Στο μεταξύ, νέα έκθεση της οργάνωσης για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων Human Rights Watch κάνει λόγο για μαζικές εκτελέσεις δεκάδων μελών του κονβόι διαφυγής του Καντάφι, λίγες ώρες μετά τη σύλληψή τους από τους αντικαθεστωτικούς, στις 20 Οκτωβρίου 2011, κάτι το οποίο συνιστά έγκλημα πολέμου. Η ίδια έκθεση επίσης επιβεβαιώνει ότι ο Καντάφι ήταν ακόμα ζωντανός όταν πιάστηκε από τους αντικανταφικούς και δολοφονήθηκε στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της κράτησής του, καταρρίπτοντας για άλλη μια φορά τους ισχυρισμούς τους ότι ο πρώην δικτάτορας σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών μεταξύ αντικανταφικών και υποστηρικτών του.
Συνεχίζεται η πολιορκία της Μπάνι Ουαλίντ στο βορειοδυτικό τμήμα της Λιβύης, παρ’ όλο που έχει χαλαρώσει για να εισέλθουν ιατρικά εφόδια στην πόλη και να αποφευχθεί η επαπειλούμενη ανθρωπιστική καταστροφή. Οι υπερασπιστές της πόλης έχουν διακηρύξει ότι είναι αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο, προκειμένου η πόλη να μην πέσει στα χέρια των μιλιτσιών και να καταστραφεί και λεηλατηθεί για δεύτερη φορά μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Καντάφι. Χαρακτηριστική της κατάστασης ήταν η δήλωση στο ειδησεογραφικό πρακτορείο AFP του επικεφαλής της επιτροπής που διοικεί την πόλη: «Είναι νόμιμο δικαίωμά μας να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας από μια άδικη απόφαση». Να σημειωθεί ότι την απόφαση για την πολιορκία της πόλης από το λιβυκό στρατό και τις μιλίτσιες την πήραν μόλις 50 από τα μέλη του Γενικού Εθνικού Κογκρέσου, ενώ τα υπόλοιπα 150 απουσίαζαν από τη διαδικασία.
Ηδη έχουν σκοτωθεί τέσσερις κάτοικοι από βομβαρδισμό περιοχών κατοικίας της πόλης και έχουν τραυματιστεί πάνω από 60, ενώ πολλοί από τους τραυματίες φέρουν συμπτώματα τοξικής δηλητηρίασης, σημάδι ότι ίσως έχουν χρησιμοποιηθεί χημικά όπλα από τους επιτιθέμενους. Προς το παρόν, σποραδικές συγκρούσεις μεταξύ των υπερασπιστών της πόλης και των πολιορκητών της σημειώνονται κυρίως στην παραπλήσια της πόλης κοιλάδα Μαντρούμ.
Ο κύριος όγκος των δυνάμεων που πολιορκούν την πόλη είναι μιλίτσιες που προέρχονται από την γειτονική Μισράτα, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των μιλιτσιών άλλων πόλεων, συμπεριλαμβανομένων και των ισλαμιστών, αρνήθηκαν να συμμετέχουν στη σύγκρουση, θεωρώντας την σαν μια παράνομη και ανώφελη αιματοχυσία σε βάρος του πληθυσμού της πόλης.
Παράλληλα, ένα μήνα μετά τη δολοφονία του αμερικάνου πρέσβη στη Λιβύη, η κυβέρνηση αδυνατεί να κάνει πράξη τις διακηρύξεις της για διάλυση των μιλιτσιών. Στην πραγματικότητα, πολλές κρατικές λειτουργίες αυτή τη στιγμή εκτελούνται από μιλίτσιες, από τη φύλαξη των συνόρων και την αστυνόμευση των δημόσιων χώρων μέχρι και την κατάσβεση πυρκαγιών. Η επιδιωκόμενη διάλυσή τους, σύμφωνα με τις επιταγές των Αμερικάνων, πιθανόν να οξύνει τα προβλήματα, παρά να δώσει λύσεις, το σίγουρο πάντως είναι ότι θα κάνει τη χώρα πιο ασφαλή για την τοποθέτηση κεφαλαίων και την καταλήστευση του ορυκτού της πλούτου από τους ιμπεριαλιστές. Παράλληλα, η διαπλοκή ανώτατων κρατικών αξιωματούχων με κάποιες από τις μεγαλύτερες και τις πιο καλά εξοπλισμένες μιλίτσιες της χώρας βοηθάει να αναβαθμιστεί η δράση τους απέναντι κυρίως στους εναπομείναντες υποστηρικτές του πρώην καθεστώτος Καντάφι, αλλά και απέναντι σε αντίπαλες μιλίτσιες. Οι παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων είναι μια διαδεδομένη πρακτική που βοηθάει στον εντοπισμό των αντιπάλων, η οποία δεν αποτελεί πια προνόμιο μόνο τους κράτους.
Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, η αμερικάνικη κυβέρνηση ενέκρινε κονδύλι οχτώ εκατομμυρίων δολαρίων για τη χρηματοδότηση της αγοράς εξοπλισμού και της εκπαίδευσης επίλεκτων στρατιωτικών μονάδων του λιβυκού στρατού από αμερικάνους στρατιωτικούς αξιωματούχους. Στόχος της η καταπολέμηση των μιλιτσιών που δεν δέχονται να μπουν υπό τον έλεγχο του λιβυκού κράτους, αλλά κυρίως των ισλαμικών ένοπλων ομάδων, οι οποίες ενισχύουν συνεχώς την παρουσία τους στη Λιβύη. Η συγκεκριμένη ενέργεια εντάσσεται στα πλαίσια της Africa Command, που έχει σαν στόχο τη στρατιωτική και οικονομική διείσδυση στην Αφρική. Παράλληλα, στόχος αυτής της ενέργειας είναι η συνένωση των διάσπαρτων μιλιτσιών, οι οποίες έχουν κάποιους χαλαρούς δεσμούς μεταξύ τους, σε ένα ενιαίο στρατό, ο οποίος θα ελέγχεται από την κυβέρνηση. Βέβαια, όποιες προσπάθειες έχουν γίνει μέχρι τώρα προς αυτή την κατεύθυνση από το νέο καθεστώς έχουν αποτύχει.