Είναι από τις περιπτώσεις που δεν έχει κανείς να πει πολλά. Μιλώντας στενά νομικά, η Ειρήνη Αθανασάκη δεν έπρεπε να βρίσκεται στη φυλακή. Γιατί καταδικάστηκε (με βάση τη γνωστή ναζιστική αρχή της «συλλογικής ευθύνης») κατά πλειοψηφία και ο νόμος λέει πως δικαιούται την αναστολή εκτέλεσης της ποινής της μέχρι να δικαστεί η υπόθεση σε δεύτερο βαθμό, που βάσιμα προσδοκά ότι η απόφαση θα αλλάξει και θα είναι αθωωτική.
Μιλώντας πολιτικά, γνωρίζουμε πολύ καλά πως στήθηκε η υπόθεση του ΕΛΑ, πώς βρέθηκε η Αθανασάκη μπλεγμένη σ’ αυτή και ποιες πολιτικές σκοπιμότητες επέβαλαν την καταδίκη και τη φυλάκιση και της ίδιας και των συγκατηγορούμενών της.
Η Αθανασάκη υπέβαλε αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής, όπως έχει δικαίωμα. Και δικαιούται να αποφυλακιστεί.
Μόνο που στις πολιτικές περιπτώσεις το γράμμα και το πνεύμα του νόμου δεν παίζει καμιά σημασία. Σ’ αυτές πρυτανεύουν οι πολιτικές σκοπιμότητες, τις οποίες μπορείς να αντιπαλέψεις όταν αλλάζεις τους συσχετισμούς.
Εκατοντάδες άνθρωποι (ανάμεσά τους ο δήμαρχος και δημοτικοί σύμβουλοι του Περιστερίου, διανοούμενοι, συνδικαλιστές, εργαζόμενοι, νέοι) έχουν υπογράψει το παρακάτω κείμενο:
Μόνο που στις πολιτικές περιπτώσεις το γράμμα και το πνεύμα του νόμου δεν παίζει καμιά σημασία. Σ’ αυτές πρυτανεύουν οι πολιτικές σκοπιμότητες, τις οποίες μπορείς να αντιπαλέψεις όταν αλλάζεις τους συσχετισμούς.
Εκατοντάδες άνθρωποι (ανάμεσά τους ο δήμαρχος και δημοτικοί σύμβουλοι του Περιστερίου, διανοούμενοι, συνδικαλιστές, εργαζόμενοι, νέοι) έχουν υπογράψει το παρακάτω κείμενο:
«Η Ειρήνη Αθανασάκη καταδικάσθηκε σε 1174 χρόνια φυλακή χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο εις βάρος της.
Μαζί της καταδικάστηκαν άλλοι τρεις συγκατηγορούμενοί της με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Το δικαστήριο προκειμένου να τους καταδικάσει παραβίασε κάθε έννοια δικαίου και καταστρατήγησε κάθε διάταξη νόμου.
Συγκεκριμένα η Ειρήνη Αθανασάκη καταδικάσθηκε κατά πλειοψηφία:
♦ Για κατοχή εκρηκτικών, ενώ κανείς από τους μάρτυρες δεν ανέφερε την ύπαρξη εκρηκτικών ούτε βρέθηκαν πουθενά εκρηκτικά.
♦ Για απλή συνέργεια σε όλες τις ενέργειες του ΕΛΑ, ενώ κανείς μάρτυρας δεν ανέφερε οποιαδήποτε ανάμειξή της σε οποιαδήποτε ενέργεια και ενώ για τη συμμετοχή της στον ΕΛΑ αθωώθηκε.
Το δικαστήριο προκειμένου να τους καταδικάσει καθιέρωσε δύο ναζιστικής εμπνεύσεως αρχές:
♦ Την αρχή της επιβολής ποινής χωρίς να αποδίδεται καμία παράνομη πράξη.
♦ Την αρχή της συλλογικής ευθύνης που αναλύεται στην σκέψη «αφού κατά τη γνώμη μας υπήρξες μέλος μιας οργάνωσης, ευθύνεσαι για κάθε πράξη της οργάνωσης ακόμη και εάν δεν συμμετείχες σε καμία πράξη».
Η απόφαση του δικαστηρίου είναι άδικη γιατί έστειλε μια αθώα γυναίκα στη φυλακή και επικίνδυνη για τη δημοκρατία.
Το δικαστήριο επίσης απέρριψε κατά πλειοψηφία την αίτηση αναστολής που υπέβαλε η Ειρήνη Αθανασάκη παρ’ ότι ένα μέλος του δικαστηρίου την θεώρησε αθώα όλων των πράξεων και παρ’ ότι πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος για την αναστολή.
Ολοι εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο ζητάμε την άμεση απελευθέρωση της Ειρήνης Αθανασάκη και την αθώωσή της από το εφετείο που θα ξαναδικάσει την υπόθεση της».
Το επόμενο που πρέπει να κάνουμε είναι να πλημμυρίσουμε την αίθουσα του Πενταμελούς Εφετείου τη Δευτέρα το πρωί (Λ. Αλεξάνδρας και Λουκάρεως, 4ος όροφος), για να δείξουμε σε όλους πως η Ειρήνη Αθανασάκη δεν είναι μόνη της, αλλά έχει την αλληλεγγύη μας.