Η αποκάλυψη της αλήθειας για τα γεγονότα του Χίλσμπορο εξακολουθεί ν’ αποτελεί το βασικό θέμα στην αθλητική επικαιρότητα της Αγγλίας, αφού εκτός από το αμιγώς αθλητικό ενδιαφέρον, έχει σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις.
Οι οπαδοί της Λίβερπουλ, λίγες μέρες μετά τη δικαίωσή τους, είχαν την ευκαιρία να αποτίσουν φόρο τιμής στους 96 νεκρούς του Χίλσμπορο και μάλιστα στον αγώνα κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το γεγονός ότι οι οπαδοί των δυο ομάδων έχουν πολύ μεγάλη αντιπαλότητα και έχουν πολλές φορές στο παρελθόν υπερβεί τα εσκαμμένα, με προσβλητικές ενέργειες για τη μνήμη των νεκρών οπαδών των αντιπάλων τους (η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει το δικό της τραγικό συμβάν, με το αεροπορικό δυστύχημα του 1958 στο Μόναχο, όταν 21 άνθρωποι, ανάμεσα τους οκτώ παίκτες της Γιουνάιτεντ, έχασαν την ζωή τους). Το γεγονός αυτό είχε δημιουργήσει μεγάλη ανησυχία για τα όσα θα διαδραματίζονταν στις εξέδρες του Ανφιλντ, όμως τελικά όλα πήγαν καλά και οι οπαδοί των δυο ομάδων τίμησαν με τον τρόπο που έπρεπε τα θύματα του Χίλσμπορο, μέσα σε κλίμα έντονης συγκίνησης. Ο θρύλος των «κόκκινων διαβόλων» Μπόμπι Τσάρλτον έδωσε λουλούδια στο βετεράνο αρχηγό των «κόκκινων» Ιαν Ρας, ενώ ο ουαλός μεσοεπιθετικός με τον νυν αρχηγό της Λίβερπουλ Στίβεν Τζέραρντ άφησαν στον αέρα 96 κόκκινα μπαλόνια, στη μνήμη των νεκρών. Το αποκορύφωμα των εκδηλώσεων ήταν οι κορέοι που σχημάτισαν οι οργανωμένοι οπαδοί της Λίβερπουλ. Στην κεντρική εξέδρα σχηματίστηκε η λέξη Justice (Δικαιοσύνη) και στο πέταλο η λέξη Truth (Αλήθεια), ενώ το σύνολο των «reds» φορούσε μπλουζάκια με τον αριθμό 96.
Εκτός όμως από τις εκδηλώσεις των οπαδών στις εξέδρες του Ανφιλντ, το θέμα απασχόλησε και το ΒΒC, το οποίο προέβαλε την περασμένη βδομάδα ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ για το θέμα. Στις τάξεις των οπαδών της Λίβερπουλ επικρατεί ενθουσιασμός για την παραγωγή του BBC, που είχε τον τίτλο «Searching for Truth» (Αναζητώντας την αλήθεια), αφού θεώρησαν ότι ήταν πολύ αποκαλυπτικό. Υπάρχουν όμως και αρκετές επικριτικές φωνές, όχι για το περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ, αλλά για το γεγονός πως αυτό δεν προβλήθηκε σε όλη την αγγλική επικράτεια. Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού στη συγκεκριμένη υπόθεση η κυβέρνηση της Θάτσερ είχε την αποκλειστική ευθύνη και κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν συνειρμοί για τον τρόπο που δρα η εκάστοτε εξουσία για να επιβάλλει αντιλαϊκά κατασταλτικά μέτρα. Στο ντοκιμαντέρ υπήρχε αποκλειστική συνέντευξη του Χάρι Αρνολντ, του δημοσιογράφου της «Sun», ο οποίος έγραψε στις 19 Απρίλη 1989, τέσσερις μέρες μετά την τραγωδία του Χίλσμπορο, ένα κατάπτυστο άρθρο για τους οπαδούς της Λίβερπουλ, συμμετέχοντας με τον τρόπο αυτό ενεργά στην προσπάθεια της κυβέρνησης Θάτσερ να αποκρύψει την αλήθεια και να «φορτώσει» στους οπαδούς τις ευθύνες της αστυνομίας. Τη μέρα εκείνη η «Sun» κυκλοφόρησε με εξώφυλλο «The Truth» και κεντρικό άρθρο στο οποίο ανέφερε πως αρκετοί οπαδοί της Λίβερπουλ σκύλευσαν τους νεκρούς ομοϊδεάτες τους και εμπόδισαν τους διασώστες και τους αστυνομικούς να βοηθήσουν τους τραυματίες. Σε καθαρά αμυντική στάση, αλλά και χωρίς διάθεση να ζητήσει μια συγγνώμη τουλάχιστον από τις οικογένειες των νεκρών, ο Αρνολντ ισχυρίστηκε ότι ο τίτλος του άρθρου δεν ήταν δικός του αλλά μπήκε από την σύνταξη της εφημερίδας, ότι την πληροφόρηση για όσα συνέβησαν στο Χίλσμπορο την είχε από τα πρακτορεία ειδήσεων και ότι αυτός ως όφειλε τα κατέγραφε, γιατί, «όταν ένας ισχυρισμός υπάρχει, πρέπει να τον αναφέρεις και να δίνεις τη δυνατότητα στην άλλη πλευρά να απαντήσει». Σχολιάζοντας τους προσβλητικούς υποτίτλους που χρησιμοποίησε στο κείμενο του, τόνισε ότι «πάντα ήταν και εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις εάν οι ισχυρισμοί ήταν αληθείς, εν μέρει αληθείς ή εντελώς ψευδείς. Εγώ απλά τους κατέγραψα». Δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερα για να καταλάβουμε γιατί ακόμη και σήμερα, 23 χρόνια μετά το τραγικό συμβάν, αρκετοί οπαδοί της Λίβερπουλ δεν αγοράζουν το βρομερό ταμπλόιντ, ενώ σε αρκετά σημεία της πόλης η συγκεκριμένη εφημερίδα δεν πωλείται.
