Θυμόσαστε την κατηγορηματική δήλωση του Παπανδρέου στη ΔΕΘ, ότι το Μνημόνιο τελειώνει το 2013; Λίγο αργότερα, πληροφορηθήκαμε από τον Στρος-Καν, ότι η κυβέρνηση εδώ και μήνες παζαρεύει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων από το μηχανισμό «στήριξης». Ο Παπακωνσταντίνου το επιβεβαίωσε, επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ, αλλά δεν παρέλειψε να συμπληρώσει, ως γνήσιος Γκεμπελίσκος, ότι η επιμήκυνση δεν σημαίνει νέο Μνημόνιο, αλλά θα δοθεί ως «επιβράβευση» για τις προσπάθειες της κυβέρνησης και του ελληνικού λαού!
Εκτοτε, η κουβέντα για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής επισημοποιήθηκε. Το θέμα έθεσε και επίσημα ο Παπανδρέου στον Σαρκοζί, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Παρίσι, όπως ο ίδιος δήλωσε, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι ο Σαρκοζί είναι θετικός. Πάντοτε, όμως, οι σχετικές αναφορές συμπληρώνονταν με την «επιβράβευση». Μέχρι που ήρθε ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, ο τέως υπουργός του ΠΑΣΟΚ Π. Ρουμελιώτης, να μιλήσει ευθέως για νέο Μνημόνιο (σε εκδήλωση που έγινε στη Θεσσαλονίκη). Το νέο Μνημόνιο ο Ρουμελιώτης το θεωρεί δεδομένο: «Στο πλαίσιο του Μνημονίου η αποπληρωμή ξεκινά από το 2013. Αν πεις ότι θέλω να παρατείνω κατά 3 ή 5 χρόνια την έναρξη αποπληρωμής, αυτό σημαίνει ότι θα υπογράψεις ένα καινούργιο Μνημόνιο», είπε, ενώ στη συνέχεια προσπάθησε να το γλυκάνει λίγο: «Δεν σημαίνει όμως ότι το περιεχόμενο του Μνημονίου θα είναι το ίδιο με το περιεχόμενο του σημερινού, διότι μέχρι τότε θα έχουν γίνει πολλά πράγματα προς την κατεύθυνση της εξυγίανσης». Ο Ρουμελιώτης απογοήτευσε όσους ενδεχομένως φαντάζονται νέες διαπραγματεύσεις, από μηδενική βάση: «Ανάλογα με την ημερομηνία της συμφωνίας επιμήκυνσης, αυτόματα μετατρέπεται το Μνημόνιο σε ένα πρόγραμμα με μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Υπάρχει διαδικασία σχεδόν αυτόματη».
Ο εκπρόσωπος στο ΔΝΤ, του οποίου τη θητεία ανανέωσε η κυβέρνηση Παπανδρέου, διότι είναι και κολλητός του Στρος-Καν από τα χρόνια του Παρισιού, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα: «Το ΔΝΤ εδώ και αρκετό καιρό ήταν υπέρ της επιμήκυνσης. Κάποιες άτυπες συζητήσεις έχουν γίνει και στην ΕΕ. Δεν έχουν ωριμάσει ακόμη οι συνθήκες, ώστε να γίνει αποδεκτή αυτή η πρόταση από όλα τα μέλη της Ευρωζώνης. Πεποίθησή μου είναι ότι αυτό θα γίνει αργά ή γρήγορα, κατά πάσα πιθανότητα θα συνδυαστεί με το νέο μηχανισμό “ελεγχόμενης χρεοκοπίας”, που θα συζητηθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το Δεκέμβριο». Κατέθεσε, δε, και την προσωπική του άποψη, ότι η επιμήκυνση μπορεί να δοθεί και από τη Γερμανία, που φέρεται να αντιδρά, ως αντάλλαγμα για τη θετική ψήφο της Ελλάδας στο γερμανικό σχέδιο για την «ελεγχόμενη χρεοκοπία».
Ο Ρουμελιώτης σίγουρα δεν μίλησε τυχαία. Είναι αυτός που ανέλαβε να ρίξει πρώτος στην πιάτσα το επερχόμενο –ίσως πιο σύντομα απ’ όσο φανταζόμαστε– νέο Μνημόνιο, που θ’ αλυσοδέσει τον ελληνικό λαό μέχρι το 2020. Αλλωστε, μια μέρα μετά τον Ρουμελιώτη, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν οι τροϊκανοί, ο Πολ Τόμσεν (ΔΝΤ) άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο για ένα νέο δάνειο και ένα νέο Μνημόνιο, αν η Ελλάδα δεν καταφέρει «να βγει στις αγορές». Πώς, όμως, να «βγει στις αγορές» η ελληνική κυβέρνηση, όταν το 2014 θα χρωστάει περισσότερα απ’ αυτά που χρωστούσε το 2010;
