♦ Και να φαίνεται
Ο πρώην εισαγγελέας και νυν γενικός γραμματέας προμηθειών στο υπουργείο Πολέμου Γ. Ζορμπάς παρουσιάζεται σαν αδιάφθορος άνθρωπος. Στοιχεία να το αμφισβητήσουμε δεν έχουμε, αναρωτιόμαστε, όμως, αν ο κ. Ζορμπάς θυμάται κάπου-κάπου το ρωμαϊκό ρητό για τη γυναίκα του Καίσαρα, που δεν πρέπει μόνο να είναι αλλά και να φαίνεται τίμια. Μόλις πριν μια βδομάδα κατήγγειλε δημοσίως, ότι οι μεσάζοντες κυκλοφορούν στους διαδρόμους του υπουργείου και επισκέπτονται υπουργικά γραφεία, όχι όμως το δικό του. Στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, όμως, αποκαλύφτηκε και ο ίδιος το επιβεβαίωσε, ότι έχει συναντηθεί με εκπρόσωπο της εταιρίας ΑΧΧΟΝ του Λιακουνάκου και με κάποιον Ηλιάδη που ενδιαφερόταν για μια σύμβαση που αφορούσε ελικόπτερα του Λιμενικού. Γιατί ο κ. Ζορμπάς έκρυψε αυτές τις συναντήσεις; Είχε τίποτα να φοβηθεί; Και ο Ηλιάδης, που λειτουργεί ως μεσάζοντας για πώληση ελικοπτέρων τόσο άσχετος είναι που πήγε σε λάθος υπουργείο; Εμείς ερωτήματα βάζουμε (χωρίς να ελπίζουμε σε απάντηση εκ μέρους του κ. Ζορμπά). Ο ίδιος μάλλον δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι πλέον είναι πολιτικό πρόσωπο και όχι εισαγγελέας. Δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα, ότι στον αγγελικό κόσμο των εμπόρων όπλων τίποτα δεν μένει κρυφό.
♦ «Γιαννάκης»
Στην κατάθεσή του στην Εξεταστική, επίσης, ο κ. Ζορμπάς βρέθηκε απολογούμενος για τον στενό του συνεργάτη Ηλ. Πόταγα, ο οποίος -όπως αποκάλυψαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ- είναι άνθρωπος που προέρχεται από τα κυκλώματα εμπορίας όπλων (ο Κουλούρης άφησε να εννοηθεί ότι συνδεόταν με την ΑΝΤΕΥ, ότι έχει δουλέψει σε τρεις πολυεθνικές και ότι στον Ζορμπά τον σύστησε γνωστός έλληνας επιχειρηματίας!). Αμυνόμενος αδέξια, ο πάλαι ποτέ πολύπλαγκτος εισαγγελέας, δήλωσε πως γνώριζε ότι ο Πόταγας ήταν μισθωτός σε αμερικάνικες υπηρεσίες, σε βάσεις στην Αμερική και τη Σαουδική Αραβία. Οχι Γιάννης, Γιαννάκης δηλαδή. Πώς βρέθηκε ένας άνθρωπος των Αμερικάνων δίπλα στον Ζορμπά στο τόσο ευαίσθητο υπουργείο Πολέμου; Ελα μου ντε. Ο κ. Ζορμπάς προσπάθησε να υποβαθμίσει το πόστο του συνεργάτη του λέγοντας ότι κάνει μια απλή τεχνική εργασία συλλογής κειμένων. Αποκαλύφτηκε, όμως, ότι η σύμβαση που έχει υπογράψει ο Πόταγας (από πλευράς κυβέρνησης υπογράφει ο κ. Ζορμπάς) τον αναφέρει ως «ειδικό επιστήμονα σε θέματα αναλύσεως κόστους αμυντικής συνεργασίας των χωρών της ΕΕ, σε θέματα ΝΑΤΟ και διεθνών Οργανισμών και Οργανισμών λογισμικού». Εμείς τώρα τί να πούμε, κυρ-εισαγγελέα μας;
♦ Αποκατάσταση
Μια μεγάλη αδικία αποκαταστάθηκε. Η πρόεδρος εφετών κ. Ελισάβετ Μουγάκου-Μπρίλλη προήχθη σε αρεοπαγίτη με ψήφους 38-13 στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου, ύστερα από προσφυγή που έκανε κατά της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου, που την είχε παραλείψει. Εμείς, έχοντας παρακολουθήσει την κ. Μπρίλλη να «κεντάει» επί οχτάμηνο στη δίκη για την υπόθεση του ΕΛΑ, είχαμε ταχθεί από τότε κατά της αδικίας και είχαμε εκφράσει γραπτώς τη βεβαιότητα ότι θα υπάρξει αποκατάσταση. Πιστεύουμε ότι τέτοιους δικαστές χρειάζεται το σύστημα και σ’ αυτό κυριολεκτούμε.