Θα κλείσουμε με μια αναφορά στο τραγούδι «You’ll Νever Walk Alone», το οποίο από την δεκαετία του ’60 έχει ταυτιστεί με τους οπαδούς της Λίβερπουλ, ενώ ο τίτλος του είναι χαραγμένος κάτω από σήμα της ομάδας στην πύλη Σάνκλι του Ανφιλντ. Το τραγούδι ερμήνευσε πρώτη η Κριστίν Τζόνσον το 1911 και έγινε γνωστό το 1945 από το μιούζικαλ «Καρουζέλ» (ένα από τα κορυφαία του είδους), που αναφέρεται στην ερωτική σχέση της Τζούλι, μιας νεαρής εργάτριας, και του Μπίλι, ενός υπαλλήλου λούνα παρκ, σ’ ένα ψαροχώρι της Νέας Αγγλίας. Μιλά για το έγκλημα, την αυτοκτονία και την κόλαση, θέματα ασυνήθιστα για μιούζικαλ. Το «You’ll Νever Walk Alone» ακούγεται στο έργο δυο φορές, την πρώτη από τη Νέτι (ανιψιά της Τζούλι), προκειμένου να της δώσει κουράγιο και να της συμπαρασταθεί για την αυτοκτονία του φίλου της Μπίλι, και τη δεύτερη στην αποφοίτηση της Λουίζ, κόρης της Τζούλι και του Μπίλι. Στο σημείο αυτό το κοινό μαθαίνει ότι ο Μπίλι είχε αυτοκτονήσει, όταν απέτυχε να ληστέψει μια τράπεζα, ενώ ήταν άνεργος, όπως και η Τζούλι που περίμενε παιδί. Εχοντας σαφέστατες κοινωνικές αναφορές και μάλιστα για τα πλέον φτωχά στρώματα της εργατικής τάξης το συγκεκριμένο έργο και κατά συνέπεια το τραγούδι-ύμνος, ήταν απόλυτα φυσιολογικό να «κεντρίσει» τους Gerry and Pacemakers, ένα ποπ συγκρότημα από το Λίβερπουλ, που συναγωνιζόταν τους Beatles στην αρχή της καριέρας τους, οι οποίοι το 1963 το απέδωσαν στη δική τους εκδοχή. Αμέσως μετά το υιοθέτησαν ως ύμνο της ομάδας οι φανατικοί οπαδοί της Λίβερπουλ, οι περίφημοι Kop, και το τραγουδούν πριν από τη σέντρα των εντός έδρας αγώνων της ομάδας. Το τραγούδι των Pink Floyd «Fearless», από το άλμπουμ του 1971 «Meddle» περιέχει αποσπάσματα από το «You’ll Νever Walk Alone» όπως το τραγουδούν οι οπαδοί της Λίβερπουλ. Εκτός όμως από τους οπαδούς της Λίβερπουλ, οι οποίοι διαθέτουν τα «πνευματικά δικαιώματα», το συγκεκριμένο τραγούδι αποτελεί το αγαπημένο για τους οργανωμένους οπαδούς και άλλων ομάδων, όπως της σκοτσέζικης Σέλτικ, των ολλανδικών Φέγενορντ και Τβέντε, των γερμανικών Μπορούσια Ντόρτμουντ, Μάιντς, Καϊζερσλάουτεν, Ζανκτ Πάουλι και Μπορούσια Μενχεγκλάντμπαχ, καθώς και της ιαπωνικής Τόκιο.
Κος Πάπιας
papias@eksegersi.gr
ΥΓ: Στο παιχνίδι με τον Πανθρακικό οι φίλοι του Ολυμπιακού ανάρτησαν πανό που ανέφερε «Justice for the 96» (Δικαιοσύνη για τους 96) και ένωσαν τις φωνές τους με αυτές των οπαδών της Λίβερπουλ, παρά το γεγονός ότι στην πλειοψηφία τους είναι πιο κοντά στους οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (είναι γνωστή η αντιπαλότητα στην Αγγλία ανάμεσα στους οπαδούς της Λίβερπουλ και της Μάνστεστερ). Η στήλη δεν συνηθίζει να λέει καλά λόγια για τους οπαδούς του Ολυμπιακού, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τα αξίζουν.