♦ Πόντιος Πιλάτος
Ο Καίσαρ Παπανδρέου ο Γ’ απέκτησε ήδη τον Πόντιο Πιλάτο του. Πρόκειται για τον υπουργό Εργασίας Α. Λοβέρδο, που είχε την… τιμή στο υπουργείο του να πέσει το πρώτο ξυλοφόρτωμα (μετά χημικών και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης) εργατών από τη νέα κυβέρνηση. Ο Λοβέρδος, λοιπόν, δήλωσε ότι ο ίδιος όχι μόνο βγήκε και υποδέχτηκε τους εργάτες στο δρόμο και στη συνέχεια δέχτηκε αντιπροσωπεία τους στο γραφείο του, αλλά και πως δεν κάλεσε αυτός την Αστυνομία. Τη βρήκε εκεί, ρώτησε και του είπαν ότι «αυτό συνηθίζεται», συνέστησε «ήπια στάση» και ό,τι έγινε έγινε αφότου ο ίδιος είχε αποχωρήσει για τη Βουλή. Είχε μάλιστα, σύμφωνα με όσα δήλωσε, «συνεργασία» με τον Χρυσοχοΐδη «καθόλη τη διάρκεια της ημέρας».
Ο Λοβέρδος προφανώς διαμαρτυρήθηκε στον Χρυσοχοΐδη (μπορούμε να φανταστούμε και τα μπινελίκια που έπεσαν), διότι θεώρησε υπονόμευσή του τη δράση των ΜΑΤ έξω από το υπουργείο. Γνωρίζει, άλλωστε, ότι ο Παπανδρέου τον έστειλε στο Εργασίας για να του τσαλακώσει το προφίλ (η ιδιότητά του ως υπαρχηγού του Βενιζέλου δεν έχει ξεχαστεί από το παπανδρεϊκό στρατόπεδο). Ομως, αυτά αφορούν το εσωκομματικό-ενδοκυβερνητικό παιχνίδι. Απέναντι στον ελληνικό λαό οι κυβερνητικές ευθύνες είναι συλλογική υπόθεση. Οσο και να παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο ο Λοβέρδος, όταν αρνείται να καταδικάσει την αστυνομική επίθεση ενάντια στους μεταλλεργάτες της Ζώνης έξω από το υπουργείο του, είναι συνυπεύθυνος.
♦ Πόρτες ανοιχτές
«Δεν θα ήμουν καλή για να κάνω αυτή τη δουλειά», δήλωσε η Μ. Δαμανάκη, σχετικά με την πρόταση που της έγινε να αναλάβει υφυπουργός Δημόσιας Τάξης. Αψογη τοποθέτηση, αντάξια της ιστορίας της Μαρούλας. Πόρτες δεν κλείνουμε ποτέ. Δεν έχει πρόβλημα με την κρατική βία και καταστολή, αλλά δεν θα ήθελε να συνδεθεί με τ’ όνομά της. Υπάρχουν άλλοι καταλληλότεροι για τη βρόμικη δουλειά. Η Μαρούλα θέλει να διατηρεί το μανικιούρ της και τα Αρμάνι ταγιεράκια της καθαρά. Θα περιμένει, λοιπόν, υπομονετικά την επόμενη ευκαιρία και θα εργάζεται κοπιωδώς προς αυτή την κατεύθυνση, στηρίζοντας τον πρωθυπουργό και την κυβερνητική πολιτική. Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, με τόσες οβιδιακές μεταμορφώσεις, έχει την πείρα του… πολιτεύεσθαι.
♦ Ανεύθυνος αερολόγος
Ρωτήθηκε (από συντάκτη της «Κ») η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και συγκεκριμένα ο υφυπουργός Γ. Κουτρουμάνης για παλιότερες δηλώσεις του, με την ιδιότητα του προέδρου της Ομοσπονδίας εργαζόμενων στα ασφαλιστικά ταμεία, σύμφωνα με τις οποίες το ΙΚΑ είχε μια συγκεκριμένη οφειλή προς το επικουρικό του ταμείο, το ΕΤΕΑΜ, η οποία –σύμφωνα με μελέτη βρετανικού αναλογιστικού οίκου– ήταν μέχρι τα τέλη του 1996 3,7 δισ. ευρώ. Η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε μια ρύθμιση το 2008, αναγνωρίζοντας χρέος μέχρι και το 2007 μόνο 2,5 δισ. ευρώ.
