♦ Ταξική κατάντια
Οι υπό απόλυση εργάτες της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων αποδοκίμασαν το νομάρχη Καβάλας και το νέο υπουργό Μακεδονίας-Θράκης, βουλευτή Καβάλας, ενώ χειροκρότησαν και επευφήμισαν τον απερχόμενο υπουργό, βουλευτή Θεσσαλονίκης, και το νομάρχη Θεσσαλονίκης. Ο λόγος; Θεώρησαν ότι οι δύο πρώτοι εργάστηκαν για να κλείσει το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης και να μείνει ανοιχτό αυτό της Καβάλας, ενώ οι δυο τελευταίοι προσπάθησαν για το αντίθετο (δηλαδή, για… αναλογικές απολύσεις εργατών από τα δυο εργοστάσια).
Πώς να το χαρακτηρίσεις αυτό, εκτός από ταξική κατάντια; Εργάτες γίνονται όμηροι των πολιτικάντηδων, χωρίς να βλέπουν την ταξική ουσία. Χρόνια δούλεψε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία για να οδηγήσει τα πράγματα σ’ αυτή την κατεύθυνση, με τις «δημιουργικές» προτάσεις της. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε τώρα. Οι εργάτες, αντί να είναι ενωμένοι κάτω από το σύνθημα «κανένας απολυμένος», έχουν χωριστεί σε Καβαλιώτες και Θεσσαλονικείς.
♦ Εξαγνισμός
Με μια μελετημένη επικοινωνιακή εκστρατεία ο Διώτης και οι προϊστάμενοί του επιδιώκουν τον εξαγνισμό του εισαγγελέα που το όνομά του έχει συνδεθεί με το «έγκλημα του Ευαγγελισμού» (με θύμα τον Σάββα Ξηρό) και το στήσιμο των υποθέσεων 17Ν και ΕΛΑ. Ο Διώτης εμφανίζεται ως ο δικαστικός που διερευνά σε βάθος την υπόθεση Τσαλικίδη, την ίδια στιγμή που καθοδηγεί ένα όργιο παράνομων συλλήψεων πολιτών, που οδηγούνται σιδηροδέσμιοι και ανακρίνονται ως… μάρτυρες για την υπόθεση της ληστείας στην οποία τραυματίστηκε και συνελήφθη ο Γ. Δημητράκης. Περιμένετε λίγες μέρες, να δείτε πως θα κλείσει η υπόθεση Τσαλικίδη και θα καταλάβετε για ποιο λόγο ανατέθηκε στο Διώτη αυτή η υπόθεση. Στο μεταξύ, να θυμόσαστε ότι πριν το Διώτη την είχε χειριστεί και την είχε κλείσει ο Διόσκουρός του, ο πρώην διοικητής της Αντιτρομοκρατικής Σ. Σύρρος.
♦ Πειθήνιοι
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν μαζί (ΚΚΕ και ΣΥΝ καταψήφισαν) την τροπολογία για την καθιέρωση της τρίτης Κυριακής του Γενάρη ως «ημέρας μνήμης των θυμάτων της τρομοκρατίας». Προς στιγμήν φάνηκε ότι το ΠΑΣΟΚ θα καταψήφιζε, γιατί ο Κ. Γείτονας διαφοροποιήθηκε, δηλώνοντας ότι «εξυπηρετούμε αυτούς που θέλουν να επιβάλουν μια νέα τάξη πραγμάτων», δηλαδή ουσιαστικά κατήγγειλε την υπουργό Παιδείας και την κυβέρνηση ότι προωθούν την πολιτική των Αμερικάνων. Λίγο αργότερα, όμως, ήρθε ο Μαγκριώτης, αφού προφανώς επικοινώνησε με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, και δήλωσε ότι το ΠΑΣΟΚ υπερψηφίζει την τροπολογία, προσθέτοντας ότι «ο πρόεδρος και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γ. Παπανδρέου κάνει αγώνα και κατά της τρομοκρατίας και κατά της παγκόσμιας φτώχειας και ανέχειας που γεννάει τέτοια φαινόμενα».
