Υπό τις συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, το ειδικό δικαστικό συμβούλιο δεν υπήρχε περίπτωση να μην παραπέμψει τον Παπακωνσταντίνου. Μπορεί να είχε νομική βάση να το κάνει, υπήρχε όμως και η αντίθετη νομική βάση, δεδομένου ότι η Βουλή της μιας μέρας ουσιαστικά δεν λειτούργησε. Το αν θα υιοθετούσε τη μια ή την άλλη νομική ερμηνεία ήταν καθαρά ζήτημα πολιτικής απόφασης. Και η πολιτική απόφαση ήταν υπέρ της παραπομπής, προκειμένου να στηριχτεί το σύστημα εξουσίας και να μπορεί να πλασάρει στο λαό την «κάθαρση».
Θα ακολουθήσει τακτική ανάκριση, στη διάρκεια της οποίας δεν αναμένεται να εισφερθούν νέα στοιχεία υπέρ ή κατά του Παπακωνσταντίνου και των άλλων κατηγορούμενων αυτής της υπόθεσης (των συγγενών του και των διοικητών του ΣΔΟΕ Καπελέρη και Διώτη). Λογικά, κάποια στιγμή θα ξαναδούμε τα «γουνάκια» του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 86 του Συντάγματος. Απ' αυτό περιμένει αθώωση ο Παπακωνσταντίνου. Εστω και με τη μέθοδο των «αμφιβολιών». Μέχρι να ξαναδούμε τα «γουνάκια», ενδέχεται να έχει κάνει κάποια δουλειά ο «πανδαμάτωρ χρόνος», η ιστορία της λίστας Λαγκάρντ να έχει ψιλοξεχαστεί και ένα μεγαλύτερο σώμα δικαστών να μπορέσει να φτάσει σε μια απαλλακτική απόφαση με πλειοψηφία. 'Η να μετατρέψει τα δυο κακουργήματα σε πλημμελήματα και να του ρίξει μια συμβολική ποινή με αναστολή. Είναι το μόνο στο οποίο μπορεί να ποντάρει ο Παπακωνσταντίνου. Πολιτικά είναι τελειωμένος, τουλάχιστον να γλιτώσει τη φυλακή.