♦ Γιουσουφάκι
«Ο κύριος Πρωθυπουργός πριν από λίγο καιρό, στου «Μπαϊρακτάρη», είπε ότι πέντε νταβατζήδες και πέντε συντεχνίες κυβερνούν την Ελλάδα. Για τους νταβατζήδες ας ασχοληθεί το πολιτικό σύστημα της χώρας, ας προσέξουν όμως μην δημιουργήσουμε επενδυτική άπνοια στην χώρα μας, κάμψη της επιχειρηματικής δραστηριότητας, επιβράδυνση της οικονομίας και ύφεση. Διότι είναι εύκολο να λες ωραία λόγια, αλλά πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός όταν αναφέρεσαι σε ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με τις επενδύσεις, την ανάπτυξη, την οικονομία».
Από ποιον ακούστηκαν τα παραπάνω λόγια; Αν απαντήσατε: πρόεδρο του ΣΕΒ, Κόκκαλη, Μπόμπολα, Λαμπράκη ή κάτι ανάλογο, χάσατε. Τα παραπάνω ακούστηκαν από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλο, στη δευτερολογία του με την οποία έκλεισε το συνέδριο της ΠΑΣΚΕ. Βλέπετε, στην καθ’ ημάς Ανατολή οι νταβατζήδες έχουν και τα γιουσουφάκια τους. Είναι μέσα στην πολιτική μας παράδοση.
♦ Σφαλιάρες
Η διαδικασία της προεδρικής εκλογής έχει και τα θύματά της. Εκείνους που έφαγαν την ξεγυρισμένη σφαλιάρα τους και τώρα ψάχνουν τρύπα να κρυφτούν. Πρώτος και καλύτερος ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, που αυτοπροτάθηκε και αποφάσισε να τρέξει μόνος του την κούρσα, χωρίς να υπολογίζει τον κίνδυνο να λειτουργήσει σαν «λαγός». Εγινε ρόμπα τόσο καιρό και δεν μπορεί να πει και τίποτα. Τί να πει δηλαδή, ότι ο ίδιος θα ήταν καλύτερος παρελασιάρχης από τον Παπούλια; Το ίδιο ισχύει και για τον Απόστολο Κακλαμάνη. Αυτός δεν αυτοπροτάθηκε, όμως εδώ και τουλάχιστον δυο χρόνια είχε καταστήσει σαφές ότι «έβλεπε» προς τον προεδρικό θώκο και ουδέποτε διέψευσε τη φιλολογία γύρω από τ’ όνομά του. Δεν υπολόγισε, όμως, στον παράγοντα Γιωργάκη, που προτίμησε ένα πρόσωπο πιστό στην «οικογένεια» και όχι έναν που το έπαιζε μονίμως «αντιηγετικός». Τελευταίος ο Σημίτης, που θα ήθελε να «παίξει», όμως δεν τον έπαιρνε να γίνει ρόμπα σαν τον Κωνσταντόπουλο. Αυτός «αναλώθηκε» (κατά την ευστοχότατη ρήση του Πάγκαλου) και πλέον πετιέται στα αζήτητα σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Εξω από το απαράτ της ΕΕ, έξω και από το ελληνικό προεδρικό μέγαρο. Σε τί μπορούν να ελπίζουν όλοι αυτοί; Να είναι ήσυχοι, υπάκουοι και συναινετικοί, μπας και τους θυμηθεί κανείς μετά από πέντε χρόνια.
