♦ Γραφειοκρατική αλητεία
Εγραφε στο κύριο άρθρο της την προηγούμενη βδομάδα η «Κ» αναφερόμενη στο «αίτημα» της ΓΣΕΕ για «σταδιακή επιστροφή όλης της ζημιάς που προκλήθηκε διαχρονικά στα αποθεματικά»: «Μήπως άλλαξαν θέση; Μήπως κάνουν την αυτοκριτική τους που υπέγραψαν αυτόν τον κατάπτυστο και ληστρικό νόμο; (σ.σ. το νόμο Ρέππα-Χριστοδουλάκη, με τον οποίο συμφώνησαν στη διαγραφή όλων όσων είχαν ληστευθεί από τα Ταμεία τις προηγούμενες δεκαετίες). Οχι, δεν γίνονται θαύματα. Οι αναφορές αυτές είναι ο όρος που έθεσε η ΔΑΚΕ για να σταματήσει το “αντάρτικο”, να επανέλθει στο προεδρείο της ΓΣΕΕ και να μην αποχωρήσει από άλλα προεδρεία. Να υπάρξουν αιχμές ενάντια και στις προηγούμενες κυβερνήσεις και όχι μόνο τη σημερινή, αυτό ζήτησε η ΔΑΚΕ και το αίτημά της έγινε δεκτό. Γιατί κανένας στους κόλπους της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας δεν ενδιαφέρεται για τη ληστεία των Ταμείων».
Και πριν ο πετεινός λαλήσει τρεις φορές, ήρθε με τον πιο επίσημο τρόπο η ίδια η ηγεσία της ΓΣΕΕ να επιβεβαιώσει του λόγου (μας) το αληθές. Στο Δελτίο Τύπου που εξέδωσε η ΓΣΕΕ την παραμονή της απεργίας (Δευτέρα), βάσει του οποίου θα διαμορφώνονταν τα ρεπορτάζ των εφημερίδων την άλλη μέρα και των ραδιοτηλεοπτικών μέσων την ίδια μέρα, το σχετικό «αίτημα» άλλαξε άρδην και διατυπώθηκε ως εξής: «Να επιστρέψουν τα λεφτά στα ταμεία μας. Να σταματήσει η διαχρονική λεηλασία αποθεματικών και δικαιωμάτων μας». Αρα, λεφτά ζητούν μόνο για τα δομημένα ομόλογα. Τα υπόλοιπα πάνε «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Σέβονται απολύτως την υπογραφή που έβαλαν κάτω από το νόμο των Ρέππα-Χριστοδουλάκη, με τον οποίο χάρισαν πάνω από 30 τρισ. δραχμές καταληστευμένα αποθεματικά μόνο του ΙΚΑ.
♦ Μάρτυρας
Και για να μη νομίσει κανένας ότι το παρατραβάμε (μολονότι το ρεπορτάζ που προηγήθηκε δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες), επικαλούμαστε ως αδιάψευστο μάρτυρα έναν από τους πιο πιστούς συνεργάτες της ΓΣΕΕ, έναν βαμμένο Πασόκο. Ιδού πώς περιέγραψε στην «Ελευθεροτυπία» (14.5.07) το περιεχόμενο της απεργίας ο Χρ. Μέγας:
Τίτλος: «Κλειστόν λόγω δομημένου…»
Πρόλογος: «Στο κυνήγι της… κρυμμένης μίζας μπαίνουν αύριο τα συνδικάτα με τη γενική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και κεντρικό αίτημα: Φέρτε πίσω τα λεφτά στα Ταμεία».
Βλέπετε πουθενά αίτημα για «σταδιακή επιστροφή όλης της ζημιάς που προκλήθηκε διαχρονικά στα αποθεματικά»; Εννοείται πως τίποτα τέτοιο δεν υπάρχει σε όλο το κομμάτι. Μόνο τα δομημένα.
♦ «Σκληρό ροκ»
«Η κυβέρνηση, με ενορχηστρωτή τον ίδιο τον πρωθυπουργό, επιμένει στην προσπάθεια συγκάλυψης». «Πώς μπορεί να κυβερνηθεί μια χώρα με πρωθυπουργό που μόνη μέριμνά του πια είναι να συγκαλύψει τους ενόχους συνεργάτες του για να καλύψει τον εαυτό του;».
Πυκνώνει τις προσωπικές επιθέσεις κατά Καραμανλή ο Γιωργάκης. Πριν μερικούς μήνες τον κατηγορούσε απλώς ότι κρύβεται στο γυάλινο πύργο του Μαξίμου. Τώρα τον καταγγέλλει ως συνένοχο των υπουργών του. Εκλογές έχουν μυρίσει, ο Λαλιώτης επανήλθε μετά βαΐων και κλάδων, το «σκληρό ροκ» στην ημερήσια διάταξη. Είναι, βέβαια, λίγο φάλτσος ο Γιωργάκης (θυμίζει μαθητή του Δημοτικού που προσπαθεί να διαβάσει ξένο κείμενο), αλλά αυτόν τον αρχηγό έχουν οι Πασόκοι, μ’ αυτόν θα πορευτούν.
♦ Στεγνό καθάρισμα
Ανοιξε και πάλι το στόμα του ο Μητσοτάκης και τράβηξε στον Καραμανλή ένα στεγνό καθάρισμα που ήταν όλο δικό του. Είπε στην «Καθημερινή της Κυριακής» (13.5.07):
«Στη σημερινή κυβέρνηση, όπως άλλωστε πάντοτε συνέβαινε, υπάρχουν φαινόμενα ανθρώπων που έχουν κουραστεί, κάποιων υπουργών που έχουν συμπεριφορές οι οποίες ενοχλούν τους πολίτες και θεωρούν το υπουργείο φέουδο. Ενα ταρακούνημα της κυβέρνησης αυτή την ώρα ασφαλώς δεν θα έβλαπτε. Ο ανασχηματισμός, ιδίως αν είναι βαθύς, είναι ασφαλώς ο σίγουρος τρόπος για να σταματήσει η εκλογολογία, η οποία είναι βέβαιο ότι βλάπτει όχι μόνο την οικονομία, αλλά και τη χώρα».
Ουσιαστικά, αποκαλεί τον Καραμανλή ανίκανο, λέγοντάς του ότι ή εκλογές έπρεπε να είχε προκηρύξει ή ανασχηματισμό να κάνει και πάντως όχι να βαδίσει με το σημερινό κυβερνητικό σχήμα. Τι τον θέλει ο Μητσοτάκης τον ανασχηματισμό; Δεν ξέρει, αυτός που έχει φάει την πολιτική με το κουτάλι, ότι οι εκλογές θα γίνουν το αργότερο τον Οκτώβρη; Ζητάει υπουργούς ενός πενταμήνου, στο οποίο δυο μήνες θα είναι καλοκαίρι και ένας μήνας προεκλογική περίοδος; Ε, να μη γίνει κι ο Κυριάκος υφυπουργός, να πάει με άλλον αέρα στις εκλογές το παιδί; Αν τον κάνει υφυπουργό ο Καραμανλής, τότε ο Μητσοτάκης θα ζητάει οι εκλογές να γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Κι ας σέρνεται στο μεταξύ η κυβέρνηση. Αλλωστε, όσο σέρνεται η κυβέρνηση τόσο πλησιάζει η ώρα της Ντόρας.
ΥΓ: Ο Μητσοτάκης δεν είχε κάνει το 1990-93 υφυπουργό τον βουλευτή τότε Κ. Καραμανλή, διότι -όπως έχει πει- δεν τον θεωρούσε ώριμο. Ο Καραμανλής, όμως, πρέπει να κάνει υφυπουργό τον πρωτοεκλεγέντα Κυριάκο. Δεν παίζεται ο Δρακουμέλ…
♦ Πάντα χωρίς ντροπή
Ο αναγνώστης του «Πριν» πληροφορείται ότι στη δίκη της 17Ν οι δικαστές «φάνηκαν “μεγαλόψυχοι” σε όσους συνεργάστηκαν ώστε να στηρίξουν το κατηγορητήριο και να καταδικάσουν άλλους κατηγορούμενους. Το δικαστήριο αναγνώρισε το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μεταμέλειας στον Θ. Σερίφη, ο οποίος ελπίζει σε σύντομη αποφυλάκιση. Ο επίσης συνεργαζόμενος Σωτ. Κονδύλης πέτυχε να του αναγνωριστεί το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μεταμέλειας και πέτυχε την απαλλαγή του για τρεις απόπειρες φόνου. Αλλοι κατγορούμενοι όπως ο Χρ. Ξηρός και ο Κ. Τέλιος δεν πέτυχαν σημαντική μείωση των ποινών τους»!
Ωστε έτσι, οι συνεργαζόμενοι στη δίκη ήταν ο Θωμάς, ο Κονδύλης, ο Χριστόδουλος και ο Τέλλιος! Απ’ αυτούς ευνοήθηκαν μόνο οι δύο πρώτοι. Τι σημασία έχει που το ελαφρυντικό είχε αναγνωριστεί από την πρώτη δίκη; Τι σημασία έχει που ο Κονδύλης είχε φορτωθεί τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας που ο ίδιος ο Σάββας Ξηρός στην πρώτη δίκη είχε δηλώσει ότι δεν είχε καμιά σχέση; Τι σημασία έχει που ο Χριστόδουλος έδωσε σκληρή μάχη και αποχώρησε από τη δίκη όταν τον φίμωσαν, ενώ ο Τέλλιος είχε αποφυλακιστεί για λόγους υγείας μετά την πρώτη δίκη (όχι και ο Σάββας, όμως). Τι σημασία έχει που ο Τσελέντης απουσιάζει εντελώς από το δημοσίευμα; Το μόνο που ενδιέφερε το συντάκτη του «Πριν» ήταν να βγάλει το άχτι του ενάντια στον Κονδύλη (γι’ αυτό και δεν του συμπαραστάθηκαν, εν αντιθέσει με τους συναδέλφους του στην Amstel). Αυτός ήταν ο στόχος και η πλαισίωση με άλλα ονόματα έγινε με τη γνωστή μέθοδο του κιτρινισμού.
♦ Σκυλάκια
Το συγκρότημα Αλαφούζου έκανε μια διαφημιστική καμπάνια για να καθαρίσει (υποτίθεται) τον Κηφισσό. Κι έτρεξαν σαν σκυλάκια πολιτικοί, καλλιτέχνες και κρατικοί παράγοντες να συνδράμουν το… κοινωνικό έργο ενός καπιταλιστικού συγκροτήματος. Εννοείται, βέβαια, πως το συγκρότημα Αλαφούζου δε δίνει δεκάρα τσακιστή για τον Κηφισσό, που ήδη έχει αρχίσει να επανέρχεται στην… προ καθαρίσματος εποχή. Τη διαφήμισή του ήθελε να κάνει και ταυτόχρονα να μετρήσει τη δύναμή του στο «λόμπινγκ» (όπως λένε οι Αμερικάνοι).
♦ Προεκλογικοί τριγμοί
Την έκανε από την ΚΕΔΑ ο Μήτσο Ντε Νίρο (κατά κόσμον Μήτσος Κωστόπουλος), διότι «δεν θέλω τώρα στα ξεκούδουνα να γίνω ένας καλός (έστω) σοσιαλδημοκράτης». Η πολυσέλιδη επιστολή αποχώρησής του περιγράφει σπαρταριστά επεισόδια που έλαβαν χώρα στο περιβόλι του ΣΥΡΙΖΑ και εκθέτουν όχι μόνο την ηγεσία του ΣΥΝ αλλά και τους «κόκκινους» και «ροζ» συμμάχους της. Αναζητήστε την στο διαδίκτυο.
♦ Τα κεφάλια κάτω
Σε μια στιγμή ρητορικής έξαρσης στη Βουλή, ο υφυπουργός Υγείας Γ. Κωνσταντόπουλος είπε: «Δεν μπορούμε να αφήσουμε τις μη κυβερνητικές οργανώσεις να γίνουν μακρύ χέρι των κυβερνήσεων ή των εταιριών… Θα πρέπει να θέσουμε όρους συνεργασίας… Πρέπει να μπουν φραγμοί σε θέματα όπως οι τηλεμαραθώνιοι».
Την τοποθέτηση αυτή σχολίασε με θετικό τρόπο το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» και έτσι μαθεύτηκε και στα δροσερά προάστια της Εκάλης. Τα πήρε στο κρανίο η Βαρδινογιάνναινα (που ήταν αυτή που οργάνωσε τον «τηλεμαραθώνιο αγάπης», παρενέβη στον σύζυγο, έπεσαν τα σχετικά τηλέφωνα και ο… αμετροεπής υφυπουργός αναγκάστηκε να στείλει επιστολή ντροπής στην εφημερίδα, για να πει ότι «παρανοήθηκαν και παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις του σχετικά με τους Τηλεμαραθώνιους, που διοργανώνονται από Σωματεία και Μη Κυβερνητικούς οργανισμούς», υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα ότι τον «τηλεμαραθώνιο αγάπης» της Βαρδινογιάνναινας «το υπουργείο μας τον έχει θέσει υπό την αιγίδα του». Τράβηξε και ένα γλείψιμο στο μαγαζί της μαντάμ («λειτουργεί και προβάλλει ως πρότυπο και παράδειγμα», «καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής της προσφέρει χρήσιμο κοινωνικό και ανθρωπιστικό έργο») και το ‘κανε λαμπίκο.
Τα ίδια επανέλαβε και ο Αντώναρος στο press room, όταν του τέθηκε το απλό ερώτημα, γιατί το κράτος αναθέτει σε ιδιωτικές επιχειρήσεις έργο που αποτελεί δική του υποχρέωση.