοσε το στραγγαλισμό του ελληνικού κράτους, όπως έλεγε μέχρι πρότινος η συριζοπροπαγάνδα, ή ο άνθρωπος που τις μέρες του κλεισίματος των τραπεζών και των ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων (capital controls) επέδειξε άκρως υπεύθυνη στάση, αντιστάθηκε στα «γεράκια» που ζητούσαν μεγάλο κούρεμα των ενεχύρων που καταθέτουν οι ελληνικές τράπεζες για να χρηματοδοτηθούν από την ΕΚΤ, και διατήρησε τον ELA στο ύψος της Παρασκευής 27 Ιούνη, όπως λέει τις τελευταίες μέρες η συριζοπροπαγάνδα, διά στόματος του «σκληρού» Βαρουφάκη μάλιστα;
Ο Ντράγκι, βέβαια, δεν είναι ούτε διάβολος ούτε άγγελος. Είναι ένας κεντρικός τραπεζίτης που διαχειρίζεται το κοινό νόμισμα μιας διακρατικής οντότητας. Επειδή αυτή η οντότητα δεν είναι ομοσπονδία, είναι λογικό στο εσωτερικό της να κυριαρχεί η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη. Η Γερμανία δηλαδή. Ο Ντράγκι (όπως και πριν απ’ αυτόν ο Τρισέ) δεν μπορεί να ενεργήσει ερήμην της Γερμανίας ούτε, πολύ περισσότερο, κόντρα στη Γερμανία. Οι κατευθύνσεις αποφασίζονται σε πολιτικό επίπεδο (αρχικά στο πλαίσιο του γερμανογαλλικού άξονα και στη συνέχεια σε διακρατικό επίπεδο) και ο Ντράγκι ως τεχνοκράτης καλείται να τις εφαρμόσει και να τις εξειδικεύσει όταν απαιτείται. Δεν μπορεί να κινηθεί ούτε έξω από το πλαίσιο του Κανονισμού της ΕΚΤ ούτε, πολύ περισσότερο, εκτός του πλαισίου που καθορίζει η πολιτική βούληση των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Η συριζοπροπαγάνδα, πριν ακόμη από τις εκλογές, παρουσίαζε τον Ντράγκι ως άγγελο της ανάπτυξης, ο οποίος συγκρούεται με τον «μερκελισμό». Αυτά έλεγε στις προεκλογικές του συνεντεύξεις ο ίδιος ο Τσίπρας. Οταν σχηματίστηκε η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και άρχισε η διαπραγμάτευση, ο Ντράγκι έκλεισε την κάνουλα και άρχισε να εφαρμόζει το μαρτύριο της σταγόνας, όπως ακριβώς επιτάσσει ο ρόλος του ως μαντρόσκυλου των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Τότε, ο ίδιος ο Τσίπρας άρχισε να του επιτίθεται, ενώ άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. οι Λαφαζανοστρατούληδες) τον παρουσίαζαν σαν διάβολο. Οταν προέκυψε η κρίση του δημοψηφίσματος, η πανικόβλητη παιδική χαρά του Μαξίμου άρχισε να ξαναγλείφει τον ευρωτραπεζίτη, επειδή κράτησε τον ELA στα ίδια επίπεδα και της επέτρεψε να αφήνει τις αναλήψεις των 60 ευρώ ημερησίως.