♦ Επιλεκτικά
Θόρυβος πολύς έχει ξεσπάσει για την αρρώστια του ουκρανού εκλεκτού της Δύσης Βίκτορ Γιούστσενκο. Δηλητηριάστηκε με τη χορήγηση ισχυρής δόσης διοξίνης, δηλώνουν γιατροί αυστριακού νοσοκομείου στο οποίο νοσηλεύτηκε. Και αρχίζουν οι κόντρες με τους Ρώσους για το αν υπάρχει ή όχι δυνατότητα τέτοιας δηλητηρίασης. Εμείς, βέβαια, δεν μπορούμε να μπούμε στην ουσία της υπόθεσης, όμως αναρωτιόμαστε: γιατί δεν έγινε τέτοιος θόρυβος και για τον Αραφάτ, μολονότι υπήρξαν καταγγελίες για δηλητηρίασή του ακόμα και από τον προσωπικό του γιατρό; Γιατί αυτή η επιλεκτικότητα; Μήπως γιατί τον Αραφάτ τον ήθελαν νεκρό, ενώ τον Γιούστσενκο τον θέλουν ζωντανό;
♦ Δεν πανηγυρίζουμε
«Με πρώτη την Ηπειρο, η Ρωμιοσύνη δικαιούται να πανηγυρίζει», έγραψε ο Γ(ιώργος) Β(ότσης) στην «Ελευθεροτυπία» αναφερόμενος στην επιλογή του (ηπειρώτη) Κ. Παπούλια για το προεδρικό αξίωμα. Επειδή είμαστε καμπόσοι οι ηπειρώτες στην «Κ», πληροφορούμε τον («κατ’ επάγγελμα» ηπειρώτη) κ. Βότση ότι δεν πανηγυρίζουμε. Ελπίζουμε να καταλαβαίνει τους λόγους, τουλάχιστον όταν συνομιλεί με τον εαυτό του, αν του έχει μείνει ακόμα αυτή η συνήθεια που χαρακτηρίζει ανθρώπους με συνείδηση.
♦ Φαρμάκι
Φαρμάκι έσταζε και πάλι ο Μητσοτάκης καθώς απήγγειλε επαίνους για την επιλογή Καραμανλή και τον Παπούλια ως πρόσωπο. Συμφώνησε διαφωνώντας και ανακοινώνοντας τη δική του πρόταση που ήταν «ούτε από τη ΝΔ, ούτε από το ΠΑΣΟΚ». Συνειδητοποίησε ότι στη μάχη του με τον Καραμανλή ο δάμαλος μέχρι στιγμής κερδίζει κατά κράτος. Το μητσοτακέικο βλέπει τη Ντόρα καθηλωμένη στην πλατεία Κοτζιά, να ασχολείται με τη διαχείριση των σκουπιδιών και των συντριβανιών και τον Καραμανλή να καθιερώνεται σιγά-σιγά σαν ηγετική πολιτική φυσιογνωμία, με ακτινοβολία πέραν της παραδοσιακής Δεξιάς. Η Ντόρα θα πρέπει να προσκυνήσει για να δει υπουργείο και αυτό δεν θα είναι το υπουργείο Εξωτερικών. Πώς να μη κρεπάρει μ’ όλα τούτα ο Δρακουμέλ;
♦ Μνήμες Βιετνάμ
«Δεν θέλω να είμαι μέλος ενός πληρώματος που θα μεταφέρει εκεί 3.000 πεζοναύτες, γνωρίζοντας ότι 100 ή και παραπάνω δεν θα επιστρέψουν». Ο 23χρονος Πάμπλο Παρέδες (το όνομα προδίδει τη λατινοαμερικάνικη καταγωγή και ό,τι αυτή σηματοδοτεί) είναι ένας από εκείνους τους αμερικάνους στρατιώτες που υπέστησαν σοκ από την κατοχή του Ιράκ και έχουν διαλέξει το δρόμο της άρνησης στράτευσης. Ο ίδιος κατατάχτηκε ως υποκελευστής στο αμερικάνικο πολεμικό ναυτικό το 2000 και σε 20 μήνες η θητεία του τελειώνει. Δεν περιμένει, όμως, δεν θέλει να κάνει το κορόιδο, μολονότι προσωπικά δεν θα βρεθεί ποτέ στην πρώτη γραμμή. «Οταν κατατάχτηκα ήμουν μικρός και αφελής και ποτέ δεν φαντάστηκα, ούτε σε εκατομμύρια χρόνια, ότι θα αρχίζαμε πόλεμο με κάποιον που δεν μας έχει κάνει τίποτα», δήλωσε στην «Σαν Ντιέγκο Γιούνιον Τρίμπιουν». Για να καταλήξει με μια έκκληση προς όλους τους άλλους που σκέφτονται όπως αυτός: «Ξέρω πως και άλλοι αισθάνονται όπως εγώ και ελπίζω πως όλο και περισσότεροι θα αντισταθούν. Δεν μπορούν να μας βάλουν όλους στη φυλακή».