Μπορεί να βρίσκεται στην αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ, όμως σ’ αυτά τα ζητήματα δεν χωράει ξεστράτισμα από τη γραμμή του «παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
♦ Τα κεφάλια μέσα
Οταν η υπόθεση των υποκλοπών ήταν στο φόρτε της, ο Μεϊμαράκης βγήκε στην τηλεόραση και δήλωσε ότι κατά τη διάρκεια της Ολυμπιάδας γίνονταν νόμιμες παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων για λόγους «υπέρτατου εθνικού συμφέροντος». Η κυβέρνηση, είπε, υλοποίησε εκκρεμείς συμφωνίες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Βγήκαν, τότε, οι πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ Χρυσοχοΐδης και Φλωρίδης και δήλωσαν ότι δεν υπήρξαν τέτοιες συμφωνίες. Πήρε το μήνυμα ο Μεϊμαράκης και γύρισε την πλάκα, δηλώνοντας ότι δεν εννοούσε αυτό και ότι αναφερόταν σε «πιθανά σενάρια» και όχι σε γεγονότα που γνωρίζει. Ποιο ήταν το μήνυμα; Οτι οι παρακολουθήσεις εκείνες έγιναν σε κενό νομικού πλαισίου, έγιναν με μυστικές συμφωνίες με τους Αμερικάνους και γι’ αυτό δεν πρέπει κανείς να τις επιβεβαιώνει. Το ΠΑΣΟΚ δεν κατήγγειλε ποτέ την κυβέρνηση της ΝΔ για μαζικές παρακολουθήσεις την περίοδο της Ολυμπιάδας, γι’ αυτό και η ΝΔ δεν πρέπει να μιλά για τις μυστικές συμφωνίες που βρήκε έτοιμες από το ΠΑΣΟΚ και αυτή υλοποίησε.
♦ Περιβαλλοντικά
Αχ, αυτό το «περιβάλλον» του Καραμανλή. Αυτό τα φταίει όλα. Και πάντα υπάρχει ένας Θόδωρος στο καραμανλικό περιβάλλον. Ο παλιός δεν κατηγορήθηκε ποτέ για πολιτικές παρεμβάσεις, ο καινούργιος όμως δέχεται όλα τα πυρά «αντ’ Αυτού». Βγήκαν, λοιπόν, στο αντάρτικο και ο Πανάρας και ο Αρούλης (ο Σπηλιωτόπουλος ντε) και κατηγορούν το Ρουσόπουλο, ο πρώτος ότι τον «έφαγε» από υπουργό και ο δεύτερος ότι εμπόδισε την υπουργοποίησή του. Και γιατί τον Ρουσόπουλο και όχι τον Καραμανλή; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί τον Ρουσόπουλο θα βρουν μπροστά τους στις επόμενες εκλογές ως συνυποψήφιο και ανταγωνιστή στο λάκκο των λεόντων της Β’ Αθήνας. Και οι δυο βλέπουν ότι είναι μάλλον απίθανο να μπουν στην κυβέρνηση στη διάρκεια αυτής της θητείας, φιλοδοξούν όμως να ξεπεράσουν το Ρουσόπουλο στις εκλογές. Αυτή θα είναι η δικαίωσή τους.
