Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ευρωβουλευτής Γ. Δημητρακόπουλος είπε δημόσια αυτά που αρκετοί νεοδημοκράτες, ακόμα και μέλη της κυβέρνησης, λένε σε συναναστροφές για τον Αλογοσκούφη. Οτι είναι άσχετος πολιτικά και παντελώς ανίκανος να χειριστεί τα μεγάλα προβλήματα που έχει ο ελληνικός καπιταλισμός και ειδικά τις σχέσεις με την ΕΕ.
Δεν υπήρχε αμφιβολία, επίσης ότι ο Καραμανλής θα κάλυπτε τον Αλογοσκούφη. Δική του επιλογή αποτελεί και αν αρχίσει να αδειάζει τα στελέχη που αποτελούν τη δική του ομάδα μέσα στη ΝΔ, στο τέλος θα μείνει μόνος του με τους βαρόνους που θα βρουν την ευκαιρία να τον θέσουν υπό την ομηρία τους. Εξάλλου, η απογραφή και οι χειρισμοί του Αλογοσκούφη είχαν την έγκριση του Καραμανλή. Ξεχάσαμε πόσες επισκέψεις έκανε ο Αλογοσκούφης στο Μαξίμου πριν ανακοινώσει τα τελικά αποτελέσματα; Επρεπε, λοιπόν, να υπερασπιστεί τον Αλογοσκούφη και να αφήσει έκθετο τον Δημητρακόπουλο. Αλλωστε, και μόνο το γεγονός ότι οι δηλώσεις Δημητρακόπουλου τροφοδότησαν την αντιπολιτευτική προπαγάνδα (ΠΑΣΟΚ και φιλικός του Τύπος) και πέρασαν σε δεύτερη μοίρα την πρώτη πρωθυπουργική περιοδεία στην επαρχία, αρκούσε για την καταδίκη της κίνησης Δημητρακόπουλου.
Ομως, ο Καραμανλής δεν προχώρησε τσαμπουκαλίδικα στην αποπομπή Δημητρακόπουλου, όπως είχε κάνει παλιότερα με άλλα πιο προβεβλημένα στελέχη της ΝΔ (ακόμα και με τον Σουφλιά). Δεν θέλησε να ρίξει κι άλλο λάδι στη φωτιά, τροφοδοτώντας με νέο υλικό την αντιπολιτευτική προπαγάνδα; ‘Η μήπως, επειδή γνωρίζει πια πως επί της ουσίας ο Δημητρακόπουλος έχει δίκιο, θέλησε να κρατήσει πισινή, στέλνοντας έμμεσα και μήνυμα προειδοποίησης προς τον Αλογοσκούφη;
Εχει δίκιο ο Δημητρακόπουλος γιατί εκείνο που κατάφερε τελικά ο Αλογοσκούφης ήταν να θέσει το ελληνικό κράτος υπό την επιτροπεία του Ecofin. Πολιτεύθηκε σαν ένας παντελώς άσχετος τεχνοκράτης, που δεν ξέρει να παζαρέψει κάποια πράγματα. Ο τεχνοκράτης λέει «αυτά είναι τα στοιχεία, πάρτε τα και αποφασίστε», ενώ ο πολιτικός επενδύει τα όποια στοιχεία με διάφορα ιδεολογήματα, προσπαθεί να κλείσει συμμαχίες, παζαρεύει. Πρακτικά, η κυβέρνηση Καραμανλή έχει χάσει κάθε δυνατότητα διαπραγμάτευσης σε επίπεδο Ecofin. Οποτε δημιουργείται ένα ζήτημα, όποτε διεκδικεί κάτι, θα της επισείουν τη διαδικασία επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας και η Κομισιόν θα βγάζει τη μια προειδοποίηση μετά την άλλη, αν χρειαστεί.
Εκείνο που δεν είπε ο Δημητρακόπουλος, όμως, είναι γιατί κατέφυγε σ’ αυτή τη λύση ο Αλογοσκούφης. Από ερασιτεχνισμό και αφέλεια; Οι Πασόκοι βολεύονται με τη δική τους ερμηνεία. Οτι δηλαδή η κυβέρνηση ήθελε να συκοφαντήσει το ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτό κατέφυγε στην απογραφή με τη συνεργασία της Eurostat. Ομως η κυβέρνηση είχε χίλιους δυο τρόπους για να «κωλοχτυπήσει» το εντελώς τσαλακωμένο, ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο ΠΑΣΟΚ. Δεν είχε καμιά ανάγκη να μπλέξει με την ΕΕ.
Κατέφυγε στην ΕΕ, επειδή έκρινε πως έτσι θα μπορούσε να απεμπλακεί από τις προεκλογικές της εξαγγελίες. Θεώρησε πως με το να μιλάει απλά για «άδεια ταμεία» και «καμμένη γη» δεν έπειθε. Γι’ αυτό διατάχθηκε ο Αλογοσκούφης να κάνει την απογραφή και να συνεργαστεί με τη Eurostat, ώστε να υπάρχει αληθοφάνεια στα συμπεράσματα που θα σερβίρονταν στον κόσμο. Εκεί, όμως, την πάτησε γιατί δεν λογάριασε τις παράπλευρες απώλειες, οι οποίες έγιναν κυρίαρχες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Αυτό μπορεί να αφορά το πολιτικό παιχνίδι που γίνεται σε ευρωενωσιακό επίπεδο, μπορεί να αφορά τον πολιτικό σκυλοκαυγά στο εσωτερικό της χώρας, ουδόλως όμως αφορά την ουσία του ζητήματος. Η λιτότητα ήταν δεδομένη, είτε επενδυμένη με την απογραφή είτε χωρίς αυτή. Κι αυτό είναι που ενδιαφέρει τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, τους νέους.
Ο Αλογοσκούφης πήγε στο Ecofin με ένα προσχέδιο προϋπολογισμού που ισχυριζόταν ότι το έλλειμμα θα πέσει κατά 2,5% μέσα σε ένα χρόνο (περίπου υποδιπλασιασμός). Οι ομόλογοί του στο Ecofin χαμογέλασαν και του είπαν «πάρε δύο χρόνια». Ηταν σαν να του έλεγαν: «ή μας δουλεύεις ή είσαι εντελώς άσχετος». Με την κίνηση αυτή ουσιαστικά θεωρούν ανέφικτο τον κυβερνητικό στόχο για το έλλειμμα. Ο Δημητρακόπουλος τώρα τον παίρνει στο ψιλό, δηλώνοντας πως ούτε η Γερμανία δεν πέτυχε τέτοιο κατόρθωμα. Λέτε, όμως, να είναι τόσο άσχετος ο Αλογοσκούφης; Εντάξει, ως αστός πολιτικός είναι μάπα, αλλά ως τεχνοκράτης γνωρίζει τα στοιχειώδη. Η μόνη εξήγηση είναι πως πήγε στο Ecofin με τόσο φιλόδοξο (στην ουσία ανέφικτο) στόχο, επειδή δεν ήθελε να περάσει καμιά εικόνα χαλάρωσης στον ελληνικό λαό. Εβαλαν ένα μάξιμουμ στόχο, εν γνώσει τους ότι δεν πιάνεται, για να ασκούν συνεχή πίεση και στη φορολογία και σε μισθούς-συντάξεις και στις κοινωνικές δαπάνες. Σε ένα χρόνο από τώρα θα ακούσουμε την κυβέρνηση να μας λέει: «Σφιχτήκαμε, αλλά δεν πιάσαμε το στόχο. Ας σφιχτούμε περισσότερο μπας και τον πιάσουμε το δεύτερο χρόνο». Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος, πέρα από τον σκυλοκαυγά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.