♦ Κανένα έργο – Καμιά ανάπτυξη – Μόνο φύση ανέπαφη – Αφήστε καθαρή τη φύση (ανυπόγραφο σύνθημα με μαρκαδόρο σε τουαλέτα μαγαζιού των Εξαρχείων)
Μάλιστα! Από την ανάπτυξη του καπιταλισμού, με το βιασμό και την καταστροφή της φύσης, πάμε στην άλλη άκρη, σε μια πρωτόγονη, λουδίτικη άποψη: κανένα έργο – καμιά ανάπτυξη. Οι Λουδίτες, το πρώιμο αυτό εργατικό κίνημα στην Αγγλία, είχε τουλάχιστον ένα κίνητρο όταν κατέστρεφε τους αργαλιούς της μεγάλης καπιταλιστικής βιομηχανίας: θεωρούσε ότι έτσι αντιστεκόταν στην ανεργία και την εξαθλίωση. Και βέβαια, επειδή κανένα κίνημα δεν μπορεί να σταθεί κόντρα στην ιστορική εξέλιξη, οι Λουδίτες ηττήθηκαν και στη θέση του εργατικού πρωτογονισμού άρχισε ν’ αναπτύσσεται η συνδικαλιστική και αργότερα η σοσιαλιστική εργατική δράση. Αυτός (σε τουαλέτες ανδρών γράφτηκε το σύνθημα) που παίρνει το μαρκαδόρο και γράφει την παπαριά του, δεν έχει καν το κίνητρο των Λουδιτών. Απλά, δεν ξέρει πού πατεί και πού πηγαίνει. Αντί να χτυπήσει το γάιδαρο, χτυπάει το σαμάρι. Αντί να στραφεί ενάντια στον εγκληματικό καπιταλισμό, στρέφεται ενάντια στην ανάπτυξη γενικά. Λες και μπορεί η κοινωνία να βαδίσει το δρόμο του πολιτισμού χωρίς ανάπτυξη. Λες και δεν υπάρχει περίπτωση ο άνθρωπος να ζήσει σε αρμονία με «το ανόργανο σώμα του» (κατά τη μεγαλοφυή έκφραση του Μαρξ) τη φύση, αν απαλλαγεί από το κυνηγητό του κέρδους, που οδηγεί (και) στα οικολογικά εγκλήματα.
♦ Η οικονομία τραυματίστηκε, μακάρι να ψοφήσει (ανυπόγραφο σύνθημα με σπρέι)
Στο ίδιο μήκος κύματος κι αυτός: η οικονομία γενικά, όχι ο καπιταλισμός. Ανάθεμα κι αν καταλαβαίνει τι σημαίνει οικονομία. Ανάθεμα κι αν έχει μάθει ποτέ ποια είναι η ιστορική εξέλιξη των οικονομιών ή –για να είμαστε ακριβείς– των τρόπων παραγωγής. Γι’ αυτόν υπάρχει ένα γενικό κακό: η οικονομία! Το δυστύχημα για ορισμένους πολιτικά αγράμματους που σκέφτονται έτσι είναι πως καμιά «οικονομία», κανένα οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικό σύστημα, όσο κι αν τραυματιστεί δεν ψοφάει. Γλείφει τις πληγές του και συνεχίζει να ζει, ακόμη και μόνιμα τραυματισμένο. Για να «ψοφήσει» το εκμεταλλευτικό σύστημα στο οποίο ζούμε, κάποιος θα πρέπει να το σκοτώσει. Κι αυτός ο κάποιος δε θα είναι ο κάθε «νιχιλιστής» που γράφει καταστροφολογικές προφητείες στους τοίχους, αλλά το πολιτικά οργανωμένο συνειδητό προλεταριάτο.
♦ Ολα για την Ελλάδα – ΛΑΟΣ – Επιλογή ευθύνης (αφίσα)
Η αφίσα έχει μείνει στις στάσεις των λεωφορείων από τις εκλογές και προσθέτει μια σουρεαλιστική πινελιά στην πόλη. Αυτή τη φορά ο Καρατζαφέρης δεν φοράει γάντια του μποξ, όπως τότε που καλούσε τους ψηφοφόρους να ρίξουν «γροθιά στο κατεστημένο». Σοβαρός, με αυστηρότητα, με το μαλλί βαμμένο στο κλασικό… κομοδινί χρώμα και το photoshop να έχει κάνει πάλι το θαύμα του αφαιρώντας του μερικές δεκαετίες, ζητάει την ψήφο του λαού. Αλλά δεν την πήρε. Γι’ αυτό και από την επομένη των εκλογών μετατράπηκε σε… Βασίλη Λεβέντη. Παίζει από το κανάλι του το έργο «Βρίζοντας τους ψηφοφόρους». Εγώ μπήκα στα σκατά της πολιτικής για να σας σώσω και εσείς, άχρηστοι, πήγατε και ψηφίσατε τον Μιχαλολιάκο και τους νεοναζί του.