♦ Δεν αντιλαμβανόμαστε το σάλο που ξέσπασε, μετά την αποκάλυψη του «Πρώτου Θέματος», ότι η Ντόρα ανέθεσε τη διεξαγωγή της ΕΔΕ για την «υπόθεση Ουρουγουάη» στον διπλωματικό υπάλληλο Μ. Καμπάνη, ο οποίος είναι ένας από τους «καθ’ ύλην αρμόδιους» (προϊστάμενος της ΣΤ’ γενικής δι-εύθυνσης του υπουργείου Εξωτερικών) που παρέλαβαν το τηλεγράφημα του πρεσβευτή στο Μοντεβιδέο και το «ξέχασαν» για μερικές μέρες, μέχρι που να μαζέψει τα πράγματά του ο Καραβέλας και να την κάνει για τη Γερμανία. Μια παλιά παροιμία στη δημόσια διοίκηση λέει: «Θέλεις να κουκουλώσεις ένα σκάνδαλο ή μια καταγγελία; Κάνε μια ΕΔΕ». Η Ντόρα, λοιπόν, ακολούθησε πιστά αυτή την παροιμία. Ανέθεσε σε έναν άνθρωπο της εμπιστοσύνης της να κάνει την ΕΔΕ, άσχετα αν ο ίδιος είναι και ελεγχόμενος. Ετσι κι αλλιώς, ζητούμενο είναι να βγει ένα πόρισμα ΕΔΕ που να κουκουλώνει το τεράστιο σκάνδαλο.
♦ Είναι προφανές ότι υπάρχουν ευθύνες για τη διαφυγή Καραβέλα, δήλωσε στο «Πρώτο Θέμα» ο υπουργός Τουρισμού Κ. Μαρκόπουλος, ο οποίος έσπευσε να διευκρινίσει: «Δεν έχω αμφιβολία ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Νίκος Δένδιας δεν φέρει την παραμικρή ευθύνη». Ποιος φέρει, επομένως; Η Ντόρα. Μην περιμένουμε να μας το πει ευθέως ο κάθε αντι-μητσοτακικός της ΝΔ, ειδικά αν είναι μέλος της κυβέρνησης. Μας το ζωγραφίζει, κατά το «τι είναι γκρίζο, μαλλιαρό και κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια;».
♦ 18 ολοστρόγγυλα εκατομμύρια ευρώπουλα κόστισε η διαφημιστική καμπάνια του ευρωκοινοβούλιου ενάντια στην αποχή. Κονόμησαν, οι διαφημιστές, κονόμησαν τα κόμματα (όλο και κάποιοι υπέκυψαν στα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα), αλλά η αποχή έφτασε σε νέο ρεκόρ. Ακόμα και στην Ελλάδα, χώρα με κατεξοχήν μεγάλη συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες.
♦ «Αν συνεχιστεί αυτό (σ.σ. τα πολύ ψηλά ποσοστά αποχής), μπορεί να θέσει εν αμφιβόλω τη δημοκρατική νομιμοποίηση της Ευρώπης», δήλωσε η Μαριέττα Γιαννάκου (Alpha 9.89). H λεγόμενη δημοκρατική νομιμοποίηση είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει. Αλλωστε, εδώ και χρόνια κυβερνούν με καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα και κυβερνήσεις μειοψηφίας. Εκείνο που τους ανησυχεί είναι η αδυναμία τους να ελέγξουν απόλυτα τις εργαζόμενες μάζες και να τις εντάξουν σε συναινετικές διαδικασίες. Αυτό που εμφανίζεται ως πολιτική περιθωριοποίηση αποτελεί έναν τεράστιο κοινωνικό αντιδραστήρα, που μπορεί να σκάσει «δι’ ασήμαντον αφορμήν». Γι’ αυτό και ο πρόσφατος ελληνικός Δεκέμβρης ταρακούνησε τις πολιτικές ηγεσίες σε ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο.
♦ Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη. Ιδού πως παρουσίασε η «Αυγή» τη Δευτέρα το ρεπορτάζ από το εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ: «”Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες”, το γνωστό αυτό σύνθημα έδινε τον τόνο. Εκατοντάδες συριζαίοι γέμισαν τα Προπύλαια και σε παρέες συζητούσαν, ανέλυαν, έπιναν ένα κρασί από το μπαρ που είχε στηθεί από νωρίς». Ανακάλυψαν τη γνωστή φράση του Μαρξ τώρα που έφαγαν την κρυάδα (και τι κρυάδα!). Δηλαδή, ρε παλικάρια, αν παίρνατε κάνα 10% (λέμε τώρα), τα ίδια θα λέγατε και θα γράφατε; Εδώ μέχρι πριν μερικούς μήνες μιλούσατε για «αριστερή πρόταση εξουσίας».