«Ζητώ και από τους γονείς και τους μαθητές, όταν βάζουν στις επιλογές τους πανεπιστήμια που είναι μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, να φροντίσουν να έχουν κατ’ αρχήν τη δυνατότητα να φοιτήσουν τα παιδιά τους εκεί».
Κοντολογίς, αφού δεν έχεις τα λεφτά να σπουδάσεις στη σχολή που ονειρεύεσαι, και την οποία «πιάνεις», σύμφωνα με τα μόρια που συγκέντρωσες στην πανελλαδική καρμανιόλα των εξετάσεων, την οποία κατέβαλες υπερ-προσπάθεια να αντιμετωπίσεις με επιτυχία, μιας και αυτή η σχολή είναι πιθανόν να βρίσκεται μακριά από τον τόπο κατοικίας σου, προσγειώσου στην πραγματικότητα, πέταξε το όνειρό σου στα σκουπίδια και πράξε σύμφωνα με τις δυνατότητες της «τσέπης» της οικογένειάς σου.
Την οδηγία προς τους μαθητές και τους γονείς τους δεν την έκανε κάποιος οπαδός του νεοφιλελευθερισμού που έχει μάθει να μιλά με κυνική γλώσσα, αλλά ο Αριστείδης Μπαλτάς, συριζαίος υπουργός Παιδείας στην «Αυγή» της Κυριακής.
Ο οποίος δηλώνει μαρξιστής, πολέμιος του σημερινού ταξικού εκπαιδευτικού συστήματος, που προσφέρει αμέριστες δυνατότητες στους έχοντες και χίλια μύρια εμπόδια στα φτωχά λαϊκά στρώματα και οπαδός της δημόσιας δωρεάν, υψηλής ποιότητας Παιδείας.
Που ανέλαβε, ο καημένος, όντας μάλιστα ο ίδιος πανεπιστημιακός, «ανυποψίαστος» να διαχειριστεί μια τραγική κατάσταση, όπου η φοιτητική μέριμνα (στέγαση, σίτιση, συγγράμματα) είναι είδος υπό εξαφάνιση.
Ο υπουργός Παιδείας «έριξε κιόλας τ’ άρματα» λίγο καιρό μετά τις εκλογές. Απόλυτα προσγειωμένος στην πραγματικότητα, «ξέχασε» τις προεκλογικές φανφάρες και δεν μπήκε καν στον κόπο να δημαγωγήσει για αύξηση των δαπανών για την Παιδεία, που θα ενισχύσουν το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της, ώστε να ανακουφιστούν και οι εργατικές οικογένειες που σηκώνουν δυσβάτσαχτο κόστος για τις σπουδές των παιδιών τους.
