Με συντονιστές τον γνωστό και μη εξαιρετέο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ και τον γερμανό κοινωνιολόγο Ούλριχ Μπεκ, μια σειρά φίρμες της «μέινστριμ» και της «εναλλακτικής» ευρωπαϊκής διανόησης (Γιούργκεν Χάμπερμας, Βιμ Βέντερς, Αντονι Γκίντενς, Κλάουντιο Μάγκρις, Ρεμ Κούλχαας, Χέρτα Μίλερ, Ανταμ Μίχνικ κ.ά.), παρέα με κάποια πολιτικά σκουπίδια της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και των ευρωενωσίτικων θεσμών (Χέλμουτ Σμιτ, Ζακ Ντελόρ, Γιόσκα Φίσερ, Χαβιέ Σολάνα) συνυπέγραψαν κείμενο με τίτλο «Ν’ ακούσουμε τη νεολαία της Γηραιάς Ηπείρου».
Και τι προτείνουν; Ζητούν από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και τα εθνικά κράτη να δημιουργήσουν «μια Ευρώπη πολιτών ενεργώς απασχο- λούμενων» και να δώσουν φράγκα για τη θέσπιση ενός «ευρωπαϊκού έτους εθελοντισμού για όλους», διότι «δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να φτάσουμε σε μια Ευρώπη γεμάτη ζωή και χαρά παρά μέσα από τη συνάθροιση απλών ευρωπαίων πολιτών που δρουν αυτοβούλως»! Αναμασώντας τα σάπια ιδεολογήματα περί «κοινωνίας των πολιτών» (έτσι εξαφανίζουν ως διά μαγείας τον ταξικό διαχωρισμό και τον ταξικό ανταγωνισμό), εισηγούνται «να βρεθούν μορφές δράσης που επιβάλλουν ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στο κράτος, την ΕΕ, την κοινωνία των πολιτών, την αγορά, το κράτος πρόνοιας, με βάση ένα μοντέλο αειφόρου ανάπτυξης».
«Το Ευρωπαϊκό Ετος Εθελοντισμού για Ολους», γράφουν με απίστευτη ξετσιπωσιά, «δεν έχει στόχο να συγκαλύψει τις ανεπάρκειες της Ευρώπης· ούτε να γίνει το φύλλο συκής των ευρωπαϊκών αποτυχιών. Πρέπει να είναι αντίθετα μια μορφή δημιουργικής ανυπακοής, μια αντιεξουσία στις εθνικές και ευρωπαϊκές ελίτ (sic!), που θα προσφέρει μια αναλαμπή ελπίδας και αντίστασης απέναντι σε μια έλλειψη θεσμικής φαντασίας. Πρόκειται για μια πράξη αυτοδημιουργίας (sic!) της ευρωπαϊκής κοινωνίας των πολιτών και όχι για πράξη ελεημοσύνης στους νέους χωρίς εργασία».
Για μια ακόμη φορά οι εξωνημένοι διανοούμενοι σπεύδουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην αστική εξουσία. Φορούν τις λαμπρές τηβέννους τους, παίρνουν το γνωστό ύφος της αυθεντίας που τα ξέρει όλα και ζητάνε παραδάκι για να βυθίσουν νέα παιδιά στον κοινωνικό και πολιτικό βάλτο. Θέλουν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο να οργανώσουν κάτι ανάλογο μ’ αυτό που έγινε στην Ελλάδα το 2004. Δεν έχει σημασία αν θα τα καταφέρουν. Τη ζημιά θα την κάνουν.
