Τη στιγμή που οι συγκρούσεις στη Φαλούτζα συνεχίζονται, νέες αποκαλύψεις για την αμερικάνικη εισβολή έρχονται στο φως της δημοσιότητας από έναν κάμεραμαν του λιβανέζικου πρακτορείου ειδήσεων (LBC), ο οποίος κατόρθωσε να μπει στην πόλη παράνομα και να καταγράψει τις πρώτες οχτώ μέρες της εισβολής. Η μαρτυρία του Μπουρχάν Φαζάα αναδημοσιεύεται από ένα αμερικάνικο πρακτορείο, το San Francisco Bay View (29/12/04).
«Οι Αμερικάνοι χρησιμοποίησαν πολύ ισχυρές βόμβες για να κάμψουν το ηθικό των μαχητών της Φαλούτζα. Βομβάρδιζαν τα πάντα! Εννοώ τα πάντα». Αυτό, συμπληρώνει, συνεχίστηκε για δυο μέρες. Την τρίτη μέρα: «Τεράστιος αριθμός από τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα και στρατιώτες επιχείρησαν να εισέλθουν απ’ το βόρειο τμήμα της Φαλούτζα. Ομως κινηματογράφησα τουλάχιστον 12 κατεστραμμένα αμερικάνικα οχήματα».
Γι’ αυτό και οι βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν με τεράστιες ανθρώπινες απώλειες: «Είδα τουλάχιστον 200 οικογένειες που κατέρρευσαν τα σπίτια στα κεφάλια τους από τις αμερικάνικες βόμβες», συνέχισε ο Μπουρχάν. «Οι κάτοικοι της Φαλούτζα ήδη χρειάζονταν τα πάντα! Εννοώ ότι ήδη δεν είχαν ούτε τροφή ούτε φάρμακα. Είδα ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων που σκοτώθηκαν στο βόρειο τμήμα της πόλης και οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν πολίτες. Οι νεκροί θάβονταν στους κήπους, επειδή οι κάτοικοι δε μπορούσαν να φύγουν από τα σπίτια τους. Ηταν τόσοι πολλοί οι τραυματίες και χωρίς ιατρική φροντίδα που ο κόσμος πέθαινε από τα τραύματά του. Καθένας στο δρόμο ήταν στόχος για τους Αμερικανούς. Ακόμα κι εγώ είδα πολλούς πολίτες που πυροβολήθηκαν απ’ αυτούς».
Πολλοί σκοτώθηκαν απ’ τις εφόδους των Αμερικάνων στα σπίτια των κατοίκων της Φαλούτζα. Σύμφωνα με τον Μπουρχάν:
«Οι Αμερικάνοι δεν είχαν μεταφραστές μαζί τους, έτσι εισβάλλοντας στα σπίτια σκότωσαν πολύ κόσμο επειδή δε μιλούσε αγγλικά!. Μπήκαν σ’ ένα σπίτι που ήμουν κι εγώ μαζί με άλλους 26 ανθρώπους και σκότωσαν κόσμο επειδή δεν υπάκουε στις διαταγές τους ακόμα κι αν αυτός ο κόσμος δε μπορούσε να καταλάβει ούτε μια εγγλέζικη λέξη. Το 95% των σκοτωμένων στα σπίτια που είδα σκοτώθηκαν επειδή δεν ήξεραν να μιλάνε αγγλικά».
Οταν τον έπιασαν οι Αμερικάνοι κι έμαθαν ότι είναι δημοσιογράφος του Λιβανέζικου πρακτορείου ειδήσεων, τον μεταχειρίστηκαν χειρότερα απ’ τους υπόλοιπους. Αφού τον ξυλοκόπησαν, τον έβαλαν σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης κρατουμένων που βρισκόταν μέσα σ’ ένα στρατόπεδο έξω απ’ την πόλη. Εκεί τον κράτησαν για τρεις μέρες. Κοιμόταν στο έδαφος, χωρίς σκεπάσματα, όπως όλοι οι υπόλοιποι κρατούμενοι. Οι συνθήκες ήταν απάνθρωπες: «Συνέλαβαν πάνω από 100 άτομα απ’ την περιοχή μου, συμπεριλαμβανομένων παιδιών και γυναικών. Είχαμε μία τουαλέτα που βρισκόταν μπροστά σ’ όλους μας και ο καθένας ντρεπόταν να τη χρησιμοποιήσει μπροστά σε όλους. Δεν υπήρχε ιδιωτικός χώρος και οι Αμερικάνοι μας ανάγκαζαν να τη χρησιμοποιήσουμε με τις χειροπέδες στα χέρια».
Ο Μπουρχάν συνεχίζει: «Είδα βόμβες διασποράς παντού και τόσα πολλά καμένα πτώματα χωρίς σημάδια από σφαίρες πάνω τους. Επομένως χρησιμοποίησαν (σ.σ. οι Αμερικάνοι) φλογοβόλα, ιδιαίτερα στη συνοικία Γκολάν. Είδα πολλές φορές Αμερικάνους ελεύθερους σκοπευτές να πυροβολούν πολίτες. Είδα ένα ελεύθερο σκοπευτή πάνω στο μιναρέ ενός τζαμιού να πυροβολεί οποιονδήποτε κινούνταν». Οποιος τολμούσε να δραπετεύσει απ’ την πόλη, βρισκόταν αντιμέτωπος με τα πυρά των Αμερικάνων ελεύθερων σκοπευτών: «Είδα πολίτες που προσπαθούσαν να το σκάσουν κολυμπώντας στον Ευφράτη ποταμό και πυροβολήθηκαν όλοι απ’ τους Αμερικάνους ελεύθερους σκοπευτές στην αντίπερα όχθη του ποταμού».
Επειδή το σπίτι που έμενε πριν τον πιάσουν βρισκόταν δίπλα στο τζαμί όπου ο δημοσιογράφος του NBC κινηματογράφησε την εν ψυχρώ εκτέλεση Ιρακινού τραυματία, ο Μπουρχάν είπε ότι είναι βέβαιος ότι επρόκειτο για άμαχο, επειδή αυτό το τζαμί χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά από αμάχους για ασφάλεια και κανένα όπλο δεν κρυβόταν μέσα σ’ αυτό.
Η μαρτυρία του Μπουρχάν έρχεται ταυτόχρονα με τη δημοσιοποίηση των πρώτων στοιχείων καταγραφής των νεκρών απ’ το Γενικό Νοσοκομείο της πόλης. Ηδη καταγράφηκαν 700 πτώματα, 504 από τα οποία ανήκουν σε γυναίκες και παιδιά. Σύμφωνα όμως με τον ανταποκριτή της Μαφκαράτ Αλ Ισλάμ, αυτοί οι νεκροί αφορούν μόνο στις 6 απ’ τις 27 συνοικίες της πόλης.
Αυτή τη στιγμή η Φαλούτζα συνεχίζει να αντιστέκεται. Σύμφωνα με το Ρόιτερς (31/12) οι συγκρούσεις συνεχίζονται σε τμήματα της πόλης, ενώ μόλις 16.000 απ’ τους 300.000 κατοίκους της έχουν επιστρέψει στην πόλη που εξακολουθεί να μην έχει ούτε ηλεκτρικό ούτε νερό.