♦ Πρόκληση και αλαζονεία
Μια ολόκληρη σελίδα παραχώρησε η «Ελευθεροτυπία» στον αμερικανό πρεσβευτή Τσαρλς Ρις, για να μας εξηγήσει πως το Γκουαντάναμο είναι ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων στο οποίο τηρείται και το δίκαιο του πολέμου και οι ανθρωπιστικές αρχές. Καλά έκανε και του την παραχώρησε τη σελίδα η εφημερίδα. Γιατί με την αλαζονεία και την προκλητικότητα που ανέδιδε το κείμενο ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα πρέπει σίγουρα να ανέβηκε μερικούς πόντους. Αλλωστε, στην αντικρινή σελίδα δημοσιευόταν ρεπορτάζ το οποίο περιλάμβανε δηλώσεις του Κόφι Ανάν («αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να κλείσει το Γκουαντανάμο»), του Τόνι Μπλερ («ανωμαλία με την οποία κάποια στιγμή θα πρέπει να ασχοληθούμε») και ανώτατου κυβερνητικού αξιωματούχου της Γερμανίας («θα ήταν προς το συμφέρον των Αμερικανών να κλείσουν το Γκουαντανάμο αμέσως μόλις είναι δυνατόν, στην πραγματικότητα αμέσως τώρα»). Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον κ. πρέσβη για την αλαζονεία και τον κυνισμό του. Αυτός ίσως να νομίζει ότι με το άρθρο του έκανε προπαγάνδα υπέρ των αμερικάνικων θέσεων, στην πραγματικότητα όμως πέτυχε το αντίθετο. Πράγμα που, άλλωστε, αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι τα εγχώρια παπαγαλάκια της πρεσβείας, που γνωρίζουν την πραγματικότητα στην Ελλάδα, «ποιούν την νήσσαν» στο συγκεκριμένο θέμα.
Καταλάβατε γιατί στην Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να διαχωριστεί η Εκκλησία από το κράτος; Οταν ο Αλογοσκούφης, υπουργός με κοσμοπολίτικες αντιλήψεις, φορέας των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων στην οικονομική διαχείριση, που δε λογαριάζει το λεγόμενο πολιτικό κόστος και δεν γυρίζει στους καφενέδες για να μαζέψει «κουκιά», σκύβει και φιλάει το χέρι του Χριστόδουλου σαν νεωκόρος ορεινού χωριού…
♦ Απορία ψάλτου βηξ…
Συνέντευξη στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» του Ρομπέρτο Μπερτολίνι, επιδημιολόγου και διευθυντή του Ειδικού Προγράμματος Υγείας και Περιβάλλοντος του ΠΟΥ, που εδρεύει στη Ρώμη. Αναφέρεται στη γρίπη των πτηνών και ενοχοποιεί αποκλειστικά τα άγρια αποδημητικά πτηνά. Αναφερόμενος στους κινδύνους λέει πως οι ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι σαν την Τουρκία: «Για παράδειγμα στην Ιταλία το φαινόμενο των μικρών οικογενειακών μονάδων που εκτρέφουν πουλερικά ελευθέρας βοσκής είναι περιορισμένο, και αυτό είναι κάτι που ευνοεί την αντιμετώπιση της νόσου».
Είναι δυνατόν ένας επιστήμονας με τόσο υπεύθυνο πόστο να αγνοεί το γεγονός ότι επί σειρά ετών, από τα τέλη του 1999, η Ιταλία μαστίστηκε από ευρύτατες επιδημίες της γρίπης των πτηνών, που προκάλεσαν διαδοχικές αποφάσεις της Κομισιόν για την αντιμετώπισή τους; Τα σχετικά στοιχεία, αντλημένα από επίσημα κοινοτικά έγγραφα, έχουν παρατεθεί σε προηγούμενα φύλλα της «Κόντρας» και ασφαλώς τα γνωρίζει ο σινιόρε Μπερτολίνι. Τα παρακάμπτει, όμως, γιατί «οσμίζεται» ποια θα είναι η επόμενη ερώτηση: Αφού στην Ιταλία είναι όντως περιορισμένο το φαινόμενο των μικρών οικόσιτων ομάδων και ιδιαίτερα διαδεδομένο το φαινόμενο των μεγάλων οργανωμένων μονάδων, στις οποίες τα πουλερικά είναι έγκλειστα και επομένως δεν έρχονται σε καμιά επαφή με τα άγρια αποδημητικά πτηνά, πώς εξηγούνται οι τόσο πλατιές και τόσο επίμονες επιδημίες της γρίπης; Μήπως η αναφορά στα αποδημητικά πτηνά είναι η εύκολη εξήγηση, πίσω από την οποία κρύβονται άλλοι λόγοι, που έχουν να κάνουν με τη μεγάλη καπιταλιστική πτηνοτροφία και τα πρότυπα που αυτή ακολουθεί;