Ο υφυπουργός, καλός γνώστης των ασφαλιστικών μεγεθών, προτίμησε να βαφτίσει τον εαυτό του… ανεύθυνο αερολόγο, παρά να μιλήσει συγκεκριμένα. Είπε επί λέξει: «Ψάχνουμε επίσης, εκτίμηση, δεν μπορώ να κάνω τώρα όπως έκανα με την ιδιότητα ενός ανθρώπου που δεν είχε πρόσβαση στα στοιχεία, τώρα πρέπει να μιλάμε με συγκεκριμένα στοιχεία»! Δηλαδή, όταν ο κ. Κουτρουμάνης έκανε τις πύρινες καταγγελίες του, ως συνδικαλιστικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μιλούσε ανεύθυνα, χωρίς στοιχεία!
Φυσικά, ο κ. Κουτρουμάνης ήξερε και τότε, όπως ξέρει και τώρα, ποια είναι τα ακριβή μεγέθη. Προκειμένου, όμως, να αποφύγει το μείζον (να αποκαλύψει πως το ΠΑΣΟΚ δεν σκοπεύει να κάνει τίποτα για την πολύχρονη ληστεία των Ταμείων), προτίμησε αυτό που του φαίνεται έλασσον (να αυτοχαρακτηριστεί ανεύθυνος αερολόγος).
Εν προκειμένω, μπορούμε να κάνουμε ένα ακόμη σχόλιο για τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές καριέρας. Ο Κουτρουμάνης, ένα προβεβλημένο συνδικαλιστικό στέλεχος, κυρίως λόγω της ειδικής γνώσης των ασφαλιστικών θεμάτων, μέσα σ’ ένα μήνα έγινε… πύραυλος. Από συνδικαλιστής έγινε βουλευτής (με την πρώτη) και αμέσως υφυπουργός. Μέσα σ’ ένα μήνα κατάφερε να πάθει… καθολική αμνησία. Η καριέρα πάνω απ’ όλα.
♦ Η τέχνη του ιχθυέμπορα
Οταν τα μεγάλα λόγια ξεφουσκώνουν μπροστά στη στυγνή τεχνοκρατική λογική, στη λογική του εμπόρου που τον ενδιαφέρει μόνο να πουλά και να κερδίζει, ανεξάρτητα από το τι είναι αυτό που πουλά. Είπε πολλά και διάφορα περί πολιτισμού, τέχνης και καλλιτεχνών ο ιχθυοκαλλιεργητής-ιχθυέμπορος Π. Γερουλάνος στη Βουλή. Στο φινάλε, όμως, δεν κατάφερε να κρύψει τη λογική του καπιταλιστή, για τον οποίο αξίζει μόνο ό,τι μπορεί να πουληθεί με κέρδος. Είπε, χωρίς ίσως να πολυκαταλαβαίνει τι έλεγε, γιατί η μοναδική του επαφή με την ελληνική πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με την όποια καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά με την παραγωγή και πώληση… βιολογικής τσιπούρας: «Η έννοια-κλειδί της στρατηγικής μας σε ορίζοντα τετραετίας είναι η ποιότητα. Η ποιότητα στο παραγόμενο προϊόν και υπηρεσία, ώστε να γίνουμε ανταγωνιστικότεροι».
Η τέχνη δεν είναι τσιπούρα, κύριε Γερουλάνε. Η ποιότητά της δεν μετριέται στη ζυγαριά του κέρδους. Με άλλα κριτήρια μετριέται. Αλλιώς, κορυφές της τέχνης στη χώρα μας θα ήταν οι αστέρες των σκυλάδικων, γιατί αυτοί είναι οι πλέον «ανταγωνιστικοί», αυτοί φέρνουν τα χοντρά φράγκα στ’ αφεντικά τους.
