♦ To πρόβλημα, κύριοι και κυρίες της Αριστερής Πλατφόρμας, δεν είναι αν ο Λαφαζάνης έκανε πράγματι βαθιά υπόκλιση στον Μίλερ της Gazprom ή αν το σχετικό «ενσταντανέ» είναι προϊόν μονταζιέρας. Το πρόβλημα είναι η επί της ουσίας υπόκλιση στο ρωσικό ιμπεριαλισμό και η καλλιέργεια ελπίδων για υπογραφή συμφωνίας που θα συνοδεύεται από προκαταβολή 3-5 δισ. , η οποία θα κάνει τους δανειστές να υποχωρήσουν αμέσως από τις απαιτήσεις τους, για να μη χάσουν την πολύφερνη νύφη Ελλάδα. Αυτά καλλιεργούσε με συνεντεύξεις του ο επικεφαλής σας, αυτά εκλαϊκεύατε στην ιστοσελίδα σας, αυτά διαψεύστηκαν οικτρά. Και γι’ αυτά δεν είπατε κουβέντα, μόνο ασχολείστε με τις ρεβεράντζες του Παναγιώτη στον Αλεξέι.
♦ Τι άγχος κι αυτό των υπαλλήλων στο Γραφείο Τύπου του Μπαρουφάκη. Σε καθημερινή βάση πρέπει να διαψεύδουν ή να δίνουν διευκρινίσεις σχετικά με δημοσιεύματα που αφορούν δηλώσεις ή συνεντεύξεις του αφεντικού τους, που είναι… ο πιο παρεξηγημένος άνθρωπος στον κόσμο. Στο πλαίσιο αυτής της ενασχόλησής τους, εξέδωσαν δελτίο Τύπου για να διευκρινίσουν μπαρουφολογίες στο γαλλικό περιοδικό Philosophie. Και σ’ ένα εικοσάλεπτο αναγκάστηκαν να στείλουν «ενημερωτικό» για να παρακαλέσουν το προηγούμενο δελτίο Τύπου να θεωρηθεί ως «άτυπη ενημέρωση» και όχι ως επίσημο δελτίο Τύπου του υπουργείου.
♦ Γιατί όλη αυτή η αναστάτωση; Διότι έγραφαν πως ο υπουργός είπε «πως, αν οι εταίροι και οι θεσμοί επιμείνουν σε περισσότερη λιτότητα σε μια χώρα που ήδη έχει υποστεί τεράστιες απώλειες από την μεγαλύτερη λιτότητα στην οικονομική ιστορία, τότε η κυβέρνηση θα απαντήσει σθεναρά ΟΧΙ. Κι αν μας απειλήσουν με εξωθεσμικές κινήσεις που θα διακινδυνεύσουν τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, τότε πράττουν εναντίον των συμφερόντων της Ευρώπης». Ανεπισήμως μπαρουφόμαγκας, επισήμως απλώς Μπαρουφάκης! Πραγματική παιδική χαρά…
♦ «Λυπάμαι για ό,τι συνέβη. Εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης θέλω να ζητήσω την πιο ειλικρινή συγνώμη από τις οικογένειες». Η κάλπικη συγνώμη του Ομπάμα δε θα είχε καν διατυπωθεί, αν ανάμεσα στις «παράπλευρες απώλειες» ενός βομβαρδισμού στα σύνορα Πακιστάν-Αφγανιστάν δεν υπήρχαν και δύο Δυτικοί, ένας Αμερικανός και ένας Ιταλός. Αν τα θύματα ήταν μόνο Αφγανοί, όπως τόσες φορές συνέβη (ακόμη και σε γάμους και πανηγύρια, που εκλήφθηκαν ως συνάξεις των Ταλιμπάν και της Αλ-Κάιντα!), δε θα υπήρχε η ανάγκη να δώσει το συγκεκριμένο σόου συγνώμης ο Ομπάμα, ούτε να χύσουν τόνους μελάνης οι αρθρογράφοι των ανά τον κόσμο αστικών εφημερίδων για να εξάρουν τη φόρτιση και τη συντριβή του αμερικανού προέδρου. Συνέβη, φυσικά, και στον ελληνικό Τύπο. Αυτόν τον ίδιο Τύπο που όταν ο Δημήτρης Κουφοντίνας, στην πρώτη δίκη της 17Ν, σηκώθηκε μπροστά από τη μάνα του Αξαρλιάν και της ζήτησε ειλικρινά συγγνώμη για το θάνατο του γιου της, έπεσε να καταξεσκίσει τον επαναστάτη.