Ο Στ. Θεοδωράκης έχει μια αποστολή. Να βοηθήσει όσο μπορεί για να παραταθεί η ζωή αυτής της κυβέρνησης. Το έχει δηλώσει από την αρχή, ότι είναι υπέρ της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας από τη σημερινή Βουλή. Στη συνέχεια, για να μην κατηγορηθεί ως κολαούζος της συγκυβέρνησης, συμπλήρωσε την πρότασή του με ένα δεύτερο σκέλος που λέει να υπάρξει συμφωνία για εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας τώρα και εκλογές στα τέλη του 2015.
Ο Στ. Θεοδωράκης έχει ένα πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οχι μόνο το γενικό πολιτικό πρόβλημα ότι διεκδικούν την ίδια εκλογική πελατεία, αλλά ένα δευτερεύον, ειδικό πρόβλημα: ακύρωσε δυο φορές τη συνάντησή του με τον Τσίπρα, αλλά τη δεύτερη φορά «την είπε» κιόλας στον ΣΥΡΙΖΑ για τη συνάντηση Τσίπρα-Καμμένου. Τώρα θέλει να γίνει η συνάντηση (για να μη μείνει μόνο με τη συνάντηση με τον Σαμαρά), αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ τον έχει βάλει στον πάγο.
Ο Στ. Θεοδωράκης αντιλαμβάνεται την αστική πολιτική με όρους event. Επειδή την αντιλαμβάνεται έτσι, πρέπει να πετάει κάπου-κάπου μια στρακαστρούκα για να προκαλεί αίσθηση και να γίνεται συζήτηση γύρω από το όνομά του. Την τελευταία στρακαστρούκα την πέταξε στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής, για την οποία συνέγραψε άρθρο. Πρότεινε, λοιπόν, «ο Αλέξης Τσίπρας σε συνεννόηση με τον Αντώνη Σαμαρά να ορίσει αναπληρωτές υπουργούς στους τομείς που σχετίζονται με το χρέος και τις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους. Ηχεί παράξενα σε μια χώρα που οι αρχηγοί “κρατάνε μούτρα’’ και δεν μιλούν ούτε στο τηλέφωνο για να μην το μάθουν τα στελέχη τους και χάσουν την ορμή της μάχης. Αναπληρωτές λοιπόν υπουργούς από το κόμμα που κέρδισε τις ευρωεκλογές, στην κυβέρνηση του κόμματος που κυβερνά. Στη χειρότερη περίπτωση οι αναπληρωτές υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν μια πολύτιμη εμπειρία, θα μάθουν από πρώτο χέρι τις εμμονές των δανειστών και θα εκπαιδευτούν γι’ αυτό που τόσο θέλουν να κάνουν. Και στην καλύτερη περίπτωση θα προτείνουν λύσεις που θα μειώσουν έστω και λίγο το αδιέξοδο της χώρας».
Πρόκειται για μπούρδα. Αποδεικνύεται, όμως, ότι σε εποχές σαν τη σημερινή, εποχές πολιτικής και ιδεολογικής σύγχυσης, απογοήτευσης και απόγνωσης, ακόμα και οι μπούρδες μπορούν να περάσουν για πολιτικός λόγος.
