Fast-track διαδικασίες ακολουθεί το υπουργείο Παιδείας, ώστε ως το Φεβρουάριο να έχουν συρρικνωθεί τα ΑΕΙ-ΤΕΙ σε ποσοστό 30%, με συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων, σχολών, ακόμη και ολόκληρων ΑΕΙ και να δοθεί στους υποψήφιους των πανελλαδικών εξετάσεων το νέο μηχανογραφικό.
Απόδειξη των «ακαδημαϊκών κριτηρίων», βάσει των οποίων θα μπει το λουκέτο είναι και η ανάθεση σε εταιρία (επ’ αμοιβή φυσικά) «της αποτύπωσης του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας».
Αυτοί που σκόρπισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια τμήματα και σχολές ανά την επικράτεια [πολλές φορές με ακαθόριστο επιστημονικό και γνωστικό περιεχόμενο ή με αντικείμενο (κυρίως τα τμήματα ΤΕΙ) που επικαλύπτεται από άλλο αντίστοιχο τμήμα Πανεπιστημίου], με τις πλάτες πανεπιστημιακών διοικήσεων και τοπικών αρχόντων, που προκάλεσε την υποβάθμιση στην ουσία των πανεπιστημιακών σπουδών, επειδή έτσι υπηρετούνταν οι ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς για φθηνό και μερικοποιημένο επιστημονικό και εργατικό δυναμικό, τώρα παριστάνουν τους πολέμιους αυτής της ταχτικής. Γιατί έτσι επιτάσσει σήμερα ο πέλεκυς της μνημονιακής πολιτικής, που επιβάλλει άγρια περικοπή δαπανών.
Αυτή είναι και η μοναδική τους έγνοια και όχι βέβαια ο «εξορθολογισμός» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με γνώμονα τα «ακαδημαϊκά κριτήρια». Αλλωστε ποτέ δεν παραιτήθηκαν από την ιδέα, αλλά και την πολιτική πρακτική να στηρίζουν μια εκπαίδευση, που κάθε μέρα, κάθε στιγμή σμιλεύει τον άνθρωπο της μερικής δεξιότητας, τον φθηνό, χειραγωγήσιμο, υποταγμένο εργαζόμενο. Εξ ου και οι νόμοι Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου που επιβάλλουν το πανεπιστήμιο-επιχείρηση και οι πρόσφατες ρυθμίσεις (νέο μεσοπρόθεσμο-εφιάλτης και πράξη νομοθετικού περιεχομένου), που αναγορεύουν τα κολλέγια σε πανεπιστήμια.
Σε ρόλο επαίτη πολλές πανεπιστημιακές διοικήσεις εκλιπαρούν τον Αρβανιτόπουλο να μην «πιάσει η φάκα» το δικό τους Ιδρυμα. Μάλιστα, έχουν μπει και πάλι στο αισχρό μπακαλίστικο «τρυπάκι» να προτείνουν μείωση του αριθμού εισακτέων (ενώ τάχαμου ο Αρβανιτόπουλος βεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει τέτοια). Συντάσσονται δηλαδή με το περαιτέρω χτύπημα της τάσης και του πόθου της ελληνικής εργαζόμενης κοινωνίας για πανεπιστημιακή μόρφωση, αντί σαν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι να απαιτήσουν μόρφωση για όλους, σε ένα δημόσιο δωρεάν Πανεπιστήμιο.
