Η πρώτη ταινία της τριλογίας του «παραδείσου», του αυστριακού σκηνοθέτη Ζάιντλ (μετά τον έρωτα ακολουθούν οι «παράδεισοι» της ελπίδας και της πίστης). Αλλη μια φορά, ο Ζάιντλ με το διεισδυτικό του μάτι μας δίνει μια ξεχωριστή ταινία.
Θέμα του ο σεξοτουρισμός. Η 50χρονη κοινωνική λειτουργός Τερέζα (τυπικό δείγμα μεσήλικης Βορειοευρωπαίας: ξανθιά, έντονα χαρακτηριστικά, παχουλό σώμα) πηγαίνει ταξίδι στην Κένια και ξέρει φυσικά ότι ο προορισμός ενδείκνυται για εύκολο σεξ.
Μαγευτικά τοπία από τις ακτές της Κένια, με εξωτικά δέντρα και ζώα, αποτελούν έναν επίγειο παράδεισο, μακριά από τη στρεσογόνα Ευρώπη. Παράδεισος που ολοκληρώνεται με την προσφορά σεξ από εξωτικούς μαύρους καλογυμνασμένους ντόπιους. Νέα μορφή αποικιοκρατίας, αποκρουστικότατης. Εκμετάλλευση και εξευτελισμός για τους ντόπιους δύσμοιρους νεαρούς, αλλά και την τριτοκοσμική ντόπια κοινωνία. Ταυτόχρονα όμως, ανάδειξη της βαθιάς μοναξιάς των γυναικών αυτών και των στρεβλών και αδιέξοδων αποφάσεών τους, προκειμένου να πολεμήσουν αυτή τη μοναξιά τους.
Συχνά αποκρουστική και ενοχλητική, μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, με επιμονή και με σκόπιμα μεγαλύτερη από την αναγκαία για την αφήγηση διάρκεια, η ταινία καταφέρνει να προβληματίσει το θεατή για τη νέα αυτή μόδα σε δύο επίπεδα. Πρώτο, σε σχέση με τους νεαρούς ντόπιους που επιδίδονται σε αυτό το είδος πορνείας και δεύτερο σε σχέση με το αδιέξοδο που σπρώχνει τις Ευρωπαίες προς τα εκεί.
Ελένη Π.