♦ Μια ωραία ατμόσφαιρα
Το στιλ των τηλεοπτικών του εκπομπών καθιερώνει ως αντιπρόεδρος της Βουλής ο σεξολόγος Βαΐτσης Αποστολάτος, βουλευτής του ΛΑΟΣ. Ιδού μερικά από τα σχόλια που κάνει μετά τις ομιλίες συναδέλφων του: «Κυρία Αγάτσα, ως άρια του μπελκάντο μας είπατε πολύ ωραία πράγματα και τα είπατε και με πολύ ωραίο τρόπο». «Ευχαριστούμε πολύ την κα Τσουμάνη. Συνώνυμη η ευγένεια του λόγου σας και θα έλεγα ενδιαφέρουσα η θηλύτητα της θεματολογίας σας». «Ευχαριστούμε το συνάδελφο κ. Μοσχόπουλο Σπυρίδωνα από την Κεφαλλονιά. Η νότα της ποίησης που βάλατε σας έδωσε το διαφορετικό που χρειάζεται η Αίθουσα αυτή». «Ευχαριστούμε πολύ το συνάδελφο κ. Κεδίκογλου. Μετά τις 12.00’ μπορώ να λέω ότι αν τα έλεγε και ο Τζώρτζ Κλού-νεϊ έτσι καλά, θα γινόταν βουλευτής στην Ελλάδα». Φυσικά, ουδείς ενοχλείται από τα ευφυολογήματα του σεξολόγου βουλευτή. Αλλωστε, οι βουλευτές είναι επαγγελματίες και θέλουν να αισθάνονται… μια ωραία ατμόσφαιρα στο χώρο εργασίας τους.
♦ Πληρωμένη απάντηση
Πληρωμένη απάντηση στη δημαγωγία με τα κρατικά αυτοκίνητα έδωσε στους Πασόκους ο πρώην υφυπουργός Οικονομίας Ν. Λέγκας. Δεν είμαστε σε θέση να ελέγξουμε αν όντως δεν πρόκειται για 57.000 κρατικά αυτοκίνητα και για εξοικονόμηση 350.000.000 ευρώ, όπως ισχυρίστηκε ο Λέγκας, τα υπόλοιπα όμως δεν αμφισβητούνται. Πριν τρεις μήνες, αποκάλυψε ο πρώην υφυπουργός, η ΝΔ πήγε στη Βουλή ρύθμιση για προμήθεια κρατικών αυτοκινήτων με λίζινγκ. Τότε, λοιπόν, ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ έλεγε, ανακοινώνοντας την καταψήφιση της ρύθμισης: «Η ρύθμιση της ΝΔ δεν πρέπει να εφαρμόζεται σε όλο το δημόσιο τομέα και για κάθε μηχανολογικό εξοπλισμό για αυτοκίνητα ή για οτιδήποτε άλλο χρειάζεται ο δημόσιος τομέας γιατί έτσι υπάρχει ο κίνδυνος υπερχρέωσης του ελληνικού Δημοσίου. Πρέπει να προσέξουμε και να μην πιστέψουμε ότι επειδή έχουμε leasing σήμερα και πληρώνουμε λίγα χρήματα, δεν θα έλθει στη συνέχεια το χρέος στους επόμενους προϋπολογισμούς» (Πρακτικά Βουλής, Τετάρτη 8.7.2009).
Ο Λέγκας, βέβαια, μίλησε για ανακολουθία και ζήτησε από τους Πασόκους να κατεβάσουν τους τόνους. Το δικό μας το μυαλό, όμως, πάει αλλού. Δεδομένου ότι τα υβριδικά αυτοκίνητα που περιέγραψε ο Ραγκούσης τα παράγουν μόνο δυο συγκεκριμένες εταιρίες, το μυαλό μας πάει στις… νόμιμες προμήθειες του κομματικού ταμείου (και όχι μόνο).
