«Χωρίς να αναζητώ άλλοθι για το σύστημα, θα μπορούσα να θέσω δημόσια το αυτονόητο (;) αίτημα “ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΩ ΥΓΙΗΣ” ή να εφαρμοστεί ότι προβλέπεται για την περίπτωσή μου, αν όχι από το νόμο τουλάχιστον από την κοινή λογική, εφόσον υπάρχουν σήμερα, δυόμισι μήνες πριν από το εφετείο, εκκρεμή προβλήματα υγείας, που χρήζουν και επιδέχονται αντιμετώπισης και όσο αυτά υπάρχουν η συμμετοχή μου σε οποιαδήποτε διαδικασία είναι ουσιαστικά αδύνατη. Η πορεία βέβαια των πραγμάτων μέχρι τώρα καταδεικνύει ότι ακόμα και ένα τέτοιο ελάχιστο προαπαιτούμενο δεν υπάρχει το σθένος να πραγματοποιηθεί, εφόσον και αυτή η πρόσβασή μου στην υγεία και μόνο (αυτονόητο) παρεμποδίζεται με κάθε μέσο και κάθε τρόπο».
Μ’ αυτά τα λόγια ξεκινά ο Σάββας Ξηρός ένα κείμενο – ανοιχτή επιστολή, το οποίο -όπως σημειώνει- «απευθύνεται σε κάθε πολίτη, που διαβάζοντάς το θα θεωρήσει ότι θίγεται το κύρος των αξιών μιας ευνομούμενης πολιτείας». Είναι ένα συγκλονιστικό κείμενο, μια κραυγή από τον τάφο, ενός ανθρώπου που είναι καταδικασμένος στην απομόνωση της απομόνωσης, όπως χαρακτηριστικά γράφει.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, που επιμελώς προσπαθούν να κρύψουν πίσω από τα ψηλά ντουβάρια των φυλακών Κορυδαλλού. Οι πολιτικοί κρατούμενοι για τις υποθέσεις 17Ν και ΕΛΑ είναι απομονωμένοι από την υπόλοιπη φυλακή. Σε δυο ομάδες (πέντε στις ανδρικές φυλακές και οι υπόλοιποι στις γυναικείες), σε υπόγεια κελιά, σε ασφυκτικά προαύλια, χωρίς δυνατότητα να επισκεφτούν τους κοινόχρηστους χώρους της φυλακής και να έρθουν σε επικοινωνία με άλλους κρατούμενους. Μέσα σ’ αυτή την απομόνωση, ο πολυτραυματίας Σάββας Ξηρός βιώνει μια δεύτερη απομόνωση, εξαιτίας της κατάστασης της υγείας του, που έχει χειροτερεύσει. Σχεδόν τυφλός, σχεδόν κουφός, ανήμπορος να αυτοεξυπηρετηθεί. Γράφει στην ανοιχτή επιστολή του:
«Αναζητώντας πρόσβαση προς την υγεία, αλλά και αναρωτώμενος τί πρόβλεψη υπάρχει για κάποιον στην κατάστασή μου που δικάζεται ή φυλακίζεται, τον Ιανουάριο του 2005 κατέθεσα μία αναφορά προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Λινό, στην οποία αναφέρω δύο από τους βασικούς λόγους της δήλωσης διαμαρτυρίας – παραίτησης από το εφετείο, το ότι δικάστηκα τυφλός (χωρίς να έχω διαβάσει ούτε μία γραμμή της δικογραφίας) και κουφός (προσπαθώντας να μάθω τι γίνεται στη δίκη από το διπλανό μου), προβλήματα τα οποία επιπλέον σε συνδυασμό με τους μόνιμους πονοκεφάλους, ιλίγγους, αστάθεια, με κρατάνε σχεδόν καθηλωμένο στο κελί μου, αποκομμένο από κάθε ομαδική ή ατομική δραστηριότητα, σε μια απομόνωση μέσα στην απομόνωση. Η αναφορά αυτή χρεώθηκε στον εισαγγελέα που χειρίζεται την υπόθεση Καρούτσο και έκτοτε αγνοείται η τύχη της…».
Ο Σ. Ξηρός δεν ζητά ελεημοσύνη. Διεκδικεί το δικαίωμά του να πάει στο εφετείο, που ξεκινά στις 2 του Δεκέμβρη, αφού πρώτα φροντίσει στοιχειωδώς την υγεία του. Να κάνει όχι μόνο εξετάσεις αλλά και απαραίτητες ιατρικές επεμβάσεις, για να μη γίνει ερήμην του και το δεύτερο δικαστήριο. Κατέθεσε την αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής τον προηγούμενη Μάρτη. Προκλητικά και παράνομα ο εισαγγελέας Καρούτσος αρνήθηκε να την εισάγει στο Πενταμελές Εφετείο. Χρειάστηκαν παρεμβάσεις στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για να εκδικαστεί η υπόθεση, αφού χάθηκαν 6 ολόκληροι μήνες.
Την ερχόμενη Τετάρτη, 5 Οκτώβρη, η αίτηση του Σ. Ξηρού θα δικαστεί στο Πενταμελές Εφετείο Αναστολών (4ος όροφος στο κτίριο του Εφετείου, Κυρίλλου Λουκάρεως, πίσω από τον Αρειο Πάγο). Είναι απαραίτητο η αλληλεγγύη στον πολιτικό κρατούμενο να εκφραστεί και με μαζική παρουσία στην αίθουσα του δικαστήριου. Η υπόθεση θα έχει αριθμό 1 ή 2 και η προσέλευση πρέπει να γίνει όχι αργότερα από τις 9 το πρωί.