«Η ΓΣΕΕ αντιτίθεται σε κάθε περιοριστική πολιτική και αντιπαρατίθεται σθεναρά σε πολιτικές λιτότητας». Και μόνο αυτή η φράση από την απόφαση που πήρε η Ολομέλεια της Διοίκησης της ΓΣΕΕ την περασμένη Τρίτη, είναι αρκετή για να δικαιολογήσει ομαδικό φτύσιμο των εργαζόμενων όλης της χώρας ενάντια στους γραφειοκράτες συνδικαλιστές. Αρκεί να σκεφτούμε ότι το βασικό μεροκάματο σήμερα είναι 25,01 ευρώ και από την 1η Γενάρη του 2005 θα ανέβει στο αστρονομικό ύψος των 25,56 ευρώ, σύμφωνα με τη διετή Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που έχει υπογράψει η ΓΣΕΕ. Μέχρι τον Ιούλη του 2005, το μεροκάματο θα πάρει αύξηση 55 ολόκληρα λεπτά, με τις ευλογίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και αυτή έχει το θράσος να γράφει ότι «αντιπαρατίθεται σθεναρά σε πολιτικές λιτότητες». Το θράσος τους δεν έχει όρια.
Η ίδια απόφαση είναι γεμάτη από τέτοια παχιά λόγια. Είναι και η ΝΔ κυβέρνηση, βλέπετε, και πρέπει να ανέβουν λίγο οι τόνοι. Αλλωστε, στην εισήγησή του ο Πολυζωγόπουλος μίλησε περισσότερο ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και λιγότερο ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Στο «διά ταύτα», όμως, τίποτα διαφορετικό από αυτό που γινόταν τα προηγούμενα χρόνια. Αποφάσισαν «τριήμερο κοινωνικής και κινηματικής δράσης» για τις 13-14-15 Δεκέμβρη, που θα περιλαμβάνει συλλαλητήρια σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις και παναττικό συλλαλητήριο στις 15/12.
Η μόνη αντιπρόταση που υπήρχε ήταν αυτή του ΠΑΜΕ, που πρότεινε και 24ωρη απεργία. Η αγωνιστική πλειοδοσία είναι το πιο εύκολο πράγμα, όταν απέναντί σου έχεις όλη την ξεφτίλα της ΓΣΕΕ. Γιατί κατά τα άλλα αντιπολίτευση ουσίας δεν υπάρχει. Εξοδος από το σύστημα του αστικού γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, ρήξη μαζί του, δεν υπάρχει.
Οι κινήσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι σκέτη κοροϊδία. Το σύστημά της δεν μπορεί να εμπνεύσει τους εργαζόμενους, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι είναι ο δούρειος ίππος της κεφαλαιοκρατίας μέσα στο εργατικό κίνημα. Ομως, το σιχτίρισμα δεν αρκεί. Χρειάζεται η επόμενη κίνηση. Χρειάζεται η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Αυτή είναι υπόθεση των ίδιων των εργαζόμενων. Δεν μπορεί να προκύψει «εξ αποκαλύψεως». Είναι εύκολο να βρίζεις τους πουλημένους γραφειοκράτες, όμως η εποχή απαιτεί θέση και όχι μόνο άρνηση. Η εποχή απαιτεί ανασκούμπωμα, κίνηση, πρωτοβουλία, δράση, από τον καθένα και την καθεμιά. Οχι να περιμένουμε κάποιους άλλους (ποιους άραγε;) να μας φτιάξουν το νέο κίνημα. Μόνοι μας θα το φτιάξουμε, όταν ο καθένας μας πάρει την απόφαση ότι αυτό πρέπει να γίνει.
