Σοβαρή πολιτική κρίση έχει ξεσπάσει στο Ιράκ, μετά την αποχώρηση των αμερικάνικων στρατευμάτων από τη χώρα, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη σκληρή μάχη σιιτών και σουνιτών πολιτικών για τον έλεγχο της εξουσίας. Ο πρωθυπουργός της χώρας Νούρι αλ-Μαλίκι έχει εξαπολύσει πογκρόμ εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων, κυρίως σουνιτών πολιτικών, για να εδραιώσει τον πλήρη έλεγχο της εξουσίας από τον ίδιο και τους σιίτες πολιτικούς συμμάχους του. Το πογκρόμ ξεκίνησε λίγες μέρες πριν από την αποχώρηση των τελευταίων αμερικάνικων στρατευμάτων με τη σύλληψη εκατοντάδων Ιρακινών με την κατηγορία ότι έχουν δεσμούς με το Μπάαθ του Σαντάμ Χουσεΐν και συμμετείχαν σε συνομωσία εναντίον της κυβέρνησης. Σύμφωνα με έρευνα της οργάνωσης «Human Rights Watch», τουλάχιστον 600 απ’ αυτούς κρατούνται ακόμη, χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες και χωρίς επαφή με δικηγόρους και οικογένειες.
Η πολιτική αναμέτρηση κλιμακώθηκε με την έκδοση στις 19 Δεκεμβρίου εντάλματος σύλληψης σε βάρος του 70χρονου αντιπροέδρου της χώρας Ταρίκ αλ-Χασέμι, με την κατηγορία ότι διηύθυνε «τρομοκρατική» οργάνωση που δολοφονούσε σιίτες πολιτικούς αντιπάλους του. Κατά την εισβολή της αστυνομίας στο γραφείο του συνελήφθησαν τρεις σωματοφύλακές του, οι οποίοι, προφανώς ύστερα από βασανιστήρια, εμφανίστηκαν στην τηλεόραση και ομολόγησαν ότι πραγματοποιούσαν βομβιστικές επιθέσεις και δολοφονίες κατ’ εντολή του. Ο ίδιος, που απουσίαζε την ώρα της εισβολής, κατέφυγε στην αυτόνομη κουρδική περιοχή του βόρειου Ιράκ. Αρνείται τις κατηγορίες και ζητά να δικαστεί εκεί ή ακόμη και στη Βαγδάτη με την προϋπόθεση ότι θα παραιτηθεί ο Μαλίκι, που ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στο δικαστικό σώμα. Ο Ταρίκ αλ-Χασέμι εκπροσωπεί το Ιρακινό Ισλαμικό Κόμμα, το οποίο αποτελεί τον ιρακινό κλάδο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και διατηρεί σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία. Ως αντίδραση στο ένταλμα σύλληψης και την ποινική δίωξη του Ταρίκ αλ-Χασέμι, ο Συνασπισμός Ιρακίγια, στον οποίο συμμετέχει και το Ιρακινό Ισλαμικό Κόμμα, αποφάσισε να απέχει από τη βουλή και το υπουργικό συμβούλιο. Παράλληλα σημειώθηκε κατακόρυφη αύξηση της βίας με δεκάδες πολύνεκρες επιθέσεις, κυρίως από σουνίτες αντάρτες, σε σιιτικές περιοχές και γειτονιές, προσκυνήματα και αστυνομικούς στόχους, ως επίδειξη δύναμης και απάντηση στη στοχοποίηση σουνιτών πολιτικών και πολιτικών αντιπάλων του ιρακινού προέδρου. Με αποτέλεσμα τουλάχιστον 200 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες μέσα στον Ιανουάριο και τα αναπόφευκτα αντίποινα από τις σιιτικές πολιτοφυλακές.
Μετά τη σύλληψη στα μέσα Ιανουαρίου δύο ακόμη ανώτατων σουνιτών κυβερνητικών αξιωματούχων με την κατηγορία της «τρομοκρατικής δράσης», ο Ιγιάντ Αλάουι, σιίτης, επικεφαλής του υποστηριζόμενου από τις σουνιτικές πολιτικές δυνάμεις Συνασπισμού Ιρακίγια στη βουλή και πρώην πρωθυπουργός στην πρώτη ιρακινή κυβέρνηση μετά την πτώση του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν, κατηγόρησε τον Νούρι αλ-Μαλίκι ότι στοχοποιεί άδικα τους σουνίτες πολιτικούς και υποδαυλίζει σκόπιμα την πολιτική κρίση για να παγιώσει τον έλεγχό του στην εξουσία. Επίσης υπέβαλε υπόμνημα στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, στο οποίο υποστηρίζει ότι τους τελευταίους μήνες έχουν συλληφθεί από τις δυνάμεις Ασφάλειας του ιρακινού πρωθυπουργού περισσότερα από 1.000 μέλη άλλων πολιτικών κομμάτων, πολλά από τα οποία κρατούνται σε άγνωστες τοποθεσίες, χωρίς πρόσβαση σε δικηγόρους, και υποβάλλονται σε βάρβαρα βασανιστήρια για να τους αποσπάσουν ομολογίες. Εκτός των άλλων, υπέβαλε κατάλογο με τα ονόματα 42 μελών του κόμματός του, της Ιρακινής Εθνικής Συμφωνίας, οι οικογένειες των οποίων ζητούν την παρέμβαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου για να μάθουν πού βρίσκονται οι συγγενείς τους και γιατί κατηγορούνται.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι λόγοι για τις διώξεις εναντίον κορυφαίων σουνιτών πολιτικών και για το κύμα συλλήψεων είναι καθαρά πολιτικοί. Ο Ταρίκ αλ-Χασέμι είχε δηλώσει ότι μετά το 2003 το πολιτικό σύστημα εξελίσσεται αντί για Δημοκρατία σε απολυταρχικό καθεστώς και ο Νούρι αλ-Μαλίκι σε ένα νέο Σαντάμ Χουσεΐν. Ωστόσο, παρόλο που αρκετές φορές είχε απειλήσει ότι θα παραιτηθεί από το πόστο του αντιπροέδρου της χώρας, δεν το έκανε ποτέ. Επίσης ο ίδιος μαζί με τις υπόλοιπες σουνιτικές πολιτικές δυνάμεις στη βουλή διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο στην εξουσία, για παράδειγμα, περισσότερα ανώτατα κυβερνητικά πόστα, σημαντικά πόστα στην αστυνομία, στο στρατό και στη Δικαιοσύνη, διανομή των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες με βάση τον πληθυσμό κ.ά.
Ομως η επίθεση που δέχονται δεν έχει στόχο μόνο την πολιτική τους εξόντωση και τον πλήρη έλεγχο της εξουσίας από την κλίκα του Αλ-Μαλίκι. Εχει στόχο να τρομοκρατήσει συνολικά τον σουνιτικό πληθυσμό και να αποτρέψει μια ενδεχόμενη λαϊκή εξέγερση τώρα που τα αμερικάνικα στρατεύματα έχουν αποχωρήσει από το Ιράκ.
