Ανοδος της αποχής, άνοδος της ΠΑΣΠ, πτώση της ΔΑΠ, ελάχιστη πτώση της ΠΚΣ, ελάχιστη άνοδος των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ. Αυτό είναι τυπικά το αποτέλεσμα που έβγαλε η κάλπη των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών την περασμένη εβδομάδα. Σ’ αυτό φαίνεται να συμφωνούν όλοι, μολονότι και φέτος είχαμε πολλά «συγκεντρωτικά αποτελέσματα», αφού δεν υπάρχει ένας μηχανισμός έκδοσής τους.
Η ΠΑΣΠ, φυσικά, έσπευσε να πανηγυρίσει, αφού όχι μόνο ανέβηκε αλλά, σε συνδυασμό με την πτώση της ΔΑΠ, έκλεισε την ψαλίδα σε πέντε περίπου μονάδες. Το ότι στην πραγματικότητα το ΠΑΣΟΚ δεν έχει Νεολαία δεν φαίνεται να τους απασχολεί καθόλου. Και γιατί να τους απασχολεί; Ας είναι καλά οι στριπτιτζούδες και οι λαϊκοί βάρδοι που στήριξαν (με το αζημίωτο, φυσικά) τις «πράσινες» προεκλογικές εκδηλώσεις, επιτρέποντας στη νέα γενιά των φοιτητοπατέρων να ελπίζει πως θ’ ανέβει πιο γρήγορα την κομματική ιεραρχία, αφού αυτό είναι το ζητούμενο για κάθε Πασόκο που σέβεται τον εαυτό του. Η ΔΑΠ από την άλλη αντιμετώπισε ψύχραιμα την (μάλλον αναμενόμενη) ήττα και τόνισε μόνο το γεγονός ότι παραμένει πρώτη δύναμη (εν αντιθέσει με τη ΝΔ, που αναρωτιέται μόνο για τη διαφορά με την οποία θα χάσει από το ΠΑΣΟΚ). Εκείνοι που έπαθαν πραγματικό «λιολιό» είναι οι άνθρωποι του Περισσού, καθώς η ΠΚΣ/ΚΝΕ όχι μόνο δεν ανέβηκε, αλλά έπεσε, έστω και οριακά. Σύντροφος κάθησε και μάζεψε όλα τα αλληλογρονθοκοπούμενα δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη», τα έβαλε το ένα δίπλα στο άλλο και μας αποκάλυψε μια εικόνα παραληρήματος, γεμάτη ψεύδη και αντιφάσεις. Δυστυχώς, ο χώρος δεν επιτρέπει να σας τα παρουσιάσουμε, αλλά όποιος/α ενδιαφέρεται μπορεί να τα ψάξει μέσω Διαδικτύου. Σημειώνουμε μόνο τη διασκεδαστικότατη δικαιολογία, ότι για την αύξηση της αποχής φταίνε η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, που επέμεναν να γίνουν οι εκλογές μέσα Μάη και όχι την πρώτη Απρίλη, που ήθελε η ΠΚΣ. Διότι –λένε– το Μάη πάντα αυξάνεται η αποχή, επειδή πλησιάζει η εξεταστική περίοδος! Τι περίμεναν, όμως, να τους επιβραβεύσουν οι φοιτητές για την αισχρή, προβοκατόρικη και κατασταλτική στάση τους το Δεκέμβρη;
Εκείνο που αποκάλυψαν και οι φετινές εκλογές είναι πως αυτές δεν αποτελούν έκφραση του μαχόμενου φοιτητικού κινήματος, αλλά έκφραση της κοινοβουλευτικοποίησης του φοιτητικού συνδικαλισμού. Το ότι η ΕΑΑΚ κράτησε και αύξησε ανεπαίσθητα τα ποσοστά της είναι μεν αντανάκλαση της συμπεριφοράς ενός κομματιού του «μπλοκ των καταλήψεων» (ένα άλλο κομμάτι, που το μέγεθός του δεν μπορεί να προσδιοριστεί, επέλεξε να απόσχει), όμως δεν σημαίνει τίποτα από άποψη κινήματος. Γιατί το κίνημα αυτή την περίοδο βρίσκεται σε «χειμέρια νάρκη». Ο Δεκέμβρης «πέρασε και δεν ακούμπησε». Οι συστημικές δυνάμεις, μετά την κατάκτηση και της ΠΟΣΔΕΠ, κυριολεκτικά κάνουν πάρτι, υλοποιώντας όλο και περισσότερες πλευρές του αντιδραστικού νόμου-πλαίσιο, που τροφοδότησε δυο κύματα καταλήψεων το 2006 και το 2007. Εκτοτε, πέρασαν δυο χρόνια και το κίνημα δεν ξανασήκωσε κεφάλι. Είναι ντροπή, λοιπόν, σε τέτοιες συνθήκες, να μετρά κανείς ψήφους και να ικανοποιείται για τον ένα ή τον άλλο λόγο.
Στην παρέμβασή τους, που ξεκίνησε πριν τις εκλογές και συνεχίζεται και τώρα που ο κουρνιαχτός της «μεγάλης γιορτής» καταλάγιασε, οι φοιτητές της «Κόντρας» σημειώνουν: «Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να υπερασπιστεί το δικαίωμά του να μην εκφράζεται μία φορά κάθε χρόνο μέσα απ’ τις εκλογές και να αντιταχθεί σε κάθε λογική ανάθεσης. Οι εκλογές θα κατανείμουν ποσοστά, θα μοιράσουν πόστα ανάμεσα στις παρατάξεις, θα δώσουν αφορμή για εκδηλώσεις κομματικού και παραταξιακού πατριωτισμού, αλλά ούτε το μαχόμενο φοιτητικό κίνημα θα εκφράσουν αυθεντικά, ούτε την προοπτική της αναγκαίας αγωνιστικής ανασυγκρότησης θα θέσουν επί τάπητος». Η αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος είναι το ζητούμενο και αυτή η ανασυγκρότηση γίνεται πιο επιτακτική στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, που σαρώνει κατακτήσεις και δικαιώματα και απειλεί να αλλάξει όλο το τοπίο, για να βασιλεύσει επί μακρόν η «σιωπή των αμνών».