Κάποιοι φίλοι και σύντροφοι επισκέφτηκαν τη διεθνή έκθεση βιβλίου της Θεσσαλονίκης, είδαν, συνομίλησαν και κατέγραψαν τα εξής διαφωτιστικά:
Η έρευνα που έκανε και δημοσιοποίησε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) έγινε έξω από βιβλιοπωλεία όπου φυσικά, όλο και κάποιο βιβλίο θα είχε αγοράσει κάποιος. Ετσι βγαίνουν τα περίφημα 2,5 βιβλία τον μήνα στο σύνολο του πληθυσμού! Στους 9.500 τίτλους συγκαταλέγονται και κόμικς, σταυρόλεξα και ένθετα εφημερίδων, σχολικά και άλλα βιβλία! Οι εκδότες δεν δίνουν στοιχεία, μην τυχόν θιχτεί κανένα όνομα (ποιος θα παραδεχτεί ότι πούλησε λιγότερα από τον άλλο, όταν ανάμεσά τους είναι π.χ. ο εισηγμένος στο χρηματιστήριο Λιβάνης ή ο ΔΟΛ;). Κάτι που φέρνει ανταγωνισμό προς όφελος βέβαια των μεγαλύτερων.
Στην έκθεση λένε, βαρέθηκαν να βλέπουν τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα: Παράγοντες των ΜΜΕ, του ΑΠΘ, μέλη γνωστών κύκλων και εκείνους που γράφουν, διαχειρίζονται και προωθούν τυπωμένα χαρτιά. Δεν είδαν το λαό, ο οποίος έτσι κι αλλιώς πήγε παραπλεύρως, στη Furnidec (σ.σ.: έκθεση επίπλων και οικιακού εξοπλισμού). Ετσι, οι εκδότες «μπήκαν μέσα» και τα έξοδα των τριών – τεσσάρων χιλιάδων ευρώ για κάθε περίπτερο της έκθεσης δεν καλύφθηκαν από τις πωλήσεις, ευελπιστώντας μόνο στο να πιάσουν τόπο τα διανεμόμενα διαφημιστικά.
Τι να πεις; Να προσθέσουμε μόνο ότι το βιβλίο, όπως και κάθε τι άλλο στον μαγικό βρωμόκοσμο του καπιταλισμού, αντιμετωπίζεται στεγνά ως κοστολογημένο εμπόρευμα, στοιβαγμένο και προωθούμενο εν είδει super market. Και πίσω από τη βιτρίνα, φαντασμένες γκόμενες (τέτοιες είναι και τίποτε άλλο, μιας κι αυτός είναι ο υπέρτατος σκοπός της τέχνης στις μέρες μας) και χέρσα μυαλά γράφουν φασόν τα αναγνωστικά υποπροϊόντα που πωλούνται πια με το κιλό.
