♦ «Το SPD στα 150 χρόνια της ιστορίας του δεν έκανε κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπεται». Αυτό δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ στη φιέστα για τα 150 χρόνια του SPD. Ενα κόμμα εξουσίας του γερμανικού ιμπεριαλισμού δεν μπορεί να ντρέπεται ούτε για τη δολοφονία της Ρόζα Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ. Αλλωστε, οι δολοφονημένοι από την κυβέρνηση του SPD ηγέτες είχαν αποχωρήσει από το κόμμα και είχαν ιδρύσει το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας. Οι σοσιαλδημοκράτες του Φρίντριχ Εμπερτ, που έστειλε τα ακροδεξιά freicorpos να καταστείλουν την εργατική εξέγερση και να δολοφονήσουν βασανιστικά την Λούξεμπουργκ και τον Λίμπκνεχτ, μόνο να καμαρώνουν μπορούν γι' αυτό το έγκλημα, αφού έσωσαν τον γερμανικό ιμπεριαλισμό από τον κίνδυνο της εργατικής εξέγερσης.
♦ Οπως πληροφορηθήκαμε από το «Ριζοσπάστη», ο κεντρικός ομιλητής στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα, την περασμένη βδομάδα, είπε μεταξύ άλλων: «Οι απαιτήσεις του αγώνα σήμερα είναι πολλαπλάσιες του χτες, πρέπει να γίνουμε πιο πολλοί, πιο αποτελεσματικοί, να γίνουμε όλοι προπαγανδιστές της υπεράσπισης των συμφερόντων μας». Το «πιο πολλοί» το καταλαβαίνουμε. Με το «πιο αποτελεσματικοί» έχουμε ένα… προβληματάκι κατανόησης. Εχουν να επιδείξουν έστω και ίχνη αποτελεσματικότητας μέχρι τώρα; Μήπως αναφέρονται στην απεργία της «Χαλυβουργίας», που με την τακτική τους την οδηγούσαν σε ήττα με κατεβασμένα χέρια; Εκτός αν η αποτελεσματικότητα συνδέεται με τη συλλογή «κουκιών» για λογαριασμό του Περισσού, οπότε ο συγκριτικός βαθμός («πιο») ψιλοδικαιολογείται. Λέμε «ψιλο», γιατί έχουμε κατά νου και το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα. Απ' αυτή την άποψη, πάντως, και στη «Χαλυβουργία» υπήρξαν αποτελεσματικοί. Χρησιμοποίησαν έναν εργατικό αγώνα ως εργαλείο κομματικής προπαγάνδας, αδιαφορώντας για την έκβασή του.
♦ Διαμαρτυρία έξω από το μπατσομέγαρο του Πολύγυρου οργάνωσαν οι μπατσοσυνδικαλιστές της Χαλκιδικής. Ανάμεσα στ’ άλλα, είπαν πως «το θέμα των μεταλλείων χρυσού είναι πολιτικό και αφορά το υπουργείο Ανάπτυξης κι όχι το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη» και πως «η επένδυση δεν μπορεί να λειτουργήσει με αστυνομικά μέτρα». Αποκάλυψαν, δε, ότι για τη φύλαξη των εγκαταστάσεων στις Σκουριές χρησιμοποιούνται καθημερινά 80-90 αστυνομικοί. Οχι, τη συμπεριφορά των συναδέλφων τους, που φέρονται σαν στρατός κατοχής, δεν την κατήγγειλαν. Ούτε τις νυχτερινές συλλήψεις με μπούκες στα σπίτια και σπάσιμο των θυρών. Αλίμονο, πριν από συνδικαλιστές είναι μπάτσοι…
♦ «Αν και είμαστε καλόπιστοι, δεν ανεχόμαστε μια ανιστόρητη, κουτοπόνηρη και άδικη κατανομή του κόστους και του οφέλους σε σχέση με τα πεπραγμένα της κυβέρνησης», δήλωσε ο Μπένι. Να τιμωρηθούν άμεσα οι ψηφοφόροι που τους έχουν ρίξει (δημοσκοπικά τουλάχιστον) κάτω από το 5%. Οταν ο Μπένι εκνευρίζεται, πετάει μαργαριτάρια.
