«Τώρα που διακυβεύονται τόσο σημαντικές κατακτήσεις στις εργασιακές σχέσεις και στην παιδεία, δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με εκλογές ή να παρατάμε κάθε αγώνα στο όνομα της εξεταστικής. Τώρα όλα κρίνονται στις αντιστάσεις που θα προβάλλουν οι κατώτερες τάξεις. Και αυτές οι αντιστάσεις δεν προβάλλονται στις κάλπες. Προβάλλονται με αγώνες σκληρούς, σε σύγκρουση με το σύστημα και τους μηχανισμούς του. Οι εκλογικές καντρίλιες, με τα άσφαιρα πυρά τους, οι διαμάχες “για ένα πουκάμισο αδειανό”, μόνο να εμποδίσουν μπορούν την ανάπτυξη αγώνων στο πλευρό όσων πλήττονται από τα μέτρα και θέλουν να αγωνιστούν. Η αποχή και ταυτόχρονα ο αγώνας είναι η μόνο απάντηση σε όσους εν μέσω τέτοιας επίθεσης κοιτάζουν να μαζέψουν “κουκιά”».
Με μια τετρασέλιδη ανακοίνωση, που έχει τίτλο «Να ματώσουν αυτοί, όχι εμείς», οι φοιτητές της «Κόντρας» κάνουν τη δική τους παρέμβαση στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Μια παρέμβαση άσχετη από τις φοιτητικές εκλογές της περασμένης Τετάρτης, που ήταν οι πιο υποτονικές των τελευταίων χρόνων και αναμενόταν να έχουν αυξημένη αποχή. Μια παρέμβαση εστιασμένη στα καυτά ζητήματα της επικαιρότητας.
«Αυτοί που υποστηρίζουν τα μέτρα –σημειώνει η ανακοίνωση– για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, σαν έσχατο επιχείρημα καταλήγουν στο ότι «δεν έχουμε άλλη λύση», ότι χωρίς αυτά τα μέτρα «θα χρεοκοπήσει η χώρα», «θα πεινάσουμε» κτλ. Να τελειώνουμε με αυτό το παραμύθι. Γύρω μας λάμπει ο προκλητικός πλούτος της κεφαλαιοκρατίας και των διάφορων λαμόγιων της πιάτσας, που αποτελούν τσιράκια της εξουσίας. Υπάρχουν λοιπόν λεφτά αλλά δεν θέλουν να τα πειράξουν.
Επειδή δεν είμαστε συνυπεύθυνοι για την κρίση, δεν θα γίνουμε συνυπεύθυνοι και για τη διαχείρισή της. Οι φοιτητές, πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι μόνο για την υπεράσπιση των κατακτήσεων που ικανοποιούν κάποιες ανάγκες μας ως μελλοντικών εργαζόμενων. Αν αγωνιστούμε και δεν υποχωρήσουμε, θα βρούνε τρόπους για να διαχειρι- στούν το χρέος και το σύστημά τους».
Και η ανακοίνωση καταλήγει: «Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι το εξής: Μπορεί να υπάρξει λύση, όταν το κεφάλαιο δεν συμβιβάζεται παρά μόνο με το μέγιστο κέρδος; Μπορεί, δηλαδή, να υπάρξει μόνιμη και δίκαιη λύση στα πλαίσια του καπιταλισμού; Η απάντηση είναι όχι και αυτό αποδεικνύεται ιστορικά στην πράξη. Γιατί πώς να υπάρξει λύση σε ένα σύστημα στο οποίο για το κέρδος των λίγων θυσιάζονται οι πολλοί; Οι εργαζόμενοι δουλεύουν, αλλά το προϊόν της δουλειάς το αρπάζουν οι καπιταλιστές. Αν θέλουμε δίκαιη λύση, πρέπει να στραφούμε ενάντια στο σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς, που γεννά την αδικία, την ανισότητα και την εκμετάλλευση».
