♦ «Ο Φαμπρίτσιο Γκάτι ζητούσε δουλειά. “Μπορώ να σε πάρω, αλλά αύριο”, του είπε ο επιστάτης. “Εχεις καμία φίλη; Φέρε μία φίλη σου για το αφεντικό, θα σου δώσει δουλειά αμέσως. Οποια κοπέλα να ‘ναι”… Μια εβδομάδα αργότερα, βρισκόταν ξανά στο γραφείο του, στο πλούσιο Μιλάνο και περιέγραφε σε ένα πολυσέλιδο συγκλονιστικό άρθρο τις συνθήκες ζωής και εργασίας στον ιταλικό τρίτο κόσμο. Ο Γκάτι αξύριστος και με καρό πουκάμισο βρέθηκε στην επαρχία Πούλια της Νότιας Ιταλίας την εποχή της συγκομιδής της ντομάτας. “Υπνος σε τρώγλες, στις οποίες δε θα πήγαιναν να κοιμηθούν ούτε τα αδέσποτα, χωρίς νερό, ρεύμα, τουαλέτα. Δουλειά από τις έξι το πρωί ως τις δέκα το βράδυ για να πληρωθείς, αν πληρωθείς, 15-20 ευρώ την ημέρα. Οποιος διαμαρτύρεται τρώει ξύλο. Κάποιος που πήγε στην αστυνομία ανακάλυψε τι σημαίνει ο νόμος Μπόσι – Φίνι. Τον συνέλαβαν γιατί τα χαρτιά του δεν ήταν εντάξει… Για “ενοίκιο” κρεβατιού στην τρώγλη πληρώνουν 50 ευρώ τον μήνα, για μεταφορά δέκα λεπτών με το αυτοκίνητο στο χωράφι 5 ευρώ την ημέρα”». Το ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή». Το αφιερώνουμε εξαιρετικά σε κείνους που έχουν μετατρέψει σε… όραμα τη «σύγκλιση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο». Σε κείνους που παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους με τρύπια οράματα, για να σώσουν τον καπιταλισμό.
♦ Το κλάμα του παπαγάλου (όταν μένει νηστικός;): «Πριν από πέντε χρόνια σαν σήμερα ήμασταν όλοι Αμερικανοί… Σήμερα πέντε χρόνια αργότερα, η κατάσταση έχει ανατραπεί ολοσχερώς. Η Αμερική ανέλαβε τον ρόλο του επιτιθέμενου, η συμπάθεια και η συμπαράσταση έχουν στερέψει σε όλον τον πλανήτη, ή ακόμη χειρότερα, παραχώρησαν τη θέση τους στο μίσος… Με αυτήν την Αμερική κανένας πολιτισμένος άνθρωπος δεν αισθάνεται να έχει κάτι κοινό» (Πρετεντεράκος στο «Βήμα»).
♦ Δεν είναι καιρός, κύριε Καραμανλή, να επανέλθει στις τάξεις της ΝΔ ο γίγαντας Βαγγέλης Πολύζος, που τον καρατομήσατε άδικα κι αστόχαστα, επειδή είπε ότι σε όλους τους πολιτικούς χώρους υπάρχουν άνθρωποι που «τα πιάνουν»; Και να του ζητήσετε και μια συγνώμη του ανθρώπου για την ταλαιπωρία που τον υποβάλλατε και την οποία με τόση καρτερικότητα υπέμεινε.
♦ Καλά λένε ότι ο βήχας, ο έρωτας και –προπαντός- το χρήμα δεν κρύβονται. Ο «Δρ. Πάνος Α. Ευσταθίου, Ορθοπαιδικός Χειρουργός, Ειδικός Σύμβουλος Υπουργού Υγείας, Διοικητής Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας, Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος» (αυτή είναι η υπογραφή του) μας έστειλε μια πρόσκληση με την οποία μας κάλεσε (όπως και πολλούς άλλους δημοσιογράφους, προφανώς) σε κυριλέ εστιατόριο της Νέας Ερυθραίας «για νέες ιδέες, σκέψεις και πιθανή είδηση». Εμείς δεν πήγαμε, βέβαια, αλλά είμαστε σίγουροι ότι το φαγητό ήταν καλό και τα ποτά «καθαρά». Εχεις λεφτά; Χτίζεις καριέρα.