Πάνω από 2000 παλαιστίνιοι κρατούμενοι συνεχίζουν για τρίτη βδομάδα τη σκληρή απεργία πείνας για την αξιοπρέπεια (καράμα στα αραβικά) στα σιωνιστικά κάτεργα. Η απεργία πείνας ξεκίνησε στις 17 Απρίλη, την ημέρα που ο παλαιστινιακός λαός αποτίει φόρο τιμής στους ιστορικούς αγώνες των παλαιστίνιων πολιτικών κρατούμενων. Τα αιτήματά τους είναι η εξασφάλιση ανθρώπινης διαβίωσης στις φυλακές, ο τερματισμός της απομόνωσης και των βασανιστηρίων κάθε είδους (συμπεριλαμβανόμενης της σωματικής έρευνας μετά από ξεγύμνωμα), η επικοινωνία με τους συγγενείς και τους δικηγόρους, η άρση της απαγόρευσης πρόσβασης σε βιβλία και εφημερίδες και η παύση της λεγόμενης διοικητικής κράτησης, δηλαδή της φυλάκισης «υπόπτων» χωρίς απαγγελία κατηγοριών, χωρίς δίκη και με αόριστη διάρκεια.
Από την Πέμπτη που γράφεται αυτό το σημείωμα, η υγεία δύο παλαιστίνιων κρατούμενων, του Μπιλάλ Ντιάμπ και του Ταέρ Χαλάχλεχ (φωτογραφία) βρίσκεται σε οριακή κατάσταση. Την Πέμπτη βρίσκονταν στην 65η μέρα απεργίας πείνας και συνεχίζουν με στόχο να άρουν το καθεστώς της διοικητικής κράτησης το οποίο υφίστανται.
Το μαζικό κίνημα απεργών πείνας έχει θορυβήσει το σιωνιστικό καθεστώς. Δεν πέρασαν πολλές μέρες από τότε που η αγωνιστική και αταλάντευτη στάση των πρώην πλέον απεργών πείνας Χαντέρ Αντνάν και Χάνα Σαλάμπι, -που με σκληρές απεργίες πείνας πέτυχαν την απελευθέρωσή τους,- έδωσε ένα ισχυρό ράπισμα διεθνώς στο πολιτικό προφίλ των Σιωνιστών. Η εκρηκτική άνοδος των απεργών πείνας σε 2.000 μέσα στις δυο πρώτες βδομάδες του κινήματος και η αποφασιστικότητα που επιδεικνύουν οι απεργοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στο καθεστώς του Ισραήλ. Οι ανθρωποφύλακες ισραηλινοί μάταια προσπάθησαν να ανακόψουν την άνοδο του κινήματος των παλαιστίνιων κρατούμενων με απομόνωση των ηγετικών στελεχών της απεργίας, μαζικές μεταγωγές των πρώτων απεργών πείνας και κατασχέσεις όλων των αντικειμένων τους.
Στη φάση αυτή, προκειμένου να κάμψουν το σθένος των απεργών, τους μοιράζουν φυλλάδια στα αραβικά, που περιγράφουν τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να έχει στην υγεία τους μια σκληρή απεργία πείνας. Επιπρόσθετα, μέσα στις ίδιες φυλακές, αναγκάζουν τους απεργούς πείνας να μετακινούνται καθημερινά πολλές φορές από κελί σε κελί, δεμένοι με χειροπέδες, προκειμένου να καταπονηθούν σωματικά. Σε αρκετούς απεργούς που εμφανίζουν προβλήματα υγείας αρνούνται να παράσχουν τις πρώτες βοήθειες ή να τους μεταφέρουν στο νοσοκομείο.
Τα βασανιστήρια αυτά δεν αποτελούν, βέβαια, για την «πολιτισμένη» διεθνή κοινότητα τίποτ’ άλλο από «παραπτώματα». Αν συμβαίνουν, όμως, σε άλλες χώρες (π.χ. Ιράν), τότε τα πράγματα αλλάζουν και οι παπαγάλοι των διεθνών ΜΜΕ μετά των υπαλλήλων των διεθνών οργανισμών μετατρέπονται ακαριαία σε κήνσορες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η σιωπή που έχει σκεπάσει τη μαζικότατη απεργία πείνας των παλαιστίνιων κρατούμενων στα διεθνή ΜΜΕ είναι εκκωφαντική. Είναι καιρός να τη σπάσουμε.