♦ Με ταβανόπροκες
Μπαστούνια τα βρήκε από τον Καμμένο ο «πολύς» Θ. Πάγκαλος, που αναγκάστηκε να κάνει μια γαργάρα με ταβανόπροκες που ακόμα και το δικό του στομάχι δεν μπορεί να χωνέψει. Ο Καμμένος κατέθεσε στα πρακτικά της Βουλής δημόσια ανακοίνωση του τομέα Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με υπογραφή της τομεάρχισσας Ε. Τσουρή και ημερομηνία 30.9.2008, αλλά και συνέντευξή της στη «Ναυτεμπορική» την 1.10.2009, δηλαδή τρεις μέρες πριν τις εκλογές, στην οποία έλεγε ότι «είναι απαραίτητο να υπάρχει αυτόνομο υπουργείο Ναυτιλίας». Και τι βρήκε να πει ο Πάγκαλος; Αναρωτήθηκε αν είναι σωστό να κατατίθενται στα πρακτικά της Βουλής δημοσιεύματα εφημερίδων! Από συνέπεια σκίζουν οι Πασόκοι. Αλλά τι να κάνει κι ο Πάγκαλος; Μήπως έλεγε σε κανέναν ο Παπανδρέου τι σκοπεύει να κάνει; Αυτός και η προσωπική του κλίκα πήραν τις αποφάσεις και οι άλλοι τρέχουν τώρα να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
♦ Εντάξει, καταλάβαμε!
Είπε ο Γ. Παπακωνσταντίνου, μιλώντας στο περιθώριο του Ecofin στο Λουξεμβούργο, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την πρόσληψη γενικών και ειδικών γραμματέων υπουργείων και περιφερειών: «Οι επιλογές, στη διάθεση τη δικιά μας τουλάχιστον, είναι μία προσπάθεια να βρούμε τους καλύτερους. Είναι όμως εξίσου προφανές ότι τα πρόσωπα που θα επιλεγούν πρέπει να συμφωνούν με τις γενικές προγραμματικές κατευθύνσεις, που θέλουμε να υλοποιήσουμε ως κυβέρνηση».
Αρα, πας μη Πασόκος αποκλείεται. Αρα, δεν πάνε για τους άριστους, αλλά για τους αρεστούς. Δεν θα τους κατηγορούσε κανένας αν το έλεγαν από την αρχή. Γιατί οι θέσεις αυτές είναι θέσεις πολιτικής ευθύνης, επομένως θα στελεχωθούν αναγκαστικά με πρόσωπα προσκείμενα στο κυβερνόν κόμμα. Επρεπε, όμως, να κάνουν το κομμάτι τους ο Παπανδρέου και η παρέα του. Να προπαγανδίσουν την κάλπικη αξιοκρατία, με την υστερική στήριξη των ΜΜΕ. Εμείς τουλάχιστον αυτή την παπάρα δεν τη φάγαμε, γι’ αυτό και γράψαμε από την αρχή, ότι όχι μόνο στις θέσεις πολιτικής ευθύνης αλλά και στα καίρια πόστα της διοίκησης θα προωθήσουν yesmen, για να μπορούν να προωθούν την πολιτική τους ακόμη και σε θέματα που προσκρούουν στο νόμο. Αυτό κάνουν όλες οι κυβερνήσεις, αυτό θα κάνουν και αυτοί.
♦ Βασιλικότεροι του βασιλέως
Μπορεί ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος να εμφανίζεται ακόμα και τώρα σαν σφίγκα, όμως έχει άξιους κολαούζους. Οχι μόνο στα ΜΜΕ, που ήταν πάντα το φόρτε του, αλλά και στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ετσι, μετά την πρώτη συνάντηση Λοβέρδου-ΓΣΕΕ, ενώ ο υπουργός αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος εμφανίστηκε βασιλικότερος του βασιλέως: «Ελπίζω όμως και κράτησα πολύ καλά την αποστροφή του υπουργού, ότι ο εργασιακός μεσαίωνας, η εργασιακή ζούγκλα πρέπει να πάρει τέλος. Εμείς σε αυτό θα είμαστε πραγματικά συμπαραστάτες και ενεργά συμμετέχοντες γιατί αυτό πρωτίστως αφορά εμάς τους εργαζόμενους και είναι διεκδικητικό μας αίτημα».
♦ Τα δικά μας παιδιά
Μπορεί στα υπουργεία και τις περιφέρειες να μην έχουν οριστεί ακόμα γενικοί και ειδικοί γραμματείς, μπορεί σε οργανισμούς και κρατικές επιχειρήσεις να επικρατεί το απόλυτο μπάχαλο, μπορεί στα υπουργεία να μην κινείται τίποτα, επειδή δεν έχει γίνει η βασική στελέχωσή τους, μπορεί όλοι οι υπουργοί να περιμένουν πότε ο Παμπούκης θα περάσει από κόσκινο τους ανθρώπους που έχουν προτείνει για γραμματείς και φαρισαίους (δεν πιστεύουμε να έχαψε κανείς το παραμύθι ότι θα γίνει αξιοκρατική επιλογή από τα βιογραφικά που υποβάλλονται μέσω Ιντερνετ), όμως το δικό του γραφείο ο Παπανδρέου έσπευσε να το στελεχώσει. Εχει ήδη δημοσιευ-τεί στο ΦΕΚ η απόφαση διορισμού της Σιούτη σε θέση «Ειδικής Συμβούλου του πρωθυπουργού για νομικά θέματα». Αξιοσημείωτο είναι πως ο διορισμός προβλέπει «παράλληλη άσκηση των κύριων καθηκόντων της» ως καθηγήτριας της Νομικής , με προσαύξηση κατά 30% του συνόλου των αποδοχών της κύριας θέσης της.
Εκείνο που δεν διευκρινίζει η απόφαση του πρωθυπουργού είναι αν η κ. Σι-ούτη θα παραμείνει και στέλεχος του μεγαλοδικηγορικού γραφείο «Παμπούκης-Φλογαΐτης-Σιούτη». Υποθέτουμε ότι δεν θα είναι ταυτόχρονα σύμβουλος του πρωθυπουργού και δικηγόρος σε σοβαρές αστικές υποθέσεις, όπως ήταν μέχρι τώρα. Κάτι τέτοιο θα ήταν σκάνδαλο και μάλλον και η ίδια θα αυτοπροστατευθεί και τον Παπανδρέου θα προστατέψει. Αναρωτιόμαστε, όμως, τι κάνει μια μεγαλοδικηγόρο, που έβγαζε ένα σκασμό λεφτά από τη δικηγορία, να τα παρατάει και να αρκείται σε μια προσαύξηση κατά 30% των αποδοχών της ως καθηγήτρια πανεπιστημίου. Προφανώς, η αγάπη για την… πατρίδα και το… σοσιαλισμό.
Από την άλλη, έχουμε ένα ερώτημα και θα θέλαμε μια απάντηση. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, ένας πανεπιστημιακός δεν μπορεί να είναι πλήρους απασχόλησης και ταυτόχρονα να ασκεί και ατομικό επάγγελμα (π.χ. δικηγόρος, γιατρός, μηχανικός κ.λπ.). Αν θέλει να ασκήσει ατομικό επάγγελμα, πρέπει να ζητήσει τη μετατροπή της σύμβασής του σε μερικής απασχόλησης. Η κ. Σιούτη, που τόσα χρόνια δικηγορούσε παράλληλα με τα πανεπιστημιακά της καθήκοντα, είναι μερικής απασχόλησης; Αν ναι, έχει καλώς. Αν όχι, παρανομούσε και πρέπει να παραπεμφθεί στο πειθαρχικό. Εννοείται πως μερικής απασχόλησης πρέπει να είναι και τώρα, που ανέλαβε παράλληλα και δεύτερη εργασία, ως πρωθυπουργική σύμβουλος. Επειδή απάντηση μάλλον δεν θα πάρουμε, θα το ψάξουμε και θα σας κρατήσουμε ενήμερους.
Το πρωθυπουργικό γραφείο στελεχώθηκε επίσης με δεκατέσσερις τουλάχιστον υπαλλήλους, που αποσπάστηκαν από διάφορες δημόσιες υπηρεσίες. Εννοείται πως δεν εφαρμόστηκαν τίποτα διαδικασίες επιλογής των «αρίστων». Τους «αρεστούς» απέσπασαν ή αλλιώς «τα δικά μας παιδιά».
Δυο «δικά του παιδιά» τοποθέτησε και ο Πετσάλνικος στις θέσεις του γενικού και του ειδικού γραμματέα της Βουλής. Πρόκειται για δικηγόρους, επί χρόνια συνεργάτες του. «Αλλο κυβέρνηση και άλλο Βουλή», απάντησαν «κύκλοι του προέδρου της Βουλής» στο εύλογο δημοσιογραφικό ερώτημα!
♦ Για δες ποιος μιλάει
Στο πλαίσιο της προπαγανδιστικής εκστρατείας «καθαρά χέρια», που έχει εγκαινιάσει ο Γιωργάκης, με τη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ που έχουν πάθει ομαδική αμνησία, έκανε σόου στη Βουλή και με τις όντως εξωφρενικές αμοιβές που παίρνουν διάφοροι διοικητές κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών. Μίλησε για golden boys της προηγούμενης κυβέρνησης. Σωστά όλ’ αυτά, αλλά μήπως μπορεί να μας πει ποιος καθιέρωσε τα golden boys στο δημόσιο; Ηταν η κυβέρνηση Σημίτη που το έκανε. Αν θυμόμαστε καλά, στα τέλη του 2003, δηλαδή τότε που ο Γιωργάκης έπαιρνε το δαχτυλίδι της διαδοχής. Είχε γίνει, μάλιστα, τότε ολόκληρη καμπάνια από το Σημίτη και το Χριστοδουλάκη, που έλεγαν ότι οι μισθοί και τα μπόνους των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών πρέπει να απελευθερωθούν, για να μπορέσουν να προσελκυστούν σημαντικοί μάνατζερ από τον ιδιωτικό τομέα. Πάει πολύ, λοιπόν, να μιλούν σήμερα για golden boys, αυτοί που τα εισήγαγαν στον κρατικό μηχανισμό.
♦ Στην κατάλληλη θέση
Η κ. Γκερέκου χρωστάει πολλά στους ξενοδόχους της Κέρκυρας. Από το νέο της πόστο θα έχει την ευκαιρία να τους εξυπηρετήσει, όπως και όλους τους μεγαλοξενοδόχους και μπίζνεσμεν του τουρισμού. Γι’ αυτό και με την πρώτη δημόσια εμφάνισή της, στο συνέδριο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, φρόντισε να στείλει το μήνυμά της: «Η τουριστική επιχειρηματικότητα χρειάζεται άμεση στήριξη και αυτό είναι αναμφισβήτητο γεγονός… Οπως βρισκόμασταν δίπλα σας από την πλευρά της Αντιπολίτευσης, έτσι θα βρισκόμαστε δίπλα σας και από την πλευρά της κυβέρνησης». Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.
♦ Οχι όποιος, όποιος
Στο ίδιο συνέδριο, ένας από τους βασικούς ομιλητές ήταν ο αντιπρόεδρος της Eurobank Ν. Καραμούζης, ο οποίος μίλησε για ανάγκη «επίπονων προσαρμογών», για «ανάληψη ευθυνών και συμμετοχή όλων», ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί σε «κατεστημένα συμφέροντα» και «παρωχημένες αντιλήψεις», καθώς και στην ανάγκη να αντιμετωπιστεί «ένας αριστερός ανορθολογισμός (sic!) που διαπερνά κάθε έκφανση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής».
Καπιταλιστής είναι, τέτοια θα λέει, θα μας πείτε. Ναι, αλλά δεν είναι ο πρώτος τυχόντας καπιταλιστής. Υπήρξε ένας από τους συνομιλητές του Παπανδρέου σε εκείνο το περιβόητο δείπνο των βορείων προαστίων, καθώς και ένας από τους «ανθρώπους της αγοράς» που απετέλεσαν το άτυπο συμβούλιο οικονομικής πολιτικής, που χρησιμοποίησε ο Παπανδρέου πριν τις εκλογές.
♦ Ξεδιάντροποι προβοκάτορες
«Σύγχρονη ΕΚΟΦ» αποκαλεί την ΕΑΑΚ καθημερινά ο «Ριζοσπάστης», επειδή αντιτίθεται, μαζί με άλλους φοιτητές του μπλοκ των καταλήψεων, στην πραξικοπηματική δημιουργία μιας αντιδραστικής ΕΦΕΕ, με παρασκηνιακά παζάρια ανάμεσα στις παρατάξεις. Οι άνθρωποι που δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν «300 προβοκάτορες του Ρουφογάλη και της ΚΥΠ» τους αγωνιστές φοιτητές που πορεύτηκαν από τη Νομική για να πάρουν μέρος στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του 1973, δεν θα δίσταζαν να χαρακτηρίσουν «σύγχρονους ΕΚΟΦίτες» τους αγωνιστές φοιτητές του σήμερα.
♦ Αθιχτα τα κέρδη των εργολάβων
«Οι πολίτες καλούνται συχνά να πληρώσουν διόδια για έργα που δεν έχουν ακόμα εκτελεστεί. Καλούνται να καταβάλλουν συνεχείς αυξήσεις σε ήδη υφιστάμενα διόδια, ενώ διαρκώς δημιουργούνται νέες θέσεις διοδίων», είπε ο Ρέππας στη Βουλή, επαναλαμβάνοντας το γνωστό και αυτονόητο, χωρίς όμως να μας πει ότι τις συμβάσεις παραχώρησης στους εργολάβους τις ψήφισε και το ΠΑΣΟΚ, αγκαλιά με τη ΝΔ. Ψάχνουν όμως λύση να φτηνήνουν λίγο τα διόδια, είπε. Πώς; Μειώνοντας το ποσοστό που πηγαίνει στο κράτος! Γιατί, βέβαια, τα κέρδη των νταβατζήδων είναι ιερά και απαραβίαστα.
♦ Η μπάλα στην εξέδρα
Είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε, διαβεβαίωνε προεκλογικά ο Γιωργάκης και επαναλάμβαναν σαν ηχώ όλοι οι υπουργήσιμοι. Μετά τις εκλογές, όμως, αυτό που επικρατεί σε όλη τη δημόσια διοίκηση (πλην του υπουργείου Οικονομικών, για ευνόητους λόγους) είναι ένα απέραντο μπάχαλο. Γράφαμε την προηγούμενη εβδομάδα για τα προεδρικά διατάγματα που θα μοιράζουν τις αρμοδιότητες στα νέα υπουργεία, τα οποία δεν έχουν εκδοθεί. Σημειώναμε, ακόμη, πως και όταν εκδοθούν τα ΠΔ θα υπάρχουν για καιρό μεγάλα προβλήματα, διότι ανάμεσα στις διάφορες διευθύνσεις υπήρχαν συναρμοδιότητες. Πώς θα ρυθμιστούν αυτές οι συναρμοδιότητες ανάμεσα σε διευθύνσεις που πριν συνυπήρχαν στο ίδιο υπουργείο και τώρα μοιράζονται σε διαφορετικά; Μέχρι να βρουν την άκρη και ν’ αρχίσει να ρολάρει το σύστημα, θα έχουν περάσει μήνες.
Αυτό το μπάχαλο, όμως, χρησιμοποιείται από τους υπουργούς για να πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα κάθε φορά που ρωτιούνται για προεκλογικές εξαγγελίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το δίδυμο του υπουργείου Εργασίας. Λοβέρδος και Σπυρόπουλος ζητούσαν από τους δημοσιογράφους να περιμένουν μέχρι τις προγραμματικές δηλώσεις. Εγιναν οι προγραμματικές δηλώσεις κι αυτοί δήλωσαν ότι δεν είναι έτοιμοι να πουν οτιδήποτε συγκεκριμένο, γιατί δεν γνωρίζουν τα μεγέθη! Ολα τα αντεργατικά νομοθετήματα, όμως, εξακολουθούν να ισχύουν.