Το «δόγμα Τζέκου» προσαρμόζει στην πολιτική η κυβέρνηση Καραμανλή. Κατά το «ντοπαρισμένος είναι μόνο όποιος πιάνεται», έχουμε πλέον, διατυπωμένο πολλάκις διά στόματος Ρουσόπουλου, το δόγμα «δεν υπάρχουν μίζες, αφού ο εισαγγελέας δεν βρήκε υπουργούς παραλήπτες». Οτιδήποτε άλλο λέγεται είναι, κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο,επιστροφή στο Μεσαίωνα και παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας!
Επειδή, όμως, η πολιτική δεν είναι ποινικό δικαστήριο, δύο τινά πρέπει να συμβαίνουν. ‘Η τα στελέχη της Siemens, με επικεφαλής τον περιβόητο Χριστοφοράκο, έστησαν μια τεράστια κομπίνα, με την οποία «μάσησαν» δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από το μονοπωλιακό κολοσσό (τους έπιασαν μαλάκες, δηλαδή) ή οι μίζες δίνονταν κανονικότατα και επί «νέας διακυβέρνησης». Πράγμα απολύτως λογικό, βέβαια, για κάθε άνθρωπο που δεν είναι «στημένος» ή ηλίθιος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, δεν έχουμε μόνο λογικές σκέψεις – κι αυτό είναι το σημαντικό. Εχουμε στοιχεία. Και τα στοιχεία έρχονται από τα όσα έχουν καταθέσει τα στελέχη της Siemens στη Γερμανία και έχει «συλλέξει» η αμερικάνικη δικηγορική φίρμα Debevoise & Plimpton, την οποία η ίδια η Siemens πλήρωσε για να ρυθμίσει τα πράγματα και να την «καθαρίσει» διεθνώς.
Σύμφωνα με το σχεδιάγραμμα της D&P μόνο για την παραλαβή του διαβόητου χαφιεδοσυστήματος C4i έφυγαν από τη μητρική Siemens μίζες 1.750.000 ευρώ. Το μεγαλοστέλεχος της Siemens Μ.J. Kutschenreuter αποκάλυψε ότι για να δέσει τη δουλειά η εταιρία χρηματοδότησε γενναία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στην προεκλογική περίοδο του 2004. «Αυτή ήταν η τελευταία φορά που αποδέχτηκα επιθυμία του κ. Χριστοφοράκου για άνομες πληρωμές», καταθέτει ο… ανανήψας γερμανός.
Οπως είναι γνωστό, το C4i δε λειτουργούσε και κανονικά δεν έπρεπε να παραληφθεί. Η κοινοπραξία είχε να παίρνει καμιά τριανταριά εκατομμύρια ευρώ ακόμη, αλλά η κυβέρνηση Καραμανλή δεν τα πλήρωνε. Σύμφωνα με την κατάθεση του Kutschenreuter, ο Χριστοφοράκος τον επισκέφτηκε στη Γερμανία και του ζήτησε λεφτά για νέες μίζες, προκειμένου να πάρουν τα λεφτά. «Του είπα ότι το πρόβλημα είναι δικό του», καταθέτει ο Γερμανός. Ομως, στις 20.7.2004 η SAIC εισέπραξε 31,5 εκατ. ευρώ. Λίγες μέρες αργότερα οι μίζες πέφτουν σαν το χαλάζι από τη μητρική Siemens προς τις εταιρίες-πλυντήρια. Στις 29 Ιούλη 690.000 ευρώ, στις 2 Αυγούστου 785.000, στις 27 Αυγούστου 585.000 ευρώ και 615.000 ευρώ, την 1 Σεπτέμβρη 555.000 ευρώ και 475.000. Αφού κάνουν τη βόλτα τους σε διάφορες εταιρίες, καταλήγουν σε 7 εμβάσματα των 250.000 ευρώ έκαστο (το τελευταίο είναι στις 6 Οκτώβρη) στη Fairways Estates UBS στη Βασιλεία και από εκεί, μέσω των γνωστών χρηματιστών στον Χριστοφοράκο, ο οποίος τα δίνει «καθαρά» εκεί που έπρεπε.
Αφού ξεμπλοκαρίστηκαν οι πληρωμές για το C4i στις 20 Ιού-λη του 2004, έγινε στις 5 Αυγού-στου επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης. Ο Βουλγαράκης την αποκάλεσε «σκληρή» και επαίνεσε τον υφυπουργό Μαρκογιαννάκη που την έκανε (στην πραγματικότητα τον «έδωσε», αλλά αυτά ας τα βρουν μεταξύ τους). Το γεγονός είναι ότι η σύμβαση έγινε πιο ακριβή κατά 7.100.000 ευρώ! «Ολως συμπτωματικώς» εκείνες τις μέρες έχουν φύγει μίζες από τη Γερμανία προς τις εταιρίες-πλυντήριο, όπως είδαμε παραπάνω.
Υπάρχει ακόμη το σκάνδαλο της ενοικίασης 8 συρμών από τον ΟΣΕ. Η αγορά κάθε συρμού θα κόστιζε 2.080.000 ευρώ και η ζωή τους υπολογίζεται σε 25 χρόνια. Νοικιάστηκαν (Siemens και Σκαραμαγκάς, που ανήκει σε γερμανικό όμιλο) έναντι 1.050.000 ευρώ ο καθένας για 8 μόνο μήνες! Χρειάζεται να γράψουμε τίποτ’ άλλο;
