Τις μέρες της μεγαλειώδους εξέγερσης του Οκτώβρη του 2003 θυμίζουν οι διαδηλώσεις των ιθαγενών της Βολιβίας ενάντια στην κυβέρνηση του Κάρλος Μέσα. Εδώ και τέσσερις βδομάδες, δεκάδες χιλιάδες ακτήμονες ιθαγενείς, εργάτες και ανθρακωρύχοι απ’ τις πιο φτωχές περιοχές της χώρας παλεύουν για την εθνικοποίηση της βιομηχανίας φυσικού αερίου (στην παραγωγή του οποίου η Βολιβία κατέχει τη δεύτερη θέση στη Λατινική Αμερική μετά τη Βενεζουέλα) και αντιτίθενται στα σχέδια αυτονομίας των πλουσιότερων περιοχών και ιδιαίτερα της περιοχής της Σάντα Κρους, απαιτώντας ταυτόχρονα να έχουν περισσότερο λόγο στη διακυβέρνηση της χώρας.
Προκειμένου να τιθασεύσει την λαϊκή οργή, το Κογκρέσο ψήφισε τον προηγούμενο μήνα νόμο που αυξάνει σημαντικά τη φορολογία στο ξένο κεφάλαιο που λυμαίνεται το φυσικό αέριο της χώρας (στο 50% των κερδών του), παρολαυτά, όμως, δεν απέφυγε την κοινωνική θύελλα. Οι ιθαγενείς, που αποτελούν πάνω απ’ το μισό του πληθυσμού, ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και δεν φαίνονται διατεθειμένοι να σταματήσουν τις διαδηλώσεις τους ακόμα και μετά την παραίτηση που υπέβαλε ο Μέσα. Η πρωτεύουσα Λα Πας παραμένει μπλοκαρισμένη για τέταρτη συνεχή βδομάδα από τις καθημερινές διαδηλώσεις που ορισμένες φορές παίρνουν βίαιο χαρακτήρα. Κι αυτό είναι που φοβούνται περισσότερο οι κρατούντες, που διαπιστώνουν ότι δε μπορούν να συγκρατήσουν το χείμαρρο της λαϊκής οργής και το φόβο μετατροπής της σε εξέγερση που θα σαρώσει τα πάντα.
ΥΓ: Δεν είναι μόνο οι κρατούντες, όμως, που φοβούνται την εξέγερση. Είναι και οι σύντροφοι του Περισσού, που όπως μας πληροφορεί ο «Ριζοσπάστης» (8/6) έσπευσαν να καταγγείλουν ως προβοκατόρικους τους «βανδαλισμούς» που «δυσφημούν το κίνημα για τα δικαιώματα των ιθαγενών» καλώντας στο άκρως… επαναστατικό σύνθημα να γίνουν άμεσα εκλογές!!! Φυσικά, η ένοπλη εξέγερση είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα… ανώριμο αίτημα, αν δεν αποτελεί προβοκάτσια. Ποιος είπε ότι οι ψευτοκομμουνιστές δεν έχουν παντού το ίδιο αποκρουστικό χρώμα αποτελώντας το τελευταίο ανάχωμα του συστήματος;