Οταν στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη μιας χώρας οι αντάρτες έχουν τέτοια δύναμη που αναγκάζουν ολόκληρη την «ανεξάρτητη» εκλογική επιτροπή, ένα μήνα πριν τις εκλογές, να παραιτηθεί, τότε πώς μπορεί κανείς να μη θέσει υπό αμφισβήτηση τη διεξαγωγή κανονικών εκλογών στη χώρα; Πόσο μάλλον όταν την ίδια στιγμή παραιτούνταν και ο επικεφαλής της Ανώτατης Εκλογικής Επιτροπής μίας απ’ τις επαρχίες της χώρας καθώς και εκατοντάδες υπάλληλοι των εκλογικών επιτροπών σε όλη τη χώρα.
Ο λόγος φυσικά για τις περιβόητες ιρακινές εκλογές που τείνουν να μετατραπούν σε ένα φιάσκο που παρόμοιό του δεν έχει ξαναγίνει στα παγκόσμια χρονικά. Η μαζική παραίτηση 700 μελών της εκλογικής επιτροπής της Μοσούλης στις 30 Δεκέμβρη του προηγούμενου χρόνου, εξαιτίας των απειλών που δέχτηκαν απ’ το αντάρτικο, δεν ήταν η μόνη. Την ίδια στιγμή παραιτούνταν ο επικεφαλής της Ανώτατης Εκλογικής Επιτροπής της επαρχίας Αλ-Ανμπάρ μαζί με άλλα 12 στελέχη και 500 υπαλλήλους, ενώ παραιτήσεις έχουν αναφερθεί ακόμα και στην πρωτεύουσα.
Ακολούθησαν δηλώσεις του διορισμένου υπουργού Εξωτερικών για αναβολή των εκλογών σε ορισμένες επαρχίες, καθώς και δηλώσεις του διορισμένου Προέδρου που πρότεινε στον ΟΗΕ να εξετάσει τη δυνατότητα αναβολής των εκλογών. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, οι εκλογές θα γίνουν. Ισως όχι σε όλες τις επαρχίες – ακολουθώντας την πρόταση του Ιρακινού δοτού υπουργού – αλλά σε ένα τμήμα της χώρας. Οι Αμερικάνοι δήλωσαν ξεκάθαρα ότι οποιαδήποτε αναβολή θα συμβάλλει στην έξαρση της αντίστασης και δεν έχουν άδικο καθώς θα είναι μια σημαντική νίκη των δυνάμεων της αντίστασης.
Ομως, ακόμα κι αν επιχειρήσουν να τις κάνουν – χωρίς φυσικά διεθνείς παρατηρητές μια και κανένας δε βάζει το κεφάλι του στη λαιμητόμο – το σίγουρο είναι ότι αυτές οι εκλογές θα είναι κάτι παραπάνω από φάρσα. Με το αντάρτικο να δυναμώνει, τους Αμερικάνους να μη μπορούν να ελέγξουν ακόμα και το κεντρικό τους αρχηγείο, τη λεγόμενη Πράσινη Ζώνη, τις συνεχείς εκτελέσεις Ιρακινών αξιωματούχων – με τελευταία την εκτέλεση του κυβερνήτη της Βαγδάτης – αλλά και πολλών Ιρακινών «εθνοφρουρών» και υπαλλήλων των εκλογικών επιτροπών και την αποχή του Ιρακινού Ισλαμικού Κόμματος που έχει ιδιαίτερη δύναμη στις σουνιτικές περιοχές, είναι αδύνατον οι προσεχείς εκλογές να αποκτήσουν την απαιτούμενη νομιμοποίηση στο εσωτερικό της χώρας. Απλά θα προσθέσουν νέους στόχους στον κατάλογο των ανταρτών που αποκτούν ολοένα μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο που έχει εξαγριωθεί με την αμερικάνικη κατοχή.