Ολο και περισσότερο η κατάσταση στον αμερικάνικο στρατό θυμίζει μέρες Βιετνάμ. Μπορεί όλοι να είναι μισθοφόροι πλέον, μπορεί να εξαφανίζουν πτώματα, όμως κάτι κινείται ακόμα και μέσα στα στρατιωτικά στεγανά.
♦ Φωτιά στα τέλη(α)
Αν διαβάσετε τις ανακοινώσεις του ΟΤΕ είναι πιθανόν να «φάτε» το παραμύθι των «μειώσεων» και των «νέων οικονομικών προγραμμάτων». Πού είναι οι μειώσεις; Σε προγράμματα όπως «ΟΤΕπιχειρώ» και «ΟΤΕπιλογές», που αφορούν επιχειρήσεις και στις διεθνείς κλήσεις, που επίσης δεν αφορούν το πλατύ καταναλωτικό κοινό. Αν ρίξετε, όμως, μια ματιά στα πάγια, θα δείτε ότι το πάγιο για τις απλές συνδέσεις (ΡSTN) αυξάνεται κατά 8,7% και το τέλος για τις συνδέσεις ISDN κατά 6,5%. Πέρυσι είχαν αυξηθεί κατά 3,8% (προεκλογική χρονιά γαρ), αλλά φέτος κανένας δεν κρατάει τους μάνατζερ μιας άλλοτε κρατικής επιχείρησης, που λειτουργεί πλέον για να δίνει περιθώρια υπερκερδών στις ιδιωτικές εταιρίες τηλεπικοινωνιών, στις οποίες παρέχει έναντι εξευτελιστικά χαμηλών τιμών την υποδομή της.
♦ Περασμένα ξεχασμένα
Ακούσαμε τον Αλ. Αλαβάνο, αμέσως μετά την (εξασφαλισμένη) εκλογή του στην προεδρία του ΣΥΝ, να πλέκει το εγκώμιο των τάσεων. Τον ακούσαμε και τσιμπιόμασταν για να δούμε αν είμαστε ξυπνητοί. Καλά, αυτός δεν ήταν που το περασμένο καλοκαίρι κατήγγειλε τις τάσεις και δήλωνε πως όχι μόνο υποψήφιος για πρόεδρος δεν κατεβαίνει υπό το καθεστώς των τάσεων, αλλά το σκέφτεται σοβαρά να παραιτηθεί και από βουλευτής; Θα μας πείτε ότι αυτά τα έλεγε το καλοκαίρι με τις αφόρητες ζέστες. Ενώ τώρα που χειμώνιασε και… κουλάρησε και από βουλευτής δεν παραιτήθηκε και πρόεδρος εκλέχτηκε και τις τάσεις υμνεί. Καραγκιοζιλίκια ενός αστού πολιτικού; Οχι, ρε παιδιά, κάτι πιο απλό: εκβιασμός στους συντρόφους του, που έπιασε και του εξασφάλισε την προεδρία. Αφού κανείς δεν είχε τον κώλο τότε να του πει «παραιτήσου και άσε μας».
