Πολλές ταινίες βγαίνουν κι αυτή την εβδομάδα. Τρεις απ’ αυτές είναι επαναλήψεις («Οι εντιμότατοι φίλοι μου», «Η νύχτα των δολοφόνων» και η κλασική και αξεπέραστη κωμωδία «Ο κλέψας του κλέψαντος»).
Από τις υπόλοιπες ξεχωρίζει η παιδική ταινία «Το απίθανο ξωτικό και η μικρή συμμορία», από τις ελάχιστες καλές που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια.
Επίσης η ρομαντική κομεντί «Σχεδόν έρωτας», σε σκηνοθεσία Νάιτζελ Κόουλ («Το χόρτο του Θεού»), η ιστορία δυο νέων ανθρώπων που μετά από επτά χρόνια φιλικής γνωριμίας και πάμπολλα εμπόδια ανακαλύπτουν ότι έχουν γεννηθεί ο ένας για τον άλλον. Τίποτα περισσότερο από μια κλασσική γλυκανάλατη χολιγουντιανή ταινιούλα.
«Η πρώην γυναίκα της ζωής μου» διεκδικεί μεγαλύτερο μερίδιο προσοχής από τις ταινίες της εβδομάδας, χωρίς και αυτή να ξεπερνά την μετριότητα. Η μετρ της γαλλικής κωμωδίας Ζοσιάν Μπαλασκό («Για όλα φταίει το γκαζόν») υπογράφει το σενάριο, τη σκηνοθεσία και την παραγωγή. Μάλιστα, πριν 15 χρόνια το «L’ ex femme de ma vie» είχε ανέβει στο Παρίσι ως θεατρικό έργο. Πρόκειται για τους μπελάδες που επωμίζεται ένας ώριμος συγγραφέας βιβλίων τσέπης, όταν παραμονές του δεύτερου γάμου του ζητά τη βοήθειά του η πρώην συζυγός του, έγκυος, εγκατελειμμένη και άστεγη. Η Ζοσιάν Μπαλασκό κρατά για τον εαυτό της το ρόλο της ιδιόρυθμης ψυχιάτρου που μαζί με τις υπόλοιπες περίεργες παρέες της εγκύου αναστατώνουν τη ζωή του συγγραφέα. Πολλοί ενδέχεται να βρουν αυτή την ταινία διασκεδαστική. Ομως εμάς τουλάχιστον το χιούμορ της πολυπράγμονος Ζ. Μπαλασκό δεν μας λέει τίποτα το ιδιαίτερο.
Ελένη Σταματίου
