Ούτε τη βδομάδα που διανύουμε ανέβασαν την ένταση της κινητοποίησής τους οι αγρότες. Περιορίστηκαν στον κλεφτοπόλεμο με τις δυνάμεις καταστολής, προκειμένου να διακόπτουν για μικρό χρονικό διάστημα την κυκλοφορία στην εθνική οδό.
Ακόμη κι αυτή η τακτική των αγροτών, όμως, θεωρήθηκε μεμπτή από την κυβέρνηση, η οποία έδωσε εντολή στα ΜΑΤ να σπεύσουν να καταστείλουν άμεσα την κινητοποίηση των αγροτών, προκειμένου να σταλεί το μήνυμα, ότι ούτε αυτές οι κινητοποιήσεις είναι αποδεκτές από την κυβέρνηση και το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να τα μαζέψουν και να γυρίσουν στα χωριά τους.
Την περασμένη βδομάδα, αναφερόμενοι στην «επίθεση φιλίας» της κυβέρνησης, με την ανακοίνωση των κυβερνητικών μέτρων προς τους αγρότες, είχαμε επισημάνει ότι αυτή η «επίθεση φιλίας» έχει αποδέκτες όχι τους ίδιους τους αγρότες, αλλά τους εργαζόμενους στις πόλεις, στα μάτια των οποίων επεδίωκε να εμφανίσει τους αγρότες σαν αδιάλλακτους, δεδομένου ότι οι εργαζόμενοι στις πόλεις δεν έχουν γνώσεις για την αγροτική οικονομία και έτσι δεν μπορούν να αξιολογήσουν τις κυβερνητικές εξαγγελίες και να τις συσχετίσουν με τα αιτήματα των αγροτών.
Με το χτύπημα των αγροτικών κινητοποιήσεων επιβεβαιωθήκαμε στην εκτίμησή μας. Η κοινή λογική λέει πως, όταν θέλεις πραγματικά να προσεγγίσεις κάποιους με τις προτάσεις σου, δεν τους επιτίθεσαι «δι’ ασήμαντον αφορμήν», όπως είναι κατά τη γνώμη μας η διακοπή της κυκλοφορίας στην εθνική οδό για μια-δυο ώρες. Αυτό το κόψιμο είναι «πταίσμα» και δεν δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην κυκλοφορία επιβατών, εμπορευμάτων και γενικά στην καπιταλιστική οικονομία.
Και ερχόμαστε στον κλεφτοπόλεμο των αγροτών. Μιλώντας γι’ αυτόν την περασμένη βδομάδα είπαμε, πως αν οι αγρότες δεν επανακαθορίσουν τη στάση τους, που σημαίνει να βάλουν τέλος στον κλεφτοπόλεμο, θα συνεχιστούν οι καταστροφικές συνέπειες της ασκούμενης αντιαγροτικής ΚΑΠ. Συνέπειες που, εκτός των άλλων, υποχρέωσαν εκατοντάδες χιλιάδες φτωχούς αγρότες να εγκαταλείψουν την αγροτική παραγωγή και να περιοριστούν στο προνοιακό βοήθημα που παίρνουν, χωρίς να παράγουν. Οι αγρότες περιορίστηκαν στον κλεφτοπόλεμο, μολονότι και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι με τον κλεφτοπόλεμο και τη σημερινή συμμετοχή των αγροτών στις κινητοποιήσεις δεν έχουν ελπίδες να ικανοποιηθούν ακόμη και τα πιο «αθώα» από τα αιτήματά τους.
Γι’ αυτό και γίνονται κρίσιμα ορισμένα ερωτήματα. Θα αποφασίσει αυτό το αγωνιζόμενο κομμάτι των αγροτών να βάλει τέλος στο μονοπώλιο της βίας της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της; Θα αποφασίσει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, προβάλλοντας ταξικά αιτήματα, οικοδομώντας συμμαχία με το προλεταριάτο και βάζοντας στη μπάντα τους αστοφιλελεύθερους αγροτοσυνδικαλιστές που προωθούν τα συμφέροντα της πλούσιας αγροτιάς και του κεφαλαίου;
