► Σπάσαν οι βιτρίνες του καπιταλισμού και πίσω τους φάνηκαν εικόνες φασισμού (ανυπόγραφο σύνθημα με μαρκαδόρο)
Πόσο δίκιο έχει ο ανώνυμος συνθηματογράφος. Μόλις ράγισε λίγο το γυαλί της ψεύτικης ευμάρειας, μόλις η κρίση άρχισε να γεννά απόλυτη –και όχι μόνον σχετική– εξαθλίωση, ο φασισμός άρχισε να ξεπηδά από κάθε πόρο της αστικής εξουσίας. Δεν είναι μόνο η νεοναζιστική συμμορία και οι εκατοντάδες χιλιάδες ψήφοι που μάζεψε «για πλάκα» (και όχι μόνο για πλάκα). Είναι ο διάχυτος φόβος που τον καλλιεργούν συστηματικά τα αστικά ΜΜΕ και κάνει τους ανθρώπους του λαού χειραγωγήσιμους. Είναι ο κοινωνικός εκφασισμός που τον είδαμε χαρακτηριστικά στους νοικοκυραίους της Παιανίας, που χειροκροτούσαν τον φονιά που ξάπλωσε χωρίς ίχνος αυτοσυγκράτησης έναν άνθρωπο νεκρό, επειδή θεώρησε ότι αυτός είχε αποπειραθεί να κλέψει το σπίτι του. Οι συναισθηματικές αντιφασιστικές εκκλήσεις δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα στον αγώνα ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό. Η κατάσταση θα γίνει πραγματικά ελπιδοφόρα, όταν αρχίσει ν’ αναπτύσσεται η ταξική συνείδηση των εργατών. Οταν η πρωτοπορία της εργατικής τάξης αρχίσει να κάνει τα πρώτα βήματα στην κατεύθυνση της πολιτικής της οργάνωσης. Μέχρι τότε, θα παλεύουμε με τα ζόμπι του φασισμού σ’ έναν αγώνα άνισο. Θα παλεύουμε, όμως.
► Το συνέδριο είναι η μυρωδιά του πτώματος της εξέγερσης – Α (σύνθημα με σπρέι στον προθάλαμο του αμφιθέατρου «Καράγιωργας» του Παντείου)
Δεν ξέρουμε αν το σύνθημα γράφτηκε με αφορμή κάποιο συγκεκριμένο συνέδριο, ενδεχομένως μετά από τη νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Ετσι όπως το διαβάζει κανένας, όμως, αποκτά ένα γενικό χαρακτήρα: Ζήτω οι εξεγέρσεις κάτω τα συνέδρια. Ετσι, η εξέγερση από μέσο μετατρέπεται σε σκοπό. Εξέγερση για την εξέγερση. Εξέγερση παντού και πάντα. Λες και στόχος είναι η συνεχής έκκριση αδρεναλίνης. Κι όμως, μια εξέγερση νικηφόρα θα σηματοδοτηθεί από ένα συνέδριο, στο οποίο θα αποτυπωθεί η νέα κατάσταση, η νέα εξουσία που θα καθοδηγήσει το νέο κοινωνικό σύστημα. Οπως ακριβώς το συνέδριο των Σοβιέτ επικύρωσε τη νικηφόρα εξέγερση του Οκτώβρη του 1917. Τότε η εξέγερση θα έχει κερδίσει τους στόχους της και θα μπορεί να αισθάνεται περήφανη. Αλλιώς, μια εξέγερση που παρατείνεται στο διηνεκές, αργά ή γρήγορα, θα μετατραπεί σε πτώμα. Και τότε θα ‘ρθει ενδεχομένως ένα συνέδριο των νικητών, πλαισιωμένων από την πέμπτη φάλαγγα, από τους δειλούς και τους προσκυνημένους, να βάλει την ταφόπλακα. Επιτέλους, ας πάψει αυτή η περιφρόνηση στη θεωρία, στο πρόγραμμα, στο σχεδιασμό, στην πολιτική οργάνωση. Ας πάψει ο τυφλός ακτιβισμός, εξεγερτικός ή μη, να βαφτίζεται επαναστατική τακτική. Δεν είναι τρόπος ζωής η εξέγερση. Οταν τη μετατρέπεις σε κάτι τέτοιο, έχεις ήδη χάσει κι ας νομίζεις το αντίθετο. Μόνο όταν έχεις πρόγραμμα, σχέδιο, στρατηγική και τακτική, όταν δεν αποσπάσαι από το κοινωνικό κίνημα αλλά βαδίζεις στην κεφαλή του, μπορείς να νικήσεις.
► WE DONT PAY RE MOYNIA – PAOK 4 (σύνθημα με σπρέι στη σκάλα έξω από το γερμανικό Ράιχσταγκ)
Χωρίς σχόλια!