♦ Καθόλου λανθάνουσα
Με την επιλογή Παπούλια ο Καραμανλής χαράζει στρατηγική τετραετίας, δήλωσε η Δαμανάκη και πολλοί στο ΠΑΣΟΚ κόντεψαν να πάθουν συγκοπή. Αναψαν τα τηλέφωνα και η Δαμανάκη «μάζεψε» τη δήλωσή της, συμπληρώνοντας ότι ο Καραμανλής δεν θα πετύχει αυτό το στόχο. Γλώσσα λανθάνουσα; Καθόλου. Εχει τα απαιτούμενα πολιτικά ένσημα η Δαμανάκη για να μην κάνει τόσο χοντροκομμένα λάθη. Αλλο ήθελε να πετύχει. Συνηθισμένη σε κάτι τέτοια η Μαρούλα (γι’ αυτό και τόσα χρόνια επιπλέει ως φελός), έριξε ένα ωραίο γλείψιμο στον Καραμανλή, προβάλλοντας εμμέσως πλην σαφώς τη δική της υποψηφιότητα για την επόμενη προεδρική θητεία. Το 2010 ο Παπούλιας θα είναι 81 ετών, ενώ η Μαρούλα μόνο 60. Ο,τι πρέπει δηλαδή για να αποτελέσει την πρώτη γυναίκα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Θα μας πείτε ότι είναι νωρίς. Ναι, αλλά των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Οχι σαν τον Κωνσταντόπουλο που το ‘παιζε σκληρός αρχηγός κόμματος και θυμήθηκε να αυτοπροταθεί για πρόεδρος πριν μερικούς μήνες.
♦ Ανταμοιβή
«Είναι μερικές στιγμές της ζωής του καθένα μας που σημαδεύουν βαθιά την ψυχή μας. Εμένα αυτό το διήμερο θα μου μείνει αξέχαστο». Μ’ αυτά τα λόγια ξεκίνησε τη δευτερολογία-κλείσιμο ο Πολυζωγόπουλος στο συνέδριο της ΠΑΣΚΕ και όλοι κατάλαβαν ότι τους αποχαιρετούσε. Αρκετή θητεία έβγαλε ως κορυφαίος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, καιρός ν’ ανοίξει τα φτερά του για ανώτερα πόστα. Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και μετά βουλευτής. Τα καλά τσιράκια ανταμείβονται.
♦ Διαπλοκολογία
Η διαπλοκή έτσι όπως την παρουσιάζουν έχει τρεις πόλους: επιχειρηματίες – ΜΜΕ – πολιτικοί. Υποτίθεται πως με το νόμο για το βασικό μέτοχο θα σπάσει η σχέση των δύο πρώτων πόλων. Δηλαδή, οι επιχειρηματίες που κάνουν δουλειές με το δημόσιο δεν θα μπορούν να κατέχουν και ΜΜΕ. Για τους αχυρανθρώπους, βέβαια, δεν μπορεί να γίνει τίποτα, αλλά ας δεχτούμε τον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι δεν θα υπάρχουν αχυράνθρωποι. Τί θα γίνει, όμως, με τη σχέση του πρώτου με τον τρίτο πόλο; Για τις σχέσεις επιχειρηματιών – πολιτικών μιλάμε, που όλοι τις γνωρίζουν αλλά κανένας δεν μιλάει γι’ αυτές. Εδώ οι ισχυροί καπιταλιστικοί όμιλοι έχουν δημιουργήσει ολόκληρα λόμπι με πολιτικούς που τους ταϊζουν, τους ποτίζουν, τους κοιμίζουν και τους πληρώνουν τα έξοδα για τις προεκλογικές τους εκστρατείες. Υπάρχει, μήπως, καμιά πρόβλεψη γι’ αυτό; Φαίνεται πουθενά το μαύρο χρήμα με το οποίο επιχειρηματίες μπουκώνουν πολιτικούς; Βρέθηκε μήπως ποτέ κανένας κατηγορούμενος επειδή τα ‘πιανε; Πιάστηκε κανείς επ’ αυτοφόρω να χρηματίζεται; Τί καθόμαστε και συζητάμε, λοιπόν, για βασικούς μετόχους και πράσιν’ άλογα;