Οταν οι δικαστές βρίσκονται αντιμέτωποι με πολιτικές υποθέσεις ξέρουν να παίρνουν αποφάσεις με πολιτικά κριτήρια, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια το πνεύμα και το γράμμα του Δικαίου, βάσει του οποίου (υποτίθεται ότι) δικάζουν. Αυτή η χιλιοεπιβεβαιωμένη αλήθεια επιβεβαιώθηκε για μια φορά ακόμη την περασμένη Δευτέρα, στη δίκη του Γεράσιμου Γεωργάτου, του διαδηλωτή που συνελήφθη έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ στην Αθήνα πριν από 13 μήνες.
Τα γεγονότα είναι γνωστά. 31 Μάη του 2010: τα χαράματα, ο σιωνιστικός στρατός επιτίθεται, σε διεθνή ύδατα, ενάντια στο Στόλο της Ελευθερίας, που έπλεε προς τη Γάζα. Δολοφονεί 9 τούρκους αγωνιστές στο πλοίο Mavi Marmara, τραυματίζει πολλαπλάσιους, συλλαμβάνει όλους τους υπόλοιπους και αρπάζει τα πλοία. Η οργή ξεχειλίζει σε όλο τον κόσμο. Οργανώνονται διαδηλώσεις έξω από τις σιωνιστικές πρεσβείες. Η πιο μαχητική γίνεται στην Τουρκία, όπου οι διαδηλωτές προκαλούν καταστροφές στο κτίριο που οι σιωνιστές είχαν φροντίσει να εγκαταλείψουν.
Στην Αθήνα, πάρα πολύς κόσμος συρρέει το απόγευμα της ίδιας μέρας έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ. Είναι η μεγαλύτερη αντι-σιωνιστική διαδήλωση των τελευταίων ετών. Μεγαλύτερη ακόμη και από τις διαδηλώσεις του καλοκαιρού του 2006, όταν το Ισραήλ επιτίθετο στο Λίβανο. Ενώ ο κόσμος ακόμη προσέρχεται, η Αστυνομία, εκτελώντας προφανώς εντολές άνωθεν, επιτίθεται χτυπώντας λυσσασμένα και πνίγοντας τον τόπο στα χημικά. Οι μπάτσοι δεν αμύνονται, αλλά επιτίθενται, με σκοπό να διαλύσουν τη συγκέντρωση, να μην την αφήσουν να εξελιχθεί. Ο κόσμος δεν είναι προετοιμασμένος για αντίσταση και υποχωρεί άτακτα προς τρεις κατευθύνσεις. Στην Κατεχάκη μια σχετικά μικρή ομάδα διαδηλωτών, που προσπαθούν να συνέλθουν από τα χημικά, δέχεται και επίθεση από πίσω από «Δελτάδες». Εκεί χτυπιέται άγρια ο Γ. Γεωργάτος. Με τραύματα στο κεφάλι συλλαμβάνεται και μετατρέπεται σε κατηγορούμενο με το μισό Ποινικό Κώδικα στην πλάτη του.
Τη Δευτέρα, μετά από τρεις αναβολές, γίνεται η δίκη του. Οι καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων (οι οποίοι σε μια κοινή δίκη θα θεωρούνταν αξιόπιστοι μάρτυρες και λόγω του κοινωνικού τους στάτους) πετιούνται στα σκουπίδια. Οι κραυγαλέες αντιφάσεις της δικογραφίας είναι σαν να μην υπάρχουν. Ο τραυματισμένος διαδηλωτής κρίνεται αθώος για τις κατηγορίες της «αντίστασης» και της «διατάραξης κοινής ειρήνης», κρίνεται όμως ένοχος για «απρόκλητη επικίνδυνη σωματική βλάβη» (επειδή υπήρχε ιατροδικαστική έκθεση για μικροτραυματισμό ενός «Δελτά») και για «απείθεια», επειδή αρνήθηκε να δώσει τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Οχτώ μήνες φυλάκιση για την πρώτη κατηγορία και δύο για τη δεύτερη, κατά συγχώνευση εννιά, με τριετή αναστολή.
Γιατί έπρεπε καλά και σώνει να υπάρξει καταδίκη του μοναδικού που συνελήφθη εκείνη την ημέρα; Γιατί απλούστατα τούτες τις μέρες ετοιμάζεται ξανά νηοπομπή να αποπλεύσει για τη Γάζα. Ενόψει μιας επανάληψης των περσινών, σε όλα τα επίπεδα, η «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη έστειλε το δικό της μήνυμα. Μήνυμα τρομοκρατικό για όσους εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον παλαιστινιακό λαό και αλληλεγγύης προς την κυβέρνηση που έχει αναβαθμίσει σε στρατηγική συμμαχία τις σχέσεις της με το σιωνιστικό καθεστώς.