Το κόλπο το ‘χουμε μάθει πια, οπότε δύσκολα παραμυθιαζόμαστε με το κλίμα αγωνίας που κάθε φορά δημιουργείται. Από την άλλη, έχουμε πάθει και κάποιου είδος μυθριδατισμό, με αποτέλεσμα να δεχόμαστε σχεδόν με απάθεια τα πάντα. Ειδικά όταν αυτά δεν αφορούν μεγάλες σαρωτικές περικοπές μισθών και συντάξεων ή γενικά χαράτσια. Ετσι και τώρα, περιμένουμε να πληροφορηθούμε ποιο θα είναι το ακριβές πακέτο στο οποίο θα καταλήξουν η κυβέρνηση με την τρόικα, σαν να περιμένουμε το αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα στον οποίο δεν παίζει η ομάδα μας.
Επί μια ολόκληρη εβδομάδα δεχόμαστε έναν ψυσρό πόλεμο προπαγάνδας από τα ΜΜΕ: απελευθέρωση απολύσεων ζήτησαν από τον Βρούτση – τα βρήκαν σε όλα με τον Μπουμπούκο – στήλωσε τα πόδια ο Κυριάκος. Στο τέλος, θα βγει κάποιος Τόμσεν και θα δηλώσει ότι ποτέ η τρόικα δεν ζήτησε αυτά που έγραφαν οι εφημερίδες κι ότι με τους υπουργούς συνεργάστηκαν καλά και έφτασαν σε πολιτική συμφωνία.
«Πάμε για πολιτική συμφωνία τη Δευτέρα» δήλωσε ο Στουρνάρας λίγο πριν κλείσει η ύλη της «Κ». Αυτό σημαίνει ότι μέχρι την Κυριακή θα πρέπει να έχουν καταλήξει σε συμφωνία με την τρόικα και να έχουν ετοιμάσει ένα πολυνομοσχέδιο-σκούπα με διάφορες ρυθμίσεις, το οποίο –με γκρίνια ίσως– θα ψηφίσουν οι κυβερνητικοί βουλευτές (μάλλον και η ΔΗΜΑΡ, εκτός από κάποιες επιμέρους διατάξεις ίσως).
Τι ακριβώς θα περιλαμβάνει αυτό το νομοσχέδιο. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και δεν παίζουμε την κολοκυθιά, όπως γνωρίζετε. Εκείνο που πρέπει να τονίσουμε, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο που θα έχει το τελικό πακέτο, είναι πως η κυβέρνηση με την τρόικα συζητά νέα μέτρα και όχι ελάφρυνση των προηγούμενων. Αρα, η διαπραγμάτευση αφορά τους ρυθμούς βαθέματος της κινεζοποίησης και όχι την ανάσχεσή της. Είμαστε σίγουροι πως δεν διέφυγε της προσοχής σας το γεγονός ότι η περιβόητη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση δεν συζητιέται καν. Πώς να συζητήσουν τέτοιο ζήτημα οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, όταν η τρόικα τους δείχνει το χαρτί με τη «μαύρη τρύπα» του 2013 και του 2014 (ξεπέρασε ήδη τα δύο δισ. ευρώ) και τους λέει να προτείνουν μέτρα για την κάλυψή της;
Από την άλλη, είναι γνωστό ότι αυτή τη στιγμή γίνεται συζήτηση για κάποι8ες εκκρεμότητες που έχουν μείνει από προηγούμενες συμφωνίες. Γι’ αυτό και η εμπλοκή παρουσιάζεται κυρίως στο ζήτημα των απολύσεων και των διαθεσιμοτήτων στο δημόσιο (4.000 και 12.500 αντίστοιχα). Το φθινόπωρο, όμως, θα ξανανοίξει όλη η βεντάλια, καθώς θα γίνει η γερή επικαιροποίηση του Μνημόνιου, ενόψει του προϋπολογισμού του 2014. Τότε δε θ’ αρκούν ορισμένα επιμέρους μέτρα, τότε δε θα σηκώνει παζαράκια και αιτήματα για χρονικές ανάσες μερικών μηνών, αλλά πρέπει να παρθούν αποφάσεις. Τότε θ’ ανοίξει σίγουρα το ζήτημα των συντάξεων, καθώς είναι κοινό μυστικό ότι τα ασφαλιστικά ταμεία είναι χρεοκοπημένα, διότι εισφορές δεν μπαίνουν, λόγω έκρηξης της ανεργίας και έκρηξης της εισφοροκλοπής και της εισφοροδιαφυγής.
Μπορεί αυτή η κυβέρνηση να «σηκώσει» μια νέα επίθεση κατά των συντάξεων; Αυτό είναι ένα πολιτικό ερώτημα, στο οποίο δε θ’ απαντήσουν οι τεχνοκράτες της τρόικας, αλλά τ’ αφεντικά τους, οι ηγεσίες των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών κρατών και του ΔΝΤ. Μπορεί να τους αφήσουν να πέσουν και να πάνε για εκλογές. Μπορεί να τους δώσουν ένα τράτο μερικών μηνών, για να φτάσουν μέχρι τις ευρωεκλογές.
Αυτά είναι μελλοντικά σενάρια που δεν έχουν καμιά σημασία, γιατί αναφέρονται στην πολιτική διαχείριση και μόνο. Σε ό,τι αφορά την οικονομική και κοινωνική πολιτική, τα πράγματα είναι δεδομένα. Η κινεζοποίηση έχει ακόμη δρόμο να διανύσει. Και στον τομέα της μείωσης μισθών και συντάξεων και στον τομέα των εργασιακών σχέσεων και στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής. Λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, σήμερα το ένα, αύριο το άλλο, θα ξηλώνουν ό,τι απέμεινε. Οσο για την ανάπτυξη, αυτή προς το παρόν αποτελεί μακρινό όνειρο, λόγω της γενικότερης κρίσης που μαστίζει την Ευρώπη. Οταν έρθει θα πρέπει να τα βρει όλα έτοιμα.
