Αγαπητά μου παιδιά
Συνεχίζουμε την επίπονη μα τόσο διασκεδαστική και διδακτική ανθολόγησή μας, που σήμερα φτάνει ως το Πάσχα, “που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γη χορτάρι”. Μιλάμε για πολλή χλωρίδα!
Μ. Μαργαρίτης (8/4): Δεν τους ξέρω τους δρόμους. Εδώ στην Αθήνα δύο-τρία δρομολόγια ξέρω. Ποια λέγεται περιοχή Σεπολίων; (15/4): Τι γελάτε; Επειδή δεν ξέρω το Παλαιό Ψυχικό; Δεν το ξέρω.
Σ. Βρανοπούλου (11/4): Ο Μιχάλης είχε ένα πάθος να βγάλει λεφτά για το κράτος, για την Εθνική. Ηταν μια υστερία… Αυτοί οι άνθρωποι (κατηγορούμενοι) είτε είναι αγράμματοι τελείως είτε ημιμαθείς… Δεν μπορούν να δεχτούν έναν άνθρωπο πετυχημένο, έναν άνθρωπο εργαζόμενο.
Γ. Τσέρνογλου (11/4): Τρία γράμματα και τρία νούμερα έχουν οι μοτοσικλέτες πάνω από 50 κυβικά.
Μ. Μαργαρίτης (14/4): Τι να κάνουμε; Εδώ ανοίγουμε τραχανάδες χωρίς λόγο. Μην γελάτε, δεν γελάνε εδώ πέρα κ. Σάββα Ξηρέ.
Μ. Μαργαρίτης (14/4): Επειδή εγώ ήμουν ζωηρό παιδί και είμαι γεμάτος ουλές, αυτές που είναι πίσω στην πλάτη δεν κλείνουν ποτέ. Σας λέω δηλαδή εμπειρική χειρουργική.
Μ. Μαργαρίτης (14/4): Θα ξεκινήσουμε νύχτα που είναι ωραία. Ξέρετε τι ωραίο περιβάλλον είναι το πρωί; oχι επειδή είναι φτωχικά τα μέρη εδώ κάτω, να μην τα επισκεπτόμαστε. Λαϊκό το αίσθημα πρέπει να είναι.
Ε. Γεννηματά (15/4): Ο δε Σάββας μου έκανε εντύπωση που ήταν τόσο ωραίο παιδί. Αδωνις. Ο άλλος, ο Τζωρτζάτος, μου φάνηκε λίγο σαν χαζούλης…Εχουν αλλάξει τόσα επαγγέλματα κύριε πρόεδρε, γιατί να μην κάνουν και το χαζό;… Εγώ δεν είμαι ψυχολογικά άρρωστη, το μόνο καλό που έχω… Τώρα όποιον βλέπω και σκάβει, φωνάζω το 100. Φοβάμαι… Βλέπω από μακριά, έχω οπτικό μάτι.
Π. Λουδάρος (18/4): Ρε πουστάρα, δεν ντρέπεσαι ρε γύφτο να σκοτώσεις τον άνθρωπο; Μωρή κουφάλα θα πεθάνεις. Γιατί; Τι σου έκανε ο άνθρωπος;… Πήγαμε με συμβατικό και με μηχανές και ιστορίες και έτσι κι αλλιώς. Μόνο στο κλαρί δεν βγήκα, κορόιδο είμαι; Της πιάτσας είμαστε. Με δίχως κέρδος κέρατα;… Ρόμπα θα γίνω…Τι είσαι; (προς τον πρόεδρο) Πενήντα χρονών; Μια χαρά είσαι, έχεις ρυτίδες; Δεν έχεις τίποτα… Κύριε πρόεδρε, όταν πάρεις ένα αμάξι καινούργιο και δεν το πλακώσεις να το στρώσεις, θα χτυπήσει μπιέλα. Ετσι είναι και ο άνθρωπος. Αν δεν προσέχεις και πίνεις οινοπνεύματα, ξενύχτια, θα σουρώσεις, θα γίνεις σαν γριά… Ασε να γελάσουμε λίγο κύριε πρόεδρε… Φουκαράς είμαι. Ετσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε… Θα πιάσω τώρα να κάνω ξεφτίλα τον πρόεδρο; Είναι δυνατόν;…Μπράβο, όλες οι τηλεοράσεις για σένα λένε, είσαι πρώτος… Θα μου βγάλεις τίποτα κ. πρόεδρε; Να χαρείς την οικογένειά σου, στο χέρι σου είναι.
Μ. Μαργαρίτης (18/4): Οι πρώτοι δικανικοί λόγοι, εδώ κάτω από την Ακρόπολη γίνανε. Βέβαια, δεν τα βρήκανε και τόσο καλά με τα ορκωτά εκεί ο Σωκράτης και κάτι άλλοι, αλλά τέλος πάντων.
Χ. Λάμπρου (21/4): Εύγε εις τον μάρτυρα (Γ. Βουτζαλή). Ο μάρτυς αυτός είναι και ειλικρινής μάρτυς και υπεύθυνος πολίτης. Μπράβο του.
Μ. Μαργαρίτης (21/4): Το κοινοβουλευτικό σύστημα δεν θα μου το βρίζει κανένας… Κάθε μεσημέρι ανοίγουμε την εφημερίδα μας έστω να μας πάρει ο ύπνος κάπου μισή ώρα, γιατί οι περισσότεροι δεν διαβάζουμε πολύ την εφημερίδα, βλέπουμε τι γίνεται στον κόσμο.
Μ. Περατικός (22/4): Δεν ξέρω δραχμές, ξέρω δολάρια.
Μ. Μαργαρίτης (22/4): Ο άνθρωπος θέλει δύο πιάτα φαγητό την ημέρα και ένα κρεβάτι να κοιμάται. Ο,τι παραπάνω έχει περιττό είναι.
Β. Περατικού (23/4): Ερχόταν αρκετά συχνά και έβλεπε τα παιδιά (ο Κωστής Περατικός)… Δεν μπορώ να θυμηθώ, δεν ερχόταν τακτικά…Ηταν πολύ ζεστός άνθρωπος, ήταν πάρα πολύ τρυφερός πατέρας.
Γ. Πέτσος (23/4): Η οικογένεια Περατικού δημιούργησε περιουσίες στο εξωτερικό, πάντοτε με γνώμονα το εθνικό συμφέρον…Περίμενε 15 μήνες για τη συντήρηση μόνον των εργαζομένων.
Μ. Μαργαρίτης (23/4): Η υποτείνουσα τί γωνία ήταν σε σχέση με την κάθετο από εσάς;…Τότε θα έχουμε ισοσκελές τρίγωνο. Αυτό δηλούν οι λίγες γνώσεις που μας έχουν μείνει. Η μάθηση είναι ανάμνηση, λέει ο Πλάτωνας.
(Η συνέχεια στο επόμενο)
