Κολλητές συνεντεύξεις του Σάββα Τσιτουρίδη και της Αννας Διαμαντοπούλου στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Καλούνται να απαντήσουν σε τρία ερωτήματα, σχετικά με τις συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις στη Γαλλία και το νόμο ντε Βιλπέν και απαντούν με πανομοιότυπο τρόπο. Ακόμα και με τις ίδιες εκφράσεις.
Το πρώτο ερώτημα είναι αν χρειάζονται και στην Ελλάδα μέτρα σαν κι αυτά της Γαλλίας. Ο Σάββας απαντά: «Οποιαδήποτε ενέργεια προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της ευελιξίας πρέπει να προχωρεί με συναινετικές διαδικασίες και με την ενίσχυση της ασφάλειας των εργαζομένων». Και η Αννα: «Εδώ και αρκετά χρόνια έχει θεσμοθετηθεί σε ευρωπαϊκό αλλά και εθνικό επίπεδο η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις ως κρίσιμο μέγεθος στη σημερινή ανταγωνιστική οικονομία. Βασική προϋπόθεση έχει το συνδυασμό της με την ασφάλεια – τη στρατηγική της “ευελφάλειας” (ευελιξία + ασφάλεια)».
Στο δεύτερο ερώτημα, αν προτιμούν άνεργο νέο ή άσχημα αμειβόμενο και ανασφάλιστο, ο Σάββας το παίζει βαρύς κι ασήκωτος: «Δεν μπορεί να υπάρχει για μας τέτοιο δίλημμα». Η Αννα, όμως, βγάζει όλο τον εκσυγχρονιστικό της οίστρο, δίνοντάς μας να καταλάβουμε ότι αυτά που είπε ο Γιωργάκης στο Λαύριο δεν του ξέφυγαν: «Η εύκολη απάντηση είναι ότι δεν αποδεχόμαστε τέτοιου είδους διλήμματα. Η ρεαλιστική απάντηση είναι ότι πρέπει να υπάρχουν ιδιαίτερα κίνητρα που θα διευκολύνουν την είσοδο των νέων στην αγορά εργασίας αντισταθμίζοντας την έλλειψη εμπειρίας, αλλά χωρίς αρνητικές διακρίσεις εις βάρος τους». Ποιος θα πάρει τα κίνητρα; Οι εργοδότες, φυσικά.
Ιδιαίτερη σημασία, όμως, έχει η κριτική της Διαμαντοπούλου στην κυβέρνηση ντε Βιλπέν: «Τόσο η κυβέρνηση Βιλπέν όσο και η κυβέρνηση Καραμανλή προωθούν αλλαγές χωρίς κοινωνικό διάλογο. Πρόκειται για θεμελιώδη διαφορά ανάμεσα στα συντηρητικά κόμματα και τη σοσιαλδημοκρατία».
Βλέπετε καμιά επί της ουσίας κριτική στο νόμο ντε Βιλπέν; Η μόνη διαφοροποίηση αφορά τη διαδικασία. Μάλιστα, αυτή τη διαφοροποίηση η Διαμαντοπούλου την αναγορεύει σε θεμελιώδη διαφορά. Μπορούμε έτσι πολύ καλά να καταλάβουμε τι εννοεί το ΠΑΣΟΚ, όταν μιλά για μεταρρυθμίσεις και κάνει κριτική στην κυβέρνηση, ότι δεν τις προωθεί αποφασιστικά, δεν έχει σχέδιο, ο πρωθυπουργός κρύβεται κ.λπ. Στην πραγματικότητα, το ΠΑΣΟΚ απευθύνεται στην κεφαλαιοκρατία και ζητά τη στήριξή της για να επανέλθει μια ώρα γρηγορότερα στην εξουσία, γιατί είναι αυτό που μπορεί να περάσει τα πιο σκληρά αντεργατικά μέτρα, χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι. Μέχρι στιγμής, βέβαια, και η ΝΔ τα καταφέρνει μια χαρά, όμως οι Πασόκοι αυτό μπορούν να «πουλήσουν». Πάντως, μετά την ευελφάλεια, μπορούμε να καθιερώσουμε και τον όρο Σαββάννα, από το Σάββας και Αννα.
