To να ενδιαφέρεται το κράτος για την «εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογικής καινοτομίας στη Δημόσια Διοίκηση» είναι απολύτως λογικό. Οσοι είμαστε με την πλευρά των εργαζόμενων γνωρίζουμε πως κάθε αλλαγή στην παραγωγική διαδικασία (ακόμα και όταν αυτή δεν αφορά την υλική παραγωγή, αλλά τον τομέα της διοίκησης) οδηγεί πάντοτε σε επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και γενικότερα χρησιμοποιείται για την αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων.
Δεν βρισκόμαστε, βέβαια, στην εποχή του πρώιμου εργατικού κινήματος των Λουδιτών, που αντιδρούσαν στις δυσμενείς γι’ αυτούς συνέπειες της εκμηχάνισης της παραγωγής σπάζοντας τις μηχανές. Κανένας δε μπορεί να αρνηθεί τη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας στη δημόσια διοίκηση. Αλλωστε, κάτι τέτοιο θα ήταν και μάταιο. Οσοι είναι με την πλευρά των εργαζόμενων, όμως, οφείλουν να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα στις νέες συνθήκες που δημιουργούνται από την εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας. Επρεπε ήδη να το έχουν κάνει, γιατί δεν είναι καινούργιο φαινόμενο η ψηφιακή τεχνολογία στο δημόσιο (για παράδειγμα, δεν υπάρχει υπηρεσία σήμερα που να μην κάνει χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών). Να υπερασπιστούν τις θέσεις εργασίας, να μην επιτρέψουν την περιθωριοποίηση κατηγοριών εργαζόμενων, που θα οδηγήσει σε μείωση των θέσεων εργασίας, να υπερασπιστούν την προστασία της υγείας των εργαζόμενων στο νέο εργασιακό περιβάλλον που δημιουργείται κ.λπ.
Οι διοικούντες το κράτος γνωρίζουν ότι τουλάχιστον σε επίπεδο διάθεσης, σε επίπεδο κοινωνικής τάσης, μια τέτοια κατεύθυνση θα αναπτυχθεί μέσα στους εργαζόμενους στο δημόσιο. Σπεύδουν, λοιπόν, να πάρουν τα μέτρα τους, ώστε αυτή η τάση να μη μετατραπεί σε υλική δύναμη, σε κίνημα. Και πού καταφεύγουν; Στον πιο αποτελεσματικό τους σύμμαχο, τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Την περασμένη Δευτέρα υπογράφηκε με όλες τις απαραίτητες παράτες (παρόντες δυο υπουργοί και πληθώρα υπηρεσιακών παραγόντων, συν την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ) μια συμφωνία συνεργασίας ανάμεσα στο ερευνητικό κέντρο «ΑΘΗΝΑ» (ανήκει στο υπουργείο Ανάπτυξης) και στο «Κοινωνικό Πολύκεντρο» της ΑΔΕΔΥ, με αντικείμενο την «εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογικής καινοτομίας στη Δημόσια Διοίκηση». Επιστρέφουμε, λοιπόν, στον πρόλογο αυτού του σημειώματος. Καλά το κράτος, αλλά η… αλεπού τι δουλειά έχει στο παζάρι; Αμα είναι να ψωνίσει και να κονομήσει, έχει και παραέχει δουλειά.
Το «ΑΘΗΝΑ» διαθέτει πέντε ινστιτούτα και τρεις μονάδες και αναπτύσσει για λογαριασμό του δημοσίου ολοκληρωμένα συστήματα βασισμένα στην ψηφιακή τεχνολογία. Το «Κοινωνικό Πολύκεντρο» της ΑΔΕΔΥ θα συνεργαστεί στο σχεδιασμό και την προώθηση των ολοκληρωμένων ψηφιακών συστημάτων και στη χρήση τους από τους δημόσιους υπάλληλους. Κοντολογίς, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία θα εισπράξει ζεστό κρατικό παραδάκι για το μαγαζί της και θα «πουλήσει» στο κράτος ταξική ειρήνη και συνεργασία.
