Δύο χιλιάδες δέκα! Είναι ραγιαδισμός
να παραμένει άτρωτος ο καπιταλισμός…
Για τα καθ’ άρματα καθάρματα δεν θα γράψουμε τίποτε εδώ. Υπολογιζομένου ότι η στήλη κινείται κάθε φορά περί τις 666 λέξεις (μη σκοπίμως, αλλά τόσο βγαίνει), βρείτε ισάριθμα… καντήλια που επισύρουν βαρύτατες ποινές και φτιάξτε τη δική σας στήλη. Διανθίστε την να γίνει ανθοστήλη και για όσα ξέχασα ισόβια… Μόνο ένα, που πέρασε στα «ψιλά» μέσα στον ορυμαγδό: «Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης, εξήγησε ότι κάθε κράτος πρέπει να βλέπει και τα δικά του προβλήματα, παρά τη συμπάθεια που ολόκληρος ο κυπριακός λαός τρέφει προς τους Παλαιστινίους»…
Με το συμπάθιο, αλλά αύριο κλείνουν 57 χρόνια γάμου οι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Μαρίκα Γιαννούκου. Μια στήλη ταγμένη στην ενημέρωση και με το ένα μάτι στραμμένο στην ιστορία, δεν θα μπορούσε να αποσιωπήσει κάτι τέτοιο κι εσείς ας λέτε ό,τι θέλετε… Ωστόσο, σας έχω και μια σειρά από σοβαρά γεγονότα που όλα συνέβησαν σαν σήμερα. Το 1933, ο Αρτούρο Τοσκανίνι απουσιάζει από το Φεστιβάλ Γερμανικής Μουσικής, διαμαρτυρόμενος για την καταπίεση των καλλιτεχνών από τους ναζί. Ενα χρόνο αργότερα, ο βουλευτής Καρδίτσας Δ. Αναγνωστόπουλος (τι σχέση είχε με τον «γαλατά» ή «εφαψία» της «τρομοκρατίας» δεν γνωρίζω, γιατί τότε διάβαζα) εκσφενδονίζει κάθισμα μέσα στη βουλή κατά του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και τον τραυματίζει ελαφρά στον ώμο. Μάλιστα, ο Παπαναστασίου του το πέταξε πίσω χωρίς να τον τραυματίσει! Το 1940, η καναδική κυβέρνηση ανακηρύσσει παράνομους όλους τους ναζιστικούς, φασιστικούς και κομμουνιστικούς οργανισμούς και φυλακίζει όλους τους ηγέτες τους. Το 1967 αρχίζει ο πόλεμος των έξι ημερών, με το Ισραήλ να καταλαμβάνει τη Λωρίδα της Γάζας, το Σινά, τα υψίπεδα του Γκολάν και τη δυτική όχθη του Ιορδάνη). Το 1987 γίνεται γνωστό ότι ένας 19χρονος, ο κάτοικος της Κόστα Ρίκα Λουίζ Σαλαζάρ Ροντρίγκες, προσγείωσε το τύπου «Τσέσνα» αεροπλάνο του στην αυστηρά φρουρούμενη αμερικάνικη αεροπορική βάση Χάουαρντ στον Παναμά, χωρίς να επισημανθεί από τα ραντάρ. Τέλος, το 1991, το νοτιοαφρικανικό κοινοβούλιο ψηφίζει την κατάργηση των νόμων του απαρτχάιντ, σύμφωνα με τους οποίους το 87% της γης ανήκει στους λευκούς.
Οι δηλώσεις της εριτίμου ιππουργού Παιδιάς, Διά Βίου Πάθησης και threeσκευμάτων στην Κομοτηνή (δυο μέρες πριν τις περιποιήσεις και τις προσφορές υδάτων και καφέδων στο Βόλο), φούσκωσαν τα στήθη μας όσο αν τρώγαμε δέκα κοτόπουλα: «Στόχος μας είναι να μικρύνουμε και τελικά να καταργήσουμε την τσάντα των μαθητών και να πάψουν να διαβάζουν το απόγευμα» είπε, με το γνωστό ενθουσιώδες ύφος όσων μικρονόων βρίσκονται εν εκδρομή. Και την ώρα που η παραπαιδεία έχει εξασφαλίσει το περιεχόμενο των μαθητικών απογευμάτων… Πώς το ‘λεγε ο Τζιμάκος; «Αντε να τινάξεις καμιά ελιά κυρά μου»… IMFαρτον κύριε!…
Αναπολώντας κάποτε τις… «παλιές καλές μέρες», αναρωτιόμαστε απλοϊκά γιατί δεν ακούμε τόσο συχνά πια εκείνη τη φράση των άλλοτε λαλίστατων χειλών «καλά που μας έβαλε ο Καραμανλής στην ΕΟΚ». Αναρωτιόμαστε (σε… φιλολογικό επίπεδο πάντα) τι να απέγιναν τα λόγια του Παπανδρέου του βου (β΄) «έξω από την ΕΟΚ και από το ΝΑΤΟ». Στην πλήρη υπηρεσία των δύο παραπάνω φορέων πια κι έχοντας ξεπεράσει «τις αγκυλώσεις του παρελθόντος», οι επίγονοι θύουν στους βωμούς τους, προσφέροντας ζωντανή σάρκα (έτσι κι αλλιώς αναλώσιμη είναι) και ζεστό χρήμα. Τα παραπάνω –για όσους παρακολουθούν προσεκτικά τα λεγόμενα των πολιτικών κι όχι αυτά που τους υπογραμμίζουν τα κανάλια λες και απευθύνονται σε βραδύνοες– επιβεβαιώθηκαν και στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής ΕΕ – Λατινικής Αμερικής στη Μαδρίτη.
«Στα σαλόνια της διαμαρτυρίας, τα οποία είναι γεμάτα ιδεολογικές ταμπέλες τόσο μεγάλες που σέρνονται καταγής σαν κουρέλια και απορροφούν σα σφουγγαρόπανα τα απόνερα των υπονόμων, πάντοτε προτιμούσαν τους επαναστάτες άλλων εποχών. Ή ακόμα κι εκείνους άλλων ηπείρων, ιδίως αυτούς που βρίσκονται στις τροπικές νοτιοαμερικάνικες σιέρρες. Οι ταρτούφοι μεταμφιέζονται για να μη χρειαστεί να υποστηρίξουν τους επαναστάτες που μάχονται εδώ, για να μη χρειαστεί να διακινδυνεύσουν ποτέ τίποτα, για να παρακάμψουν τα ερωτήματα σχετικά με τη δική τους παραίτηση, την αιώνια χλιαρότητά τους, την ύπουλη προδοσία τους που στάζει καθημερινά δηλητήριο» (Jean Marc Rouillan – «Action Directe» – 14.1.2004).
Λες κι έγινε για να πιάσουμε πάλι ακριβώς 666 λέξεις: Μέσα σ’ όλα τ’ άλλα, λες και δεν μας έφταναν τόσα βάσανα, έχουμε και το κρίσιμο πενθήμερο με τον πονοκέφαλο του Μ.ΑΛ.Α.Κ.Α. (Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής Κουμουνδούρου-Αλαβάνου)…
Κοκκινοσκουφίτσα
