Η αντιπολίτευση επιδιώκει την παραπέρα πολιτική φθορά της κυβέρνησης, επιδιδόμενη σε διαγωνισμό κοινοβουλευτικών τρικ. Ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ με την πρόταση για δημοψήφισμα και ακολούθησε ρελάνς του ΠΑΣΟΚ με την πρόταση μομφής (δυσπιστίας) προς την κυβέρνηση.
Απολύτως λογική η στάση της. Οι εργαζόμενοι έδωσαν έναν αγώνα ενάντια στο αντιασφαλιστικό έκτρωμα του Καραμανλή, η κυβέρνηση απάντησε με κρατική καταστολή και κοινοβουλευτικό τσαμπουκά, η αντιπολίτευση προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τη φθορά της κυβέρνησης.
Ο προσεκτικός παρατηρητής των πολιτικών πραγμάτων, μάλιστα, μπορεί να διαπιστώσει πως οι κοινοβουλευτικές κινήσεις έχουν περισσότερο το χαρακτήρα της εσω-αντιπολιτευτικής κόντρας. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ διαγκωνίζονται για τα αντιπολιτευτικά πρωτεία και το κάθε κόμμα προσπαθεί να αιφνιδιάσει το άλλο.
Αναρωτιόμαστε, όμως: γιατί αυτές οι κοινοβουλευτικές κινήσεις δεν έγιναν όσο βρισκόταν στο φόρτε του ο απεργιακός αγώνας ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο; Για να ‘χουν, βρε αδερφέ, ένα πρόσθετο επιχείρημα υπέρ της προπαγάνδας τους για συνδυασμό κοινοβουλευτικού και εξωκοινοβουλευτικού αγώνα; Η απάντηση είναι εύκολη: γιατί αυτό που κάνουν είναι σκέτη δημαγωγία, απατηλή προπαγάνδα.
Εκείνο που επιδιώκουν για μια ακόμη φορά είναι αυτές οι άσφαιρες κοινοβουλευτικές διαδικασίες να γίνουν σε «κενό κινήματος» και όχι «με όρους κινήματος». Με τους εργαζόμενους στον καναπέ και όχι στο δρόμο. Στη δουλειά και όχι απεργούς. Για να μη διασαλευτεί καθόλου η σταθερότητα του συστήματος. Για να παγιωθεί η σχέση παθητικών εκπροσωπούμενων – ενεργών «εκπροσώπων».
Στη διάρκεια του αγώνα για το Ασφαλιστικό, οι εργαζόμενοι ανέθεσαν στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να χειριστεί εν λευκώ όλα τα ζητήματα που αφορούσαν τους στόχους και την τακτική του αγώνα. Το αποτέλεσμα ήταν μια ακόμη προδιαγεγραμμένη ήττα. Τώρα, από την ανάθεση περνάμε στην υποκατάσταση. Στην υποκατάσταση από μιάμιση εκατοντάδα βουλευτές, που σκιαμαχούν με το συντεταγμένο κοινοβουλευτικό λόχο, ξέροντας εκ των προτέρων πως δεν πρόκειται να βγει τίποτα. Οι εργαζόμενοι καλούνται να υπογράψουν ένα άχρηστο χαρτί και να μετατραπούν σε χειροκροτητές έξω από τη Βουλή. Το μήνυμα που καλούνται να εμπεδώσουν είναι πως μόνο στις επόμενες εκλογές μπορούν «κάτι ν’ αλλάξουν». Η πείρα, βέβαια, δείχνει ότι τίποτα δεν άλλαξε και η Ασφάλιση πάει από το κακό στο χειρότερο.
Αυτές τις μέρες, τις οδυνηρές για κάθε εργαζόμενο, καλούμαστε να σκεφτούμε και να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας. Ριζικά.