«Δεν υπάρχουν καλές στρατιωτικές επιλογές… Οταν προσπαθείς να σταθεροποιήσεις το Ιράκ και έχεις αυτά τα μακριά σύνορα μεταξύ Ιράν και Ιράκ και προσπαθείς να κρατήσεις τους Ιρανούς απ’ το να επεμβαίνουν στο Ιράκ, για να κρατήσεις την ιρακινή κυβέρνηση ζωντανή, δεν θα πρέπει να ξεκινήσεις ένα πόλεμο με τους Ιρανούς. Απλά αυτό δεν έχει λογική από γεωπολιτική σημασία…Το Ιράν πιστεύεται ότι προστατεύει τις πιο ευαίσθητες εγκαταστάσεις του, διασκορπίζοντας, θάβοντας και ενισχύοντάς τες, έχοντας διδαχτεί από την ισραηλινή επίθεση του 1981 στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Οσιράκ στο Ιράκ. Επομένως, τα κέρδη από χειρουργικές επιθέσεις σε ύποπτες πυρηνικές εγκαταστάσεις θα ήταν αβέβαια και προσωρινά».
Οι παραπάνω δηλώσεις του Τζέιμς Καραφάνο, ενός από τους αναλυτές του συντηρητικού αμερικάνικου «Heritage Foundation», που έγιναν σε ανύποπτο χρόνο (πριν από ενάμιση περίπου χρόνο), μας ήρθαν στο νου τη στιγμή που οι Αμερικάνοι έδειχναν τα δόντια τους στο Ιράν, επιμένοντας να ψηφιστεί το σχέδιό τους για την επιβολή κυρώσεων βασισμένων στο κεφάλαιο 7 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, που ανοίγει το δρόμο για ενδεχόμενο στρατιωτικό πλήγμα σε επόμενη φάση.
Οι Αμερικάνοι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι στην παρούσα φάση και για αρκετό χρονικό διάστημα είναι αδύνατη οποιαδήποτε σκέψη για επίθεση στο Ιράν. Ομως, αυτό δε σημαίνει ότι δε θα συνεχίσουν να πιέζουν το ιρανικό καθεστώς επισείοντας το μπαμπούλα του πολέμου, για να εντείνουν την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια στην περιοχή. Να παγώσουν τις οικονομικές σχέσεις επιζητούν, βλέποντας ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να σταματήσουν έστω και προσωρινά τις οικονομικές συμφωνίες του Ιράν και την υλοποίηση των συμβολαίων που έχει υπογράψει με πετρελαϊκές εταιρίες.
Ομως τα αμερικάνικα σχέδια σκάλωσαν στην αποτυχία των υπουργών Εξωτερικών των πέντε μόνιμων μελών του Σ.Ασφαλείας του ΟΗΕ (ΗΠΑ, Ρωσίας, Γαλλίας, Βρετανίας και Κίνας) και της Γερμανίας, που συναντήθηκαν στο Μανχάταν την περασμένη Τρίτη, να συμφωνήσουν στο πώς θα διευθετηθεί η ιρανική κρίση, γι’ αυτό και οι Αμερικάνοι το έπαιξαν πιο… διπλωματικά και ο Μπους εμφανίστηκε να δηλώνει ότι «η διπλωματική λύση παραμένει η σημαντικότερη εκδοχή», ενώ η Βρετανίδα νέα υπουργός Εξωτερικών Μάργκαρετ Μπέκετ δήλωσε ότι δεν τίθεται θέμα στρατιωτικής δράσης. Σύμφωνα με τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών, θα χρειαστούν ακόμα δυο βδομάδες για να καταλήξουν σε μια κοινά αποδεκτή απόφαση που δεν υπάρχει περίπτωση ούτε να υπονοεί χρήση στρατιωτικής βίας.
Το σκοτσέζικο ντους συνεχίζεται, λοιπόν, στο Ιράν, που με μία έξυπνη προπαγανδιστική κίνηση του προέδρου Αχμαντινετζάντ αιφνιδίασε την Ουάσινγκτον, με την επιστολή του που απορρίφθηκε μετά βδελυγμίας από τον Λευκό Οίκο ως αντίθετη στην κατεύθυνση διπλωματικής λύσης. Μια επιστολή που έκανε σφοδρή κριτική στην αμερικάνικη πολιτική σε όλα τα επίπεδα (από τον πόλεμο κατά του Ιράκ και τη στήριξη στο Σιωνισμό, μέχρι την αμερικάνικη πολιτική στην Παλαιστίνη, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική).
