Την περασμένη Τετάρτη συμπληρώθηκαν 17 χρόνια από τη δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, από συμμορία νεοδημοκρατών τραμπούκων στην Πάτρα. Ολες οι συνιστώσες του εκπαιδευτικού κινήματος οφείλουν να τιμούν τη μνήμη του. Οχι με τυπικές εκδηλώσεις («να βγούμε από την υποχρέωση», όπως λέμε), αλλά χρησιμοποιώντας το παράδειγμά του ως πηγή έμπνευσης και οδηγό πράξης.
Το Γενάρη του 1991, γενικός αναβρασμός επικρατεί στους χώρους της εκπαίδευσης. Η πλειοψηφία των σχολείων της χώρας βρίσκεται υπό κατάληψη. Η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη και υπουργό Παιδείας τον Κοντογιαννόπουλο, δίνει εντολή στις διάφορες δεξιές συμμορίες να λύσουν με τη βία τις καταλήψεις. Ο Νίκος Τεμπονέρας, μέλος του ΕΑΜ, είναι ανάμεσα σε εκείνους που υπερασπίζονται τους μαθητές ενός υπό κατάληψη σχολικού συγκροτήματος της Πάτρας. Βρίσκεται εκεί ως αγωνιστής και ως δάσκαλος, ιδιότητες που είναι αξεχώριστες σε τέτοιους ανθρώπους, όταν ένας λοστός του συντρίβει το κρανίο κόβοντας πρόωρα το νήμα της ζωής του.
Τιμούμε τη μνήμη του, εμπνεόμαστε από το αγωνιστικό παράδειγμα και το νόημα της θυσίας του. Ο Τεμπονέρας ζει στους αγώνες του σήμερα και θα ζει για πάντα στους αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων στην Παιδεία, στους αγώνες για την κοινωνική ανατροπή.