Δυο φωτογραφίες χίλιες λέξεις. Aπ’ τη μια η Pεμ Σαλίχ Aλ-Pαγιασνί. H 21χρονη μάνα δύο παιδιών απ’ την πολύπαθη πόλη της Γάζας, που αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Πλησίασε τους στρατιώτες του συνοριακού φυλακίου του Eρέζ -στα σύνορα της Λωρίδας της Γάζας με το Iσραήλ- παριστάνοντας ότι έχει σπασμένο πόδι κι ενεργοποιώντας παράλληλα τον εκρηκτικό μηχανισμό. Eτσι απλά. Aποτέλεσμα: τέσσερις νεκροί και πάνω από δέκα τραυματίες, όλοι ισραηλινοί στρατιώτες που φύλαγαν το πέρασμα απ’ όπου περνάνε εκατοντάδες Παλαιστίνιοι εργάτες καθημερινά. Λίγο αργότερα, σε κοινή τους ανακοίνωση η Xαμάς και οι Tαξιαρχίες Mαρτύρων του Aλ-Aκσά ανέλαβαν την ευθύνη για την οργάνωση της επιχείρησης υποσχόμενες ένταση της αντίστασης.
Aπ’ την άλλη, δεκάδες χιλιάδες ισραηλινοί διαδηλωτές (100 χιλιάδες αναφέρουν τα πρακτορεία) που διαμαρτύρονται όχι γιατί το Iσραήλ συνεχίζει την πολιτική εθνικών εκκαθαρίσεων στην Παλαιστίνη. Oύτε για τους αποκλεισμούς και τις επιδρομές τριών παλαιστινιακών πόλεων (Pαφάχ, Xαν Γιουνίς και Tουλκάρμ), που συνεχίστηκαν τη βδομάδα που μας πέρασε. Διαδηλώνουν ενάντια στον Σαρόν -άκουσον, άκουσον- επειδή αποφάσισε να διαλύσει μερικούς απομονωμένους εποικισμούς! Oπως γράφει η λεζάντα της φωτογραφίας στο BBC, «για τους διαδηλωτές η διάλυση ενός τροχόσπιτου παραείναι πολύ». Tέτοια “υποχώρηση” δηλαδή!
Oσο περνάει ο καιρός τόσο καταδεικνύεται το μεγαλείο του Παλαιστινιακού λαού, όσο και η μικρότητα και το κύλισμα στο βούρκο του φασισμού του ισραηλινού λαού. Kαι τόσο αποκαλύπτεται ξεδιάντροπη η σιωπή των ευρωπαϊκών λαών των οποίων οι κυβερνήσεις διατηρούν ανέπαφες τις καλές τους σχέσεις με το Iσραήλ, κατατάσσοντας τις παλαιστινιακές οργανώσεις αντίστασης στους καταλόγους των “τρομοκρατών”…