♦ Socialismos.gr – «Η δημοκρατική παράταξη έγινε για να υπηρετεί τον λαό και την πατρίδα» – Για την Ελλάδα δεν ξεχνώ το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ (δεσέλιδο φυλλάδιο)
Στην πρώτη σελίδα του φυλλάδιου δεσπόζουν τρεις φωτογραφίες: Βενιζέλος, Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου. Και καλά τον Σημίτη, το καταλαβαίνουμε. Ο Παναγιωτακόπουλος βγάζει σπυράκια όταν ακούει τ’ όνομά του. Τον Γιωργάκη, όμως, γιατί δεν τον έβαλαν; Σκίστηκε ο Παναγιωτακόπουλος να τον βγάλει αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, κόντρα στον Μπένι. Και τώρα τον πετάει στα σκουπίδια. Ο Παναγιωτακόπουλος δεν είναι γραφικός, όπως θεωρούν πολλοί. Ο Παναγιωτακόπουλος είναι επαγγελματίας της πολιτικής. Αυτό που «πουλάει» στη δουλειά του είναι το πράσινο οπαδιλίκι. Οταν εμφανιζόταν λαύρος κατά του μνημόνιου, ήταν αρκετοί εκείνοι που μιλούσαν για αριστερή διαφοροποίηση μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Ο Παναγιωτακόπουλος, όμως, δούλευε για το μαγαζί του. Κατάφερε να προσφέρει «πολιτική στέγη» στην πλειοψηφία των πράσινων εργατοπατέρων, που εμφανίστηκαν δίπλα του σαν αντιμνημονιακοί. Αυτό το μαγαζί, που ισχυροποιήθηκε την τελευταία διετία, ο Παναγιωτακόπουλος στη συνέχεια το «πούλησε» στον Βενιζέλο, ο οποίος το «αγόρασε», γιατί δεν είχε άλλη επιλογή. Στο κάτω-κάτω, «αγόρασε» εν ενεργεία εργατοπατέρες και όχι τα ορφανά του Ακη (Κοτσακάς, Ραυτόπουλος με μερικούς ακόμα συνταξιούχους εργατοπατέρες), που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι αρχηγοί στο ΠΑΣΟΚ έρχονται και παρέρχονται, αλλά το μαγαζί του Παναγιωτακόπουλου πάντα μένει.
♦ Si no hay soluciοn, habra revolucion (Αν δεν υπάρχει λύση, θα υπάρξει επανάσταση) (πλακάτ)
Η εικόνα είναι συγκλονιστική. Κάπου στη Λατινική Αμερική, αυτές οι γυναίκες, ιθαγενείς όπως φαίνεται από τα χαρακτηριστικά τους, με την ηρεμία του δίκιου αποτυπωμένη στα πρόσωπά τους, διακηρύσσουν αυτό που θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο. Αλλά δεν είναι. Εξεγέρσεις έχουν υπάρξει πολλές σ’ αυτή την πολύπαθη γωνιά του πλανήτη, αλλά πνίγηκαν στο αίμα. Γιατί η επανάσταση για να ‘ναι νικηφόρα απαιτεί και μια σειρά άλλες προϋποθέσεις, πέρα από τη διάθεση, την απελπισία, την οργή. Απαιτούν πολιτικές προϋποθέσεις, με πρώτη και απαράβατη την πολιτική οργάνωση των εργατών, των φτωχών αγροτών, των εργαζόμενων σ’ ένα φορέα επαναστατικό και όχι κάτω από τις σημαίες των μεταμφιεσμένων δυναστών τους.