ή τζάμπα θα χαθούμε;
Εξακολουθούμε να πορευόμαστε με μόνο μπούσουλα τις προβλέψεις των μετεωρολόγων και των μετέωρων λόγων…
Συγκινητικά τα μηνύματα (τι γελάτε ρε;) των αποκομμάτων που έμειναν από τα κόμματα του 1974, για τη συμπλήρωση 39 χρόνων από την «μεταπολίτευση» ή και «αποκατάσταση της δημοκρατίας» όπως αποκαλείται (θα κάνουμε και σχετικό διαγωνισμό κάποια στιγμή, για να αναζητηθούν και να επισημανθούν οι τεράστιες διαφορές της επταετίας με το σήμερα της «καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ»). Μιας «δεσποινίδος ετών 39» που το ‘χει ρίξει μανιωδώς (man η οδός) στο αχαλίνωτο σεξ, τόσο με διακεκριμένους συμπατριώτες της όσο και με τουρίστες (και όχι μόνο τα καλοκαίρια). Τυφλοί, μονόφθαλμοι, κουτσοί, τραυλοί, όλοι στον «άγιο Παντελεήμονα» ή –καλύτερα– στην αγία Ελεούσα. Δεν θα υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες, γιατί μας διαβάζουν και μικρά (όχι μόνο ηλικιακά) παιδιά.
Απλά επισημαίνουμε το γεγονός ότι η εν λόγω είναι συνομήλικη (κατά τι μεγαλύτερη για την ακρίβεια) των αποκομμάτων, οπότε μοιραία σχετίστηκαν και έφτασαν ως εκεί που έφτασαν, παράλληλα με την προς βορρά διεύρυνση των σεξουαλικών προσανατολισμών της δεσποινίδας…
«Μάθαινε και τ’ απλούστερα! Γι’ αυτούς που ο καιρός τους ήρθε ποτέ δεν είναι πολύ αργά! Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί! Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή! Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα! Μάθαινε, εξηντάχρονε! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. Ψάξε για σχολείο, άστεγε! Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε! Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν’ ένα όπλο. Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, σύντροφε!» (Berthold Brecht).
Κατακαλόκαιρο θα συναντηθεί ο Αντώνης Σίγμα –εκ της Πηνελόπης Δέλτα– με τον φόρτι φορθ (τον 44ο ντε) πρέζιντεντ (τον είπα), σε μια δροσερή κωμωδία που όλοι περιμένουμε, μετά από το ταξίδι στην Κίνα –κύνα του καπιταλιστικού κυνοκομείου…
Το ξαναρωτήσαμε αλλά μ’ άλλον δεν έχει απάντηση: Αλήθεια, γιατί αυτοί οι μ@λ@κες εξακολουθούν χρόνια τώρα να γαργαλούν το μαλακό κοινωνικό υπογάστριο, ονομάζοντας προ-κήρυξη το χαρτί που έπεται των «τρομοκρατικών» ενεργειών;
Κι άλλη ερώτηση: ο μίστερ Βρούτσης είναι σίγουρος ότι «δεν υπάρχει πλέον ούτε μία μαϊμού σύνταξη», όπως δηλώνει με καμάρι;
Εχουμε την αίσθηση ότι αν κοιτάξει προσεκτικά γύρω του –χωρίς να πάει και πολύ από μακριά– θα βρει αρκετές…
Το σύντομο κείμενο που ακολουθεί και αποτυπώνει ένα στιγμιότυπο της καθημερινής φρίκης γράφτηκε από κάποιον και κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο. Το παραθέτουμε ασχολίαστο, γιατί αν γράψουμε κάτι δεν θα είναι τόσο κόσμιο και μη ποινικά κολάσιμο όσο το «όλα εδώ πληρώνονται» αυτού που το συνέταξε… «Βρέθηκα σε ένα νηπιοτροφείο στην Καλλιθέα που φιλοξενεί παιδιά που αδυνατούν οι γονείς να τους προσφέρουν ακόμη και την απαραίτητη διατροφή! Εκεί λοιπόν εκτυλίχθηκε το εξής περιστατικό: Μια μητέρα επισκέφθηκε τα παιδιά της για να μείνει λίγο μαζί τους, πέρασε η ώρα με αγκαλιές χαρές και παιχνίδια. Ηρθε η ώρα όμως που έπρεπε να φύγει.
Κλάματα, τα μικρά κρατούσαν την μανούλα με τα χεράκια τους τόσο σφιχτά που την πονούσαν, ενώ εκείνη το μόνο που μπορούσε να δώσει ήταν υποσχέσεις ότι θα ξανάρθει την επομένη ημέρα. Τότε ήταν που το μεγαλύτερο, με ποτάμι τα δάκρυα άρχισε να την παρακαλάει με δυνατή φωνή να τα πάρει στο σπίτι. "Δεν μπορώ καρδούλα μου, δεν έχουμε τίποτα στο σπίτι ούτε να φάμε…". Το πρόσωπο της μικρής σοβάρεψε, σκέφτηκε λίγο και έδωσε την πιο συγκλονιστική λύση στο πρόβλημα που έχω ακούσει στην ζωή μου:
"Πάρε μας μανούλα μου στο σπίτι και εμείς δεν θα πεινάμε ποτέ…". Προς άπαντες υπευθύνους: Ολα εδώ πληρώνονται!».
Και μην ξεχνάμε: Μπορεί τον Αύγουστο να μην υπάρχουν ειδήσεις, ηδύς υς (γλυκό γουρούνι, εις την αρχαιοελληνική) υπάρχει όμως πάντα. Αρκεί να βρεθούν χέρια για τη διοργάνωση τής λεγόμενης από το λαό «γουρουνοχαράς», κι ας γίνεται συνήθως τον Δεκέμβρη…
Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο / και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι / ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο / και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουν αεροβάτες / το πώς περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μας / ένας Θεός το ξέρει» (Οδυσσέας Ελύτης).
Καλό καλοκαίρι. Αστειεύομαι «κρύα», φριχτά και άγαρμπα, όπως ακριβώς και πέρυσι στο τελευταίο προθερινό φύλλο.
Κοκκινοσκουφίτσα
