Επιστρέψαμε στην εποχή της πλατείας Κλαυθμώνος. Τότε που κάθε κυβέρνηση που αναλάμβανε έδιωχνε τους δημόσιους υπάλληλους που είχε διορίσει η προηγούμενη κι αυτοί έκλαιγαν ομαδικά έξω από την έδρα του υπουργείου Εσωτερικών. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Χιλιάδες εργαζόμενοι μπαίνουν σε ομηρία, με όλες τις μορφές των «ελαστικών» σχέσεων εργασίας, δουλεύουν χρόνια και κάποια στιγμή πετιούνται στην ανεργία.
Πριν τις εκλογές του 2004, ο Καραμανλής υποσχόταν ότι θα μονιμοποιήσει 250.000 συμβασιούχους. Με το ΠΔ Παυλόπουλου μονιμοποιήθηκε περίπου το 15% και οι υπόλοιποι δεν έμειναν ούτε σαν συνταξιούχοι. Τώρα έρχεται ο Παπανδρέου και δηλώνει ότι θα διώξει όλους τους εργαζόμενους με stage, χωρίς καν να τους αναγνωρίσει τη μοριοδότηση που πρόβλεπε η νομοθεσία. Μιλάμε για εργαζόμενους που εργάζονταν επί χρόνια στην ίδια θέση, παρέχοντας κανονική εργασία, αλλά χωρίς ασφάλιση και με μισθό κάτω από το μισό αυτού που θα έπαιρναν αν απασχολούνταν νόμιμα.
Ο Λοβέρδος, που στην αρχή πήγε να το παίξει κοινωνικά ευαίσθητος, επικαλούμενος και τις νομικές του γνώσεις, έβαλε την ουρά στα σκέλια και απαντά πλέον κοφτά ότι υπάρχει ειλημμένη κυβερνητική απόφαση, που δεν αλλάζει. Ο Μητρόπουλος δηλώνει τα αυτονόητα: ότι οι εργαζόμενοι με stage έχουν κατοχυρωμένα δικαιώματα. Τους κλείνει το μάτι, δηλαδή, να πάνε στο γραφείο του και ν’ αρχίσουν τις δικαστικές προσφυγές. Ο πρώην διοικητής του ΟΑΕΔ Βερναδάκης, που απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής με τη ΝΔ, την πέφτει στην Πετραλιά, κατηγορώντας την μέχρι και για «αυτοεξευτελισμό» και δηλώνει ότι οι συνεχείς ανανεώσεις των συμβάσεων stage γίνονταν με υπουργικές αποφάσεις, γιατί αλλιώς θα νέκρωναν μια σειρά υπηρεσίες. Οι υποψήφιοι αρχηγοί της ΝΔ διαγωνίζονται σε δηλώσεις συμπαράστασης προς τους εργαζόμενους με stage, λες και δεν ήταν η κυβέρνησή τους που τους μετέτρεψε σε πολιτικά όμηρους σύγχρονους δούλους. Οι αλητήριοι της ΓΣΕΕ χαιρετίζουν την απόφαση της κυβέρνησης, ξεχνώντας ότι τον περασμένο Μάη οι εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ κατέθεταν διαμαρτυρία στο ΔΣ του ΟΑΕΔ, ζητώντας να σταματήσει η αδιαφάνεια στα stage, αλλά να υπάρξουν «διαφανείς διαδικασίες μοριοδότησης». Μιλούν και πάλι για stage μόνο στον ιδιωτικό τομέα «με πλήρεις αποδοχές και ασφάλιση», ξεχνώντας ότι στις υπηρεσίες της ΓΣΕΕ δουλεύουν δεκάδες εργαζόμενοι με stage, χωρίς πλήρεις αποδοχές και χωρίς ασφάλιση.
Οι εργαζόμενοι με stage άρχισαν κάποιες κινητοποιήσεις. Πώς άρχισαν; Γυρίζοντας από πολιτικό γραφείο σε πολιτικό γραφείο. Οπως ακριβώς είχαν αρχίσει οι προηγούμενες γενιές συμβασιούχων. Ας θυμηθούν, λοιπόν, ποια ήταν η εξέλιξη εκείνων των συμβασιούχων. Παράτησαν τον αγώνα και κατέληξαν πελάτες στα μεγαλοδικηγορικά γραφεία. Λίγοι κέρδισαν τις προσφυγές, οι πολλοί έχασαν και βρέθηκαν άνεργοι. Αυτό είναι που πρέπει να αποφύγουν. Μόνο στο δρόμο μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Το ίδιο ισχύει και για άλλες κατηγορίες συμβασιούχων, όπως αυτοί του ΟΑΕΕ ή οι εργαζόμενοι στις δημοτικές επιχειρήσεις. Αν δεν συναντηθούν όλοι μαζί στο δρόμο, αν δεν ξεφύγουν από τις εκδηλώσεις-λιτανεία, αν δε συνταράξουν τη χώρα, δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα.
Οι Πασόκοι λένε ψέματα, όταν διακηρύσσουν ότι από εδώ και πέρα θα έχουν μόνο μόνιμες θέσεις εργασίας. Σε εποχές σκληρής λιτότητας δεν πρόκειται να το κάνουν. Απλά, θέλουν να κάνουν αυτοί το παιχνίδι των συμβάσεων, για ψηφοθηρικούς λόγους. Ομως, η ανάγκη για δουλειά δεν έχει χρώμα